:: Duygusuz.com - Dostluk ve Arkadaşlık Sitesi

Bilmezdim Sevgi’nin de Bir Rengi Olduğunu

An olur, deli sevdamın suskunluğunu yüklenirim bir başıma.
An olur, buluşur yüreklerimiz en masum sevda yollarında.
Umut ki, bitivermiş daha yolun en başında...
Ne yolumdasın ne yolsun sen bana...
bilmezdim ışıksız yollarda umuda kavusmanın yorgunlugunu,
bilmezdim umudun bir renginin de siyah olduğunu...
[b]Gece olur, en parlak yıldıza takılır dalar gözlerim...[/b]
[b]Gece olur, aniden kayar gider yokluğuna yıldızım.[/b]
[b]Gölgen ki, düşüvermiş kalbime..[/b]
[b]Ne yakınsın ne uzaksın sen bana.[/b]
bilmezdim hayalinin aynalarda da konustugunu,
bilmezdim gözlerinin gökyüzünde de durduğunu...
[b]Gün olur, buz dağından kopan bir buz parçası kadar soğuk,[/b]
[b]Gün olur, ısıtır evrenimi güneşimin içime çizdiği ufuk...[/b]
[b]Sevgin ki, yakıvermiş ateşiyle,[/b]
[b]Ne sıcaksın ne soğuksun sen bana..[/b]
bilmezdim sevginin de atesten bir gül oldugunu
bilmezdim gökkusagının da çiçek gibi soldugunu...
[b]Mevsim olur, damarlarımda dolaşan kan cehennem sıcağında kavrulur.[/b][b]Mevsim olur, yüreğimde kopan fırtınalar kızgın çöllere savrulur.[/b]
[b]Şefkatin ki, sarıvermiş ruhumu...[/b]
[b]Ne ellerindeyim ne ellerimdesin sen bana[/b]
bilmezdim yagmurun suyu da hasretiyle kuruttugunu,
bilmezdim çölde gezinen yaralı bir ceylanı yüreginden vurdugunu
[b]Neşe olur kahkahalarla ağladığıma güler geçerim...[/b]
[b]Neşe olur, mutluluğu martıların sesinden dinlerim.[/b]
[b]Gülümseyiş ki, dönüvermiş hıçkırığa içimde...[/b]
[b]Ne yalansın ne doğrusun sen bana...[/b]
bilmezdim bir gülümseyisin kadehlerde gözyası sundugunu
bilmezdim dudaklar gülümserken yürege kan doldugunu
[b]Son olur, ayrılık heceleri bir bir kıyıya vurur...[/b]
[b]Son olur, sözler biter şiirler nağme nağme konuşur.[/b]
[b]Adın ki şiir oluvermiş dudaklarımda,[/b]
[b]Ne aşkımsın ne canımsın sen bana.[/b]
bilmezdim aldıgım her aldıgım nefeste ölümü soluduğumu
bilmezdim canımsın dedigim minik kuşumun kafesinden kanatsız uçtuğunu...




alıntıdır..

Biliyorum sen yine parmak uçlarında üşüyorsun
[b]aramızda kıvrılıp yatan uzaklığa inat [/b]
[b]ayaklarınla kasıklarının kasırgasını [/b]
[b]ellerinle yüreğimde yaktığın ateşi düşlüyorsun.. [/b]
[b]sularımız sızıp karışıyor ay karanlıkta [/b]
[b]ve çırılçıplak bir ırmağa dönüşüyoruz yatağımızda [/b]
[b]apansız pencerende gülümsüyor güneş [/b]
[b]ne güzel... [/b]
[b]bütün parmakların tıkır tıkır işliyor [/b]
[b]iştahla biliyorsun [/b]
[b]yaşamaktır aşk... [/b]
[b]geceyle gündüzün sessiz geçişimidir bir uyku boyunda [/b]
[b]delice bir yangın parmaklarının buzulunda [/b]
[b]ah şahrud... her yerimiz nasılda şaşırıp kalmaya istekli[/b]


[b][/b]

Her şeyi sana yazdım
seni de her şeye...

Kalemler tükettim, tükenmeyen hasretle,
Ucundan dökülen aşkla,
Umutla
Çığlıklar,
Belki de nefretle.

Her umuda avuç açtım
Sen dilendim.
Aşktan harap bir dilenci şimdi yüreğim...

Her şeyi sana yazdım
Seni de her şeye...

Hayallerimin paragraf başlarına,
Umutlarımın parantez içlerine.
Kalemler tükettim tükenmeyen hasretle...

Her şeyi sana yazdım
Seni de her şeye

Binlerce kez okudum her gün
Bir ilkokul defterinden.
Binlerce kez okudum
Seçebilmek için seni
Soru işaretlerinden
Seni ezberledim her gün
Karmakarış yazılar içinden.

Sana da kendimi yazdım
Bana ait harflerle,
Farklı alfabelerle...

Her şeyi sana yazdım
Her şeye seni yazdım...


Yüreğimi yüreğine teslim ettiğim gün hiç bitmeyecek bir aşkın başlangıcı oldun can
Seni tanıdığım gün, aşkın büyüklüğünü
Seni tanıdığım gün, sevginin kutsallığını
Seni tanıdığım gün, yaşamanın değerini
Seni tanıdığım gün, kendimi tanıdım canım
Seni tarif etmek o kadar zordu ki, imkânsızlıkların içinde bir mükemmeldin.

Mükemmelliğin ayrıntılarında gizliydi.

Geçmişime sünger çekip, tek isteğim seninle yaşamaktı geriye kalan ömrümü.
Seni tanıdığımda hep kaybetme korkusu vardı,

Kaybettiklerime yanmam canım seni geç bulmuşluğuma yanarım...

Karanlık sabahlarıma bir güneş gibi doğmuştun,

Kelimeler boğazımda düğümlenmişti, öylece dona kalmıştım...

Seni sevdikten sonra tatmıştım mutluluğu, gecenin bir vakti aklıma geldiğinde ben hep
Şekersiz çayımı yudumlarken, bir elimde sigara bir elimde acılarım ve aklımda sen...
Hep seni hayallerimde süslerken bir an benim olmuştun bende senin...


Senden başka bahar yaşamadım, senden başka kimseyi sevmedim,

Senden başka senden başka...
Tam da ümitsizliğe düşmeye ramak kala doğuruverdi seni üzerime Yaradan.
Sen benim dileğimdin can. Benim tek dileğim sendin...

Sen benim yıldızımsın can... Yıllar sonra senin gözlerinde gördüm yıldızları
Gözlerinde o çocukluk heyecanı yaşadım canım. Mavi denizleri, mavi gökyüzünü,
Mavi aşkı gördüm... Belki de o yüzden sen gözlerini kapattığında sönüyor yıldızlarım...

Sen benim yıldızımsın can. Kapama gözlerini yıkılırım can.
Gözlerinden bir yol çizdim kendime. Yıldızlara uzanarak gözlerine ulaştım.
Aşk maviydi gözlerinde aşka bulandım.

Şimdi belki de bu yüzden gözlerini kapattığında yolumu kaybetmişim.

Kapama gözlerini kaybolurum can...
Şimdi gözlerini kaparsan yıldızlar sönecek
Şimdi gözlerini kaparsan bende hayat bitecek...
Konuş benimle can. Bir daha konuş. Hiç susma.

Amaçsızca çıktığı seferlerden yorulmuş köhne bir tekneyim ben. Susarsan
vurulurum...

CANIMA CANSIN ÖMRÜME ÖMÜR

noktası konulamayan bir masal

gururdan arınmıştüm samimiyetimle yazılmış bir yazı bu hayatta bir tek benim başıma gelmiyordu bu olay hayat bilinen olayları kahramanları değiştirerek tekrar tekrar sergiliyordu niye bilmiyorum ama çok kızgın değilim hayat herşeye alıştırıyor insanı kızıyorum sevdiğim kadının hayllerinden bu kadar çabuk vazgeçmesine bu kadar çabuk ve bu kadar acımasız olması oysa aşk fedakarlık gerektirir ben bu fedakarlığı yaptığımı düşünüdüm hep demekki yaptığıma inanmadı hazmeteemdiğim şey bu kadar kolay olması yaşanan bunca paylaşıma rağmen bu sepebten vageçmesi böyle olunca insan hiç değer görmediğini düşünüyor öyle ya evlenmiyor olsa bile benden vazgeçmiş beni yanında istemiyor ortak hayallerimizi umursamıyor belkide umudu kesmemi istiyor ama açık olan bir şey var hayatında olmamı istemiyor ve ben yorulduğumu hissediyorum senelerdir aynı hayale ulaşmak için çabaladım durdum çok sevdim seviyorum ama olmuyor bir tek benim sevgimle keşke olsaydı yine küçük bebeğimi nazlı bir kız gibi sevsem ona masallar anlatsam uyurken üstüne titresem şiirler yazsam ama artk bunlar için çok geç yoruldum bu aşkın peşinde koşmaktan yoruldum tam kalbimden içeri girdi derken tekrar tekrar ordan çıkıp gitmesi bütün gücümü tüketti hayatımda böyle özel duygular kimseye beslemedim artık aşk kelimesinin büyüsünede inanmamaya başladım yada onların anladığı aşksa benim anladığım kesinlikle bu değil hayallerimden vazgeçmediğim için kendimle gurur duyuyorum dediğim gibi noktası konmayan bir masal oldu bu

Sen gideli kaç saat oldu ? Kaç gün geçti..? Saymadım.. Bana yüzyıllar geçmiş gibi geliyor. Son anda sen giderken gözlerinin buğusunu bıraktın.. Şimdi sis içinde bütün dünya. Çiçekler gözyaşlarımı içti, sen onları kırağı sanırsın, çiy sanırsın.. oysa hepsi benim gözyaşlarımla ıslak..

Sevgilim özlüyorum seni.. Bir balta indirildi, içimden bir ağaç köküyle devrildi. Gözlerimden akan yaştan belli değil mi, içim kanıyor. Özlem bir bulut gibi sarıyor beni, kuşatıyor . Seni sevmek bir sonsuzluk gibi büyüyor içimde. Haftanın her gününe, geçen her saate senin adını verdim. Senin adınla başlıyor mevsimler, yıllar sen varsan içinde, geçerli...

Özlem bir yağmur gibi yağıyor üstüme. Damlalar yüreğime vuruyor. Gecenin karanlığında bir başınayım.Uykularım bölük pörçük. Bütün rüyalarımda sen.. gözlerim kapanır kapanmaz gözlerin yaklaşıyor. Sonra bir rüzgar alıp seni, benden uzaklara götürüyor.

Geceler boyu sabahlayıp uğruna, boşluğa düştüğüm sevdiğim, bitanem, gözbebeğim.. Yüreğimden mühürlendim sana.. Şiirler havalanıyor kuşlar gibi, şarkılar ağlıyor yokluğuna.. Sevgilim hayatı sende buldum ben, tükenirsem sen tüketirsin beni.

Yoksun, gittin, tek başına koydun... Bu nasıl bir özlemdir, kendi gövdem ateşten bir gömlek.. yanıyorum..Yetti artık, yetiş n'olur dayanamıyorum.


Özlemek...
Neden bilmem ama özlemek işte.
Belki de görmediğini,duymadığını özlemek.
Onun senle bir olduğunu ,konuştuğunu,

gülüştüğünü hissetmek..

Aynı rüzgarın etkisinde ,bulutların üstünde gezebilmek ,
Karşına alıp ellerini tutup saatlerce konuşabilmek ,
Kıskanan yıldızların altında ,güneşin doğuşunu seyretmek ,
Kayalıklarda denize karşı oturup üşümek ,
sarılarak aynı hırkanın altına girmek
Sonu olmayan bir yolda çocuk masumiyetinde yürümek .
Beden hapisinden kurtulup ,

aynı musalla taşında yanyana yatabilmek.
Ne bileyim işte özlemek bu olsa gerek.
Ya seni yada ölümü özlemek..

ne kadar susulacaksa o kadar sustum
kendimle konuşuyorum şimdi yalnız
yalnız yüreğimle dokunuyorum sesime
kimse duymuyor.....
sustum
sustu dudağımdaki şarkı gözlerimdeki şiir
yaraları yarayan rüzgar
sokaklarında kahrolduğum şehir
gözlerim konuşuyor yalnız

sustum
bir ah sürüp dudaklarıma
ne kadar susulacaksa o kadar sustum
sustu benimle deniz
sustu deli dalgalar sustu martılar
umutlarımı sarıp rüzgarlara
uzaklara savuruyorum her gece
yıldız yapıp serpiyorum gökyüzüne

sustum
tuz basıp yaralarıma susutum
içinde volkanlar taşıyan bir derviş gibi
yaslanıp yalnızlığın duvarına
gül döküp kalabalıklara
kimsesiz geziyorum gönül ülkemi her gece
kimse bilmiyor
kimse görmüyor

sustum..
sustu benimle gök,sustu benimle dağ sustu toprak
acılar konuşuyor şimdi yalnız..
yaralı gönlümün sızıları konuşuyo
tutup öldürüyorum içimdeki sevdaları bir bir
açıyorum uçurumlardan
kimse hissetmiyor....

saçlarını kokluyorum rüzgarların
dudaklarından öpüyorum hayatı
içimde incecik bir sevgi ürperiyor
sarı hüzünler dökülüyor gönül bahçeme
gelmiyor beklediğim bahar..
yaralar merhem tutmuyor
gözyaşı olup dökülüyorum kaldırımlara
mendil silmiyor
yağmur dinmiyor
sevdiğim bilmiyor.....

ben sustum..
susmuyor yüreğimi kavuran kasırga
pencereme vuran yağmur damlaları
susmuyor her gece dışarda inleyen rüzgar
gelmiyor bahar
kuşlar sevinmiyor
yıldızlar küs,ay üzgün
güneş doğmuyor acılar dinmiyor
içimde binlerce şiir kanıyor hergece..
kimse bilmiyor...

acılarım konuşuyor kimse duymuyor
duymuyor
duymuyor
duymuyor
....

Bazı şeyleri yaşamadım, yaşayamadım desemde yüreğimin bedenime yaşattığı ve hissettirdiği duyguların adını aşk diye koyuyor, bunu gerçek yaşamıma sevgiyle işliyorum. Bu sanal dünyada büyük puntolarla yazılan aşklarda, gerçek dünyada renkli bir yaşamla sunulan sevgilerde hep geçici romantizm aranıyor, yaşamın içerisinde bir yerde durupta etrafınıza baktığınızda bunu görebilirsiniz, anlık, gündelik ve geçici yaşamın geçici hevesleri tüm bu arayışlar. Aramakla koşturan bu yaşam benim penceremle sadece başkalarının yaşamı, başkalarının güdümünde tamamen başkalaşan bu yaşamda kendim olabileceğim bir yaşamı aradım hep, aradım ama kendi yaşamımı bulamadım, kelimelerimi duyurmak, harflerimi ordan oraya savurmak yetmedi. Hep yıllarca içimde biriktirdiğim sevgi düşlerimle uyuyan bir yaşamdaydım ama olmuyor durup dururken bir rüzgar beni uyandırıyor, bir rüzgar sanki içimi ısıtmak için yönünü bana çeviriyor ama görmemeli duymamalıyım sadece sessiz bir sonbahar olmak istiyorum. Hep ileriye bakmayı öğütlerdim çevreme ama gözlerimi her kapattığımda geriye doğru bir yolculuk yaparım nasıl geçmiş bunca zaman ne çok şey yaşanmış, hiçbirşey yaşayamadan. Oysa hep insanca düşlerim, sevgiden kanatlarım, çiçeklerden yüreğim vardı, görülmedi, duyulmadı, hiçbiryere gidemedim, konamadım ama gelenler çok oldu. Umutlar bağladığım adını koyamadığım gri dünyamın bir yerlerinde sevgiden yürekler, aşktan bedenler varken cansız bir kelebek misali kanatlarım üşüdü, pencere kenarında beklemekten yoruldum, giremedim aşkın yuvasına. Şimdi kendime soruyorum yaşamak her şeye yetebilen bir şey midir? Eğer öyleyse yüreğim neden ben bu dünyaya ait değilmişim gibi beni rahatsız etmektedir. Bence sevme ve sevilme isteğinin yaşama isteğiyle beraberce mutluluğu yakalaması gerekir. Belki bugün duygusal orucumu bozabilirim, mesela bir şiir yazabilirim, okunmayan şiirler kategorisinde benimde şiirlerim yerini alabilir ya da kendime yazacağım üç-dört cümle, bu dünyada sevgi anlarına her rastlayışımda olduğu gibi bir düğümün çözülüşü olur, mutluluğum olur özgürlüğüm olur. Sevmekle yaşama başladığım bu şehirde tanıdığım herkes bişeyler söylüyor bana, sevgiden uzak, biri birbirini tutmayan şeyler ve sadece verilen sözler ama ben sözler duymak değil yaşamak istiyorum sevgiyle yaşamak istiyorum. Benim isteklerim sanki bu şehirde geçmiyor beni kimse duymuyor beni kimse görmüyor, oysa sabahtan akşama kadar o kadar çok kişinin karşısına geçip duruyorum ki, beni yok saymalarına, ne hislerle nefes aldığımı görmemelerine inanamıyorum. Uzaklarda bir yerlerde değil burada, olduğum zamanda yaşamak istediğim deli dolu bir yaşam var;
bunun içinde bedenime fazlaca büyük gelen bir de yüreğim var...

an gelir...
siz, siz olmanın ötesinde bir yerde bulursunuz hayatı.
tüm görünür su götürmez gerçeklikler, o an anlam düşüşlerindedir.
an gelir...
ve siz bilir, hissedersiniz anlık mevsim değişimini.

bazen gökyüzünü uzayıp giden yolların ötesine çevirirsiniz.
beklentilerden sancılı demetlerdir bu.
etkiye tepki arayan insanı rol-model alırsınız.
beklenen güzeldir de beklemek bitirir kişiyi.
içten içe bir kemirgenlik hissiyatı hakimdir ruhunuza.
kalbinize aşırı doz sevgi enjekte edildiğinde
anarşik bir külfetle bakarsınız dünyaya.
kabına sığmayan duygusal hormonlarınızla gardınız düşer sevilene karşı.
politik polemiklere karşı dimdik ayakta duran ego,
ansızın bir kalbe yenilir.
an gelir...
seversiniz sadece ve rotası şaşar ömrünüzün.

karşınıza çıkan tüm fırsatlar ardınıza bilinçli bir hareketle itelenir.
tüm iyi-kötü fonksiyonlar, anlamlarınız içinde boşluktur.
kalbiniz aklınıza karşı sivrilir ve büklüm büklüm mantık döllerinden geçersiniz.
yürüyen kelimeleriniz vardır.
anlam biçemediğiniz olaylar ardı sıra cereyan eder içinizde.
an gelir...
işte ilk sevmenin tadıdır dudaklarınızda.

hiç bir olguya neden-niye-niçin'li sorular eklemezsiniz.
sonsuzluk gibi bir şeydir renkli dünya sizin için.
hayat flarmoniktir, guvaj boyalıdır ve kırmızı başlıklı kız romanıdır.
pürtelaş istisnalarınız oluşur.
narsistlikten egoistliğe yol alırsınız.
tüm maskeleriniz düşer birden bire.
kalbinizin gizem yüklü oyununda
kahraman-senarist-yönetmen sizsinizdir.
anlık bir hatayla kaybetme lüksünüz vardır elbette.
bir sözle düşersiniz eksikliğinizle.
an gelir...
acıyla yüzleşirsiniz.

korunaksız, kırılgandır kalbiniz.
bağırmak istedikçe nefessiz, dilsiz kalırsınız.
bir kadehlik morfinle acıya ket vurmak istersiniz.
tuşlar parmakların himayesinde çalışır istemsizce.
sayısızca yüz altmış karakter sıralanır iyimser dualar eşliğinde.
çiçek sırtına kartlar, kartların gövdelerine kelimeler düşer.
kuralı olmayan bir oyunda yerle yeksan olmuş ruhunuzla
yüzü morarmış kelimelerinizle dik durma çabasına bürünürsünüz.
sorularınız kalbinize gönderilir.
kalp destek ünitesi duygu hücrelerine yüklenir.
ve her soru sizi labirentlere çıkarır.
manzaranız, stresle içilen sigaralara benzer.
durmadan solursunuz, ciğerleriniz oksijen avına çıkar.
bitmeden bir tane daha, bir daha, bir daha...
eylemleriniz alenileşir ve kaybınız bitkinleştirir sizi.
an gelir...
ciddi akıl-kalp savaşının göbek taşında keselenirsiniz.

boşluklara sarılırsınız, titrersiniz.
ve an gelir...
o büyük boşluğunuzu başka bir yara ile doldurma gayretine düşersiniz.
ıslak kelimelerinizi silersiniz
ve an geldiğinden sadece sevmenin yetmediğini siz de farkedersiniz...



verilenler varsa özür (:
bu arada hepsi de alıntı ...