03-07-2009, Saat: 11:55 PM

Kalbini açarsın birgün

Zannedersinki koşarak girecek içine. Ama o

Bir süre düşünürsün yanlış nerede diye. Fakat yanlış olan bir şey yoktur sana göre. Tek yanlış onu tüm kalbinde sevmendir

Sonra tarifi imkansız düşünceler musallat olur beynine. Adını koyamazsın bir türlü

intikam mı?
Ayrılık mı?
Beklemek mi?....

En zor olanı da beklemektir.. Beklemekten başka bir şey gelmez elinden. Beklersin kalbin sonuna kadar açık ve umutsuz olarak.
Fakat yaşam bekletmez insanı

Seçersin kendine göre bir yol. Ya da seçtirirler.
Yollar o kadar uzundurki insan bir müddet sonra unutmaya başlar acılarını

Bir gün yürüdüğün yolda ummadığın birisiyle karşılaşırsın.
Adını koyamazsın o anki duygularının

ağlama isteğimi?
h e y e c a n mı?
m u tl u l u k mu?
ç a r e s i z l i k mi?...
m u tl u l u k mu?
ç a r e s i z l i k mi?...
Hafifçe gülümsersin karşındakine.
Halini hatırını sorarsın önce. Sonra eşi ve çocukları ile tanışırsın.
Kendinden


Tekrar yola koyulursunuz nereye gittiğinizi bilmeden...
[i][SIZE=4][SIZE=2]Ve aklınıza açık kalan kalbinizin kapısı gelir.
[i]Yıllarca esen rüzgarlar
düşen yıldırımlar
yakan güneş yormuştur onu.. Kapanma vakti geldi diye düşünürsünüz. Ve kapatmak istersiniz kalbinizin kapısını. Fakat yıllarca açık kalmasından dolayı küf tutmuştur
kolayca kapanmaz. Ama artık kapanması gerekmektedir. Son bir kuvvetle omuzlarsınız
büyük bir gürültüyle yavaş yavaş kapanmaya başlar.
[SIZE=5]Fakat tam olarak kapatamazsınız bir türlü.
Küçük bir aralık kalır........[/SIZE][/SIZE][/SIZE][/i]
[/i][i]Yıllarca esen rüzgarlar




[SIZE=5]Fakat tam olarak kapatamazsınız bir türlü.
Küçük bir aralık kalır........[/SIZE][/SIZE][/SIZE][/i]