:: Duygusuz.com - Dostluk ve Arkadaşlık Sitesi

Ardımda bırakıp gül çağrısını, ayrılık anı bu sisli şarkıyı,

Irmaklar gibi akıp uzun uzun terk ediyorum bu kenti ölüler gibi….

Şarkılar bir çığlığa sığınmaksa şimdi sonsuz bir yangın gibi,

Sevmesem öyle kolay çekip gitmek yaralı bir kuş gibi…

Kumral bir çocuğun yaz öyküsü bu…

Şarkılarla geçtim aranızdan…

Yalnızlar gibi susup uzun uzun terk ediyorum bu kenti

Ah bir aşk gibi….

Düşlüyorum bu kenti son bir aşk gibi……

En tuhafı bu acıyı tatmaktı..


En zor kısmı yanında olmak değil gitmeni izlemekti
Ve en tuhafı boşluğa düşer gibi
Ellerini bırakıp devam etmekti
Gümüş kanatlı meleklerde acı çekerler
Aynı benim gibi
Şimdi ya senin acın ya da ayrılığın acısı
En zoru birini seçmekti
Zaman bizi çok hassas kıldı
Ve geriye çok az şey bıraktı
Söyler misin benim hayatım hala çevrimdışı mı
Şunu anladım ki
Dünya bizim değil
Kendi etrafında dönüyormuş
Ve anladım ki
Kırık hayalleri sadece biz değil
Herkes yaşıyormuş
Şimdi sen yoksun yanımda
Anladım ne demekmiş ayrılık aşkta
En zor kısmı böyle ayrılmaktı
En tuhafı bu acıyı tatmaktı


Artık gölgem yanımdaki tek kişi
Ve kalmadı artık
Kalbimin hiç bir isteği
Şehrin uyuduğu saatlerde ağlamak deli deli
İşte bu bir uçurumdan atlamak gibi
En zor kısmı
Gümüş kanatlarımı çıkartıp
Ayrılığa yürürmekti
Ve en tuhafı acı çekmeyi
Seninle öğrenmekti


Artık sokakalar mı karşıma çıkaracak seni
Tek seçenek yolda karşılaşmayı dilemek mi
Galiba en zor kısmı bu olacak
Ayrılıktan çok içimdeki umut ağlatacak
Bilmiyorum bir daha yüzünü görmeden
Bu hayat nasıl tamamlanacak
Acaba bir umutla kalbim nasıl yaşayacak
Hiçbir şey bilmiyorum
Hiçbirşey hissedemiyorum
Karanlığa yürüyorum
VE merak ediyorum



Acaba unutuluyor muyum ?


evet


Galiba aşkın en zor kısmını yaşıyorum.

Damarlarımdan...
Geçit vermeyen yolların dar köşelerinden...
Suçlu sevilerin yaralı bekleyişlerinden...
Yürekten dökülen demli sözlerin tesellisinde...
Akıyorum ey zaman...! Sana doğru...






Yerden yere vuruldu yıllarca içimdeki mevsim...
Ne kışı bildim ne de yazı...
Tek mevsim yolculuğum vardı, adını benim bile bilemediğim, bilmediğim...
Kayıp anların tortusunda devraldım ışığın tenime değen rengini...
Saf, berrak ve öylesine ben doluydu...
Bir sır gibi...





Ömrümden ömrüne açılacak binlerce kapıdan, tek bir kapı var yol aldığım...
Canını canıma emanet ettiğin yerde duruyorum... Akan yaşların duruluğunda taşıyorum içime ektiğin tohumları, zamansız şarkıların dillendirişi gibi kapanmış yolları...
Hasret taşırıyorum yüreğimden an be an... Özlem kavşaklarını dönüyorum adım adım ve her adımda düş taşıyıcılığı yapıyorum...
Seninle aldığım nefeslerin tadı hiç olmadı sevdiğim...
Bilmiyorum...





Hayat bazen öyle küçük anlarda kuşatıyor ki dünyamı, ben bile ellerimin çocuksu kapanışlarına dayanamıyorum...
Kapanıyorum...





İçimdeki girdapların sayısını ezberlediğim, nice senem oldu şu yaşta... Bazı şeyler var ki gözlerimizden taşıyor geceye... Hangi doğuma uyanıyoruz ve hangi düşlerin kucağında yatırıyoruz mayalı bekleyişlerimizi, kestiremiyorum...
Asıl daralan, bekleyişlerin boynumuza astığı o kalın ip...
Bizi çıkmaza sürükleyen...
Bir sigaraya bile dayanmıyor gecem, başım dönüyor...
Özleminin vurduğu kalbim içten içe çekiliyor sana...
Bil ki ben de varoluyorum, ölümün kucak açtığı bir hayatta, verdiğin o muhteşem tatla...
İnsan bazı duyguların eşiğinde, yaşamamışlık çıkmazında açmaza düşüveriyormuş, anladım... Yıllarca taşıdığım sevgi damlaları bu defa beni vurdu...
Çiçek çiçek dokunuyorsun ömrüme, kendimi ertelediğim bir anda...
Ordasın... Yıldızlara boyun eğdiğin, ellerini sıkıca başında birleştirdiğin gecenin yalnız odasında...





Beklediğim...
Canıma bir ömür yoldaş olacak sevdiğim...Birgün daha yaşandı kollarımda...
Ufak bir kız çocuğu göz kırpıyor yanaklarıma... İlk çığlığını duyuyorum derinlerden... Su gibi... Suya dokunmak gibi...
Terk edip koca bir şehri bilinmezliğin içinde, yepyeni bir sayfa açmak gibi...
Kırmızı tokaları olsun annesinden saçlarına dokunan... Düşleri olsun yaprak yaprak gecelere dokunan ben gibi...






Sevdim...
Birtek seni seçtim, tüm yaşanmışlıklar adına...
Adınla yatacağım bu gece uykuya... Saatler kala paylaşacaklarımıza, gerçek yaşama ulaşmadan gri bir gökyüzü ellerimle sıyıracağım bu geceyi bulutların arasından...
Üzülmemeliyim biliyorumki! KALBİMDESİN KALBİNDEYİM...






Sesim...


Sesinin yankısı...


her nerdeysen düşünde, senin yanına geliyorum sevdiğim..


Eğer buradaysan, senden başka bir yere gitmiyorum...


Yazgım, biraz da kanaması hayatın...


hala kanayabildiğimi görebilmek belki de...


tıpkı, uykunda açtığın tenini tenimle örtebilmek gibi..


Güçsüz bırakmayacağını, ellerinle ömrüme her zaman dokunacağını ve seni ömrüm yettiğince seveceğimi biliyorum...


Sen sevdiğimsin...


Göğsünde ölmeyi beklediğimsin


Bil ki, her can alışında hayat, çeperlerini tekrar doğmak için tekmeliyorum..


günaydınım...


sevdiğim...

Ne renktir derseniz; kurşun grisi...
Yalnızlık ya da! Fark etmez...



.....................



Sanki bugün biraz daha yalnızım her zamankinden.
Adını bilmediğim kadınlara kaymış aklım,
Öylesine bakıyorum etrafa…
Tüm ışıkları kırmızı yanıyor hayatın.
Kaynıyor bulutlar.
Ve bir küçük yağmur damlası bile vurmuyor...
Kütlesiz de olamam ya!
Saçma!
Umarım hiçbir insan ölmemiştir yalnızlıktan!
Peki ya ben?



Yok, canım, saçmalıyorum...
Kimsesizliğin derin hezeyanı olsa gerek düşüncelerimi zorlayan!
Yoksa...
Tabi yaa...
Yalnızlık grisi bu, kurşun grisi...



Sahi; nasıl bir duygudur bilir misiniz bir tarafı hep
grisi yaşamak?
Geliyor sandıklarınızın düşüncesine bile dokunamadığınızın
Ve yine geliyor sandıklarınızın
Aslında bir başkasının uğurlananı olduğunun
çivilenmesi kalbinize?



Felç gibi!
Istırap dolu!



İsterseniz en iyi tarifini verebilirim size ıstırabın,
Şişeler dolusu içebilirim kederleriniz için!
İsteyin,
İstesinler,
Dur desin birinin sesi.



Edepsiz konuşsun isterse,
Kanatsın tüm yaralarımı
Ve isterse çekip gitsin bile ardından.
Ama önce ‘DUR’ desin!



Adımı anmak gelmiyor olmalı aklına hiçbir canlının,
Beter olmalı sesimi duymak yangınlardan.
Kimse aramıyor.
Hiç kimse bile!
Hamam böceklerim vardı önceleri, örümcekler...
Komik değil mi?
Ama özledim.
Bir de...
Bi kadın vardı eskilerde,
bi kadın var eskilerden...
hıh...
Saçmalıyorum yine...
Sanki tonlarcası geçmiş gibi hayatımdan...
Hep bi kadındı o,
Hep aynı kadın...



Her geceye ayrı bir işlenirdi sesi,
Ayrı bir tat katardı her kadehe...
Nimet gibi, nefes gibi, can gibi...



Öylece otururdu dizlerimin dibinde ve sanki ona hastı güzellik...
Hani o olmasa kavram kargaşası yaşanırdı
Siyah olurdu her şey, simsiyah, daha siyah,
Çok daha siyah!



Sessizdi,
Konuşmaz da değildi ama.
Şiir yazardı geceleri...
Ya bir gelen olurdu dizelerinde ya da bir giden.
Bir kaçış vardı sürekli.
Kaçıp gidecek diye düşünürdüm hep
Ve öyle olmasını isterdi o da!
Hiçbir canlının karşısındakine asla tam anlamıyla sahip olamayacağını söylerdi sık sık
Ve dünyanın ahmakların cenneti olduğunu...



Anlamazdım.
Ve sadece söylediklerini anlamadığım zaman asabi olurdu.



GİTTİ!!!



Öyle bir kadındı işte...
Bir başkası daha olmadı ondan sonra kahrımı çekmek isteyen
Ve bekli de sırf bu sebepten
Her daim ona âşık kaldım ben.



Unutamadım.
Unutmak istemedim belki de...
Kim bilir nerede ve kiminledir şimdilerde?
Kimleri âşık etmiştir benden sonra kendine,
Hangi renkleri bırakıp gitmiştir ardında!



Bana kalan kurşun grisi, yalnızlık ya da!
Ne derseniz; fark etmez...

Ayaklarımızın altında kaygan zeminler

Yüreğimizde duygu karmaşasının telaşı

Gözlerimizde öfkenin kızıllığı var

Günün sinsiliğinde dans ediyor akbabalar

Yağmalanan koca bir gelecek! ..

Bizi geçtim!

Çırıl çıplak bırakılıyor,

Zamanın ortasında çocuklar!

Sahteliklerden sıkıldım; gerçeksen gel…
Ölümlü sevdalardan sıkıldım; sonsuzluğu biliyorsan gel…
Bugün sevismek değil isteğim; yüreğime düşüp orada kalacaksan gel! …
Tenim tenimde öyle kaybolsun; gel kaybolalım amma…
Esas; ruhumu sarabileceksen gel! …
Yaşlandı yüreğim; yoruldu bilinmezliklerde…
Bildiğim; bir aşk var… Amma…
Kaybolmama az kaldı; aşkı biliyorsan gel…
Bugün sevisip ertesi gün giderler…
Aldatırlar sevdiklerini…
Kendilerini aldatıp ölürler aslında…
Kaybederler kendilerini…
Onlardan olma…
Benim bildiğim, o en güzel aşkla gel…
Kirletme ne ruhunu; ne de aşkı…
Sen bana kendinsen gel…
Kendini bulduysan gel…
Kim olursan ol hayatta…
Sadece kendin olabileceksen gel…
Öyle zor değil yalansız, saf aşk…
Aşka cesaretin varsa çırılçıplak bir aşk istediğim…
Çırılçıplak bir aşkla gel! …
Ruhum sadece masumiyet istiyor…
Masumum diyorsan gel…
Aşkla yanmak yetmiyor…
Aşkın hakkını vereceksen gel…
Ben buradayım masumum…
Ben çok yoruldum…
Sen de kollarımda huzuru istiyorsan gel…
Yoruldum…
Tek bildiğim aşk kaldı…
Onun için çabuk gel! …
Korkuyorum….
Korkuyorum…
Kaybolmuş yürekler öyle çok ki..
Onlarla kaybolup gitmekten korkuyorum…
Beni içlerine almalarından korkuyorum…
Aşka inançsızlıklarda kaybolanlardan olmaktan korkuyorum…
Ruhum sensizlikte ölmeden…
Gel…