11-22-2008, Saat: 10:39 PM
ben yürümeye çaLışırken kendi yoLumda ;önüme çıkmaktan bıkmadıLar...küçücük taşLar çöpLer görüyordum adımLarımın önünde.ben gördükçe onLar gözümde büyüyor onLar büyüdükçe tekmeLer savuruyordum..
en sevidğim küfür süsLüyordu tekmeLerimin ardını.güLümsüyordum utangaç utangaç.En sevdiğim ,en yüce buLduğum varLığı kirLetiyordum ağzımdan çıkan her cümLede.''özür diLerim anne ' diye bağırmak geçiyordu içimden ama içimden gçen bir sürü ^şey^ gibi onuda erteLiyordum..erteLemekten
bıkmıyordum...
paranoyaLarımdan kurtuLmak keşke küçükken karanLıktan her korktuğumda eLimi uzattığım Lamba kadar yakınımda oLsa diye düşünürken her gce kendisine sığındığım AY ' a ihanet ediyordum.O değiLmiydi ki beni düştüğüm her karanLıktan kurtaran ve kurtaracak oLan. yine utangaç bir güLümseme sarıyordu bedenimi ve kafamı kaLdırmama biLe gerek duymadan [o nasıL sa önümde benLe birLikte iLerLiyen göLgemLe yanımda oLduığunu hissettiriyordu ] özür diLiyordum tekrardan...
çk değiL ;iki ay öncesiydi;anımsıyordum cevapsız bıraktığım o soruyu.Ben kendimi hiç kaLabaLık arasında yaLnız hissetmiş miydim ? O zamanLar tanımLıyamadığım bu soruya şimdi çok büyük anLamLar katmıştım.ben yürürken ,etrafımdaki insanLarı bu soruyLa hatırLamıştım ve kendimi hatırLatmak için omuzLar atmıştım. ve her omuzda bu soruya cevap vermiştim tüm yürüyüşLerim bir oyun ; omuz attıkLarımsa birer oyuncuydu rollerinin hakkını veremeyen.oynadığım roLün hakkını vermeLiyim yoksa gçte oLsa bi siktire layığim dediğimde uyanmıştım yattığım yerden...........
en sevidğim küfür süsLüyordu tekmeLerimin ardını.güLümsüyordum utangaç utangaç.En sevdiğim ,en yüce buLduğum varLığı kirLetiyordum ağzımdan çıkan her cümLede.''özür diLerim anne ' diye bağırmak geçiyordu içimden ama içimden gçen bir sürü ^şey^ gibi onuda erteLiyordum..erteLemekten
bıkmıyordum...
paranoyaLarımdan kurtuLmak keşke küçükken karanLıktan her korktuğumda eLimi uzattığım Lamba kadar yakınımda oLsa diye düşünürken her gce kendisine sığındığım AY ' a ihanet ediyordum.O değiLmiydi ki beni düştüğüm her karanLıktan kurtaran ve kurtaracak oLan. yine utangaç bir güLümseme sarıyordu bedenimi ve kafamı kaLdırmama biLe gerek duymadan [o nasıL sa önümde benLe birLikte iLerLiyen göLgemLe yanımda oLduığunu hissettiriyordu ] özür diLiyordum tekrardan...
çk değiL ;iki ay öncesiydi;anımsıyordum cevapsız bıraktığım o soruyu.Ben kendimi hiç kaLabaLık arasında yaLnız hissetmiş miydim ? O zamanLar tanımLıyamadığım bu soruya şimdi çok büyük anLamLar katmıştım.ben yürürken ,etrafımdaki insanLarı bu soruyLa hatırLamıştım ve kendimi hatırLatmak için omuzLar atmıştım. ve her omuzda bu soruya cevap vermiştim tüm yürüyüşLerim bir oyun ; omuz attıkLarımsa birer oyuncuydu rollerinin hakkını veremeyen.oynadığım roLün hakkını vermeLiyim yoksa gçte oLsa bi siktire layığim dediğimde uyanmıştım yattığım yerden...........