çok değişik yaklaşıyosun konuya ama neyse evet aslında insan hep bişekilde kendiyle başbaşa kalır önce kendini sevmelisin kendi kendine yetebilmeli mutlu olabilmelisin ki başkalarını da sevebilesin, mutlu edebilesin...
Belki de ama bende düşüncemi şöyle açıklıyayım .
Ben şahsen insanın kendi gibi birisiyle yada kendine çok benzeyen birisiylede olmayacığını düşünürüm. Bu sebep ilede olaya farklı bakarım. İnsanlar daima kendinde olmayanı ister ve daima kendisinde olmayan ilgisini çeker. Bu kişiliklerde ve karakterlerde de bana göre böyledir. Bir insan durgunsa karşısında neşeli haraketli kıpır kıpır birisini gördüğünde bu onun hem dikkatini hemde ilgisini çeker bana göre . Bu düşüncemi başka bir deyişle şöylede açıklıyayım. İnsanları bir makinenin dişlisi olarak düşünün. Bu dişliler bir biri ile uyum sağlamalı ki çark dönsün makine düzgün çalışabilsin. Bu uyum ise iki farklı dişlinin iç içe geçmesiyle sağlanır. Kafanızda canlandırısanız ne demek istediğimi anlayacaksınızdır. Yani bir birini tamamlayarak bu gerçekleşir. Bu şekilde bana göre ancak bir uyum olabilir. Karşımızdaki kişi bizde olmayanı yada eksik olanı tamamlasın ki bir bütün olunabilsin. Ne deriz hep bir elmanın iki yarısı gibi . Bu ne demek olur iki ayrı parça iki birbirinden farklı parça yani. Ancak bu şekilde birlikte olununca birşeyler tamamlanır. Yada tencere yuvarlanır kapağını bulur
Tencere ve kapak birbiriyle uyumludur ama iki tencere sadece iki tenceredir ve kapaksız eksik ve yarımdır .
Bu sebeplede ister zıt kutuplar olsun ister aynı birbirini tamamlayabiliyorsa olay bitmiştir.
biz gerçekte, yani bilinçaltımızda
bizim gibi düşünen kendi yaşadığımız inandığımız şeylere sahip ya da
ona yakın biriyle beraber olmak istediğimizi anladığımızda
başlarda harika devam eden bu beraberlikte iki taraf için tam bir hayal kırıklığına dönüşmeye başlar…
çünkü iki tarafta birbirini kendi istedikleri şekillere sokmaya çalışır…
başta hoş gelen şeyler
heyecanını yitirmiş ve artık
boş gelmeye başlamıştır…
gerçekten seven insan karşısındakini her şeyiyle sever onu değiştirmeye çalışmaz…
çünkü değişirse kendi olmaz ve onu o şekliyle sevmiştir
bunun mantığında olan iki kişi arada ufak tartışmalar olsa da fazla büyümeden konuşarak orta bir yol bulurlar ve beraberlikleri sevgiyle devam eder…
gerçek sevgi budur…
altı çizili satırları tekrar okursan nerdeyse aynı şeyden bahsettiğimizi anlarsın sanırım
ayrıca düşünceni paylaştığın için teşekkür ederim...
çok güzel bir paylaşımla anlatmışsın bu konuyu sılacım evet gercekten seven bırısı karsısındakını degıştırmeye calışmaz emegıne saglık
