[b]Hani bulutlarla bana haber yollayacaktın,
Sen her yağmur damlasına bir kelime yazacak;
bende o damlaları avuçlarıma alıp,
yazdığın mektubu okuyacaktım.
Kokunu çiçeklere iliştirip yollayacaktın hani?
Söz vermiştin...
Bülbüller sözlerini getirecekti bana.
Dalgalar, vurup vurup hasretini solumayacak mıydı?
Yıldızlar, sana giden yolu gösterecek,
mehtap, yolumuzu aydınlatacaktı.
Aşkımıza ondan başka kimse şahit olmayacaktı
Öyle sevecektik ki birbirimizi,
sorgusuz sualsiz girecektik cennete.
Kıskanacaktı nur'umuzu melekler bile...
Şimdi neden solgunsun böyle bir tanem,
Niçin açıp gözlerini ellerimden tutmuyorsun?
Uzat ellerini, al beni de yanına.
Bunca hasret yetmez mi çıkmak için katına,
Yoksa gittin ve unuttun mu beni;
Unuttun mu oralarda?
Göz kırp bana yıldızlardan.
Bir an bile durmam buralarda inan;
Davetini bekliyorum
Çağır geleyim artık,
Çağır meleğim artık...[/b]
Dün gece tüm sokaklarını dolaştım kentin
Yürüdükçe ıslandım her kaldırımında
Yağmur değildi sanki saçlarıma yağan
Hücrelerim değildi sanki içten içe sızlayan
Bildiğim; yüreğimdi acılarına yağmur gibi ağlayan
Her köşe başındaki sokak lambasında aradım kendimi
Seni ise gökteki yıldızlarda...
Uzattım ellerimi erişemedim sana
Sustum bir an; şehrin kalabağına ses verdim
Bir uğultu, sanki sesini duyar gibi oluyordum
Bir sağıma bir soluma bakıyordum
Ümitlendim bir an.
Aradığım ;
Senden bir sesti ölümün suskunluğuna
Bir ışıktı gözlerinden karanlığıma süzülen
Ama yoktu; ne bir ses ne bir ışık
Tüm ümitlerimi kaybederken yavaş yavaş
Yıldırım düştü gözlerime gözlerinden,
Anladım ki ;
Bedenimin tüm damarlarında atıyorsa sevgin
Yaşamak için tek sebebim ;
Acılarımıza inat gülümseyen gözlerin ise.
Pes etmemeliyim ayrılığa.
Gitmemeliyim ölüm kokan karanlığa.
Sustum ve gülümsedim..
bir çığlık kanıyor demedim,
en derininde yüreğimin...
Gülümsedim...
gülümsedim ve sustum...
içimdeki volkanları boğarak...
Sustum ve gülümsedim..
susturarak içimdeki sabır taşını
hüznü yüzümde,
acıyı gözlerimde toplayarak...
Demedim kimselere
bir çığlık kanıyor,
en derininde yüreğimin...
bilirim acının dili olmaz...
Sustum!
sadece sustum ve gülümsedim!
bastırarak içimdeki depremleri...
hançeri sadece kendime sapladım.
sapladım ve sustum!...
Görmedi kimse,
kimselere göstermedim.
içime akıttığım gözyaşlarımı...
öldürdüm,
ıslatmadan kirpiklerimi...
Ama ağlamadığım hiç bir çiçek
konuşmadığım hiç bir yıldız kalmadı
bu şehrin parklarında...
İnadına,
açmadım yüreğimi kimselere
kimselere ağlamadım, inadına
hançeri sadece kendime sapladım.
sapladım ve sustum!...
sustum ve gülümsedim!...
Sadece sustum ve gülümsedim!
boğarak içimdeki dalgaları...
kıyısız denizler gibi...
Sadece sustum… sustum ve gülümsedim!...
gülümsedim ve sustum içimdeki çocuğa!...
açan çiçeğe, uçan kuşa, gökteki aya!...
yüreğim kan ağlarken de gülümsedim.
gülümsedim acılara, ihanetlere…
gülümsedim baharlara!...
yağmurlara,bulutlara
rüzgarlara, sulara
gülümsedim!...
gülümsedi!..
gülümse...
gülüm...
gülü...
gül...
