04-11-2009, Saat: 02:43 PM
Hayatta eminim ki herkesin birçok derdi sıkıntısı var...Tabi kimin ne seviyede kendisi ve Allah bilir...
Bazen canım öyle bir sıkkın oluyor ki artık o an neden yaşıyorum diye hep kendi kendime soruyorum ve saçmalayıp duruyorum...
Ama şuda var ki eminim ki çocukluktan bu yana yaşamış olduklarımı buraya yazmaya kalksam birçoğunuz hayretleri içerisnde kalacaksınız ve eminim ki bir çoğunuzda bu yaşamış olduklarımı hayal bile edemeyeceksiniz...
Tabi ki şimdi birçoğunuz sorunlarınızdan bahsedecek benimki daha çok diye yazacakları görür gibiyim , ama dedimya kimse kimseyi bilemez Yüce Rabbimden başka...
Çok zorluklar yaşadım çocukluğumda..Hatta yemin ediyorum çocukluğumu hatırlamıyorum...Sadece bazı sorunlar ve olaylar aklımda kaldı...Bunalrdan birkaçını sizlerle paylaşmak isterim :
Çocukluğum ne annemin ne babamın nede akrabalarımın yanında geçti hep bakıcılarda kaldım onların ellerinde bütüdüm kimi zaman çok dayak yedim kimi zaman sabahtan geceye kadar banyoya atıldım kimi zaman aç bırakıldım vs...
Anne-Baba nerde diye sorduğunuzu duyar gibiyim ama orasını boşverin...
Babam olan kişiyi zaten hayal meyal hatırlar gibiyim,ne ilginçtir ki hep ölümünü bekledim nerde olduğunu bilmeden ve Allah bana bunu gösterdi ve yaklaşık 1-1,5 ay önce haber geldi son kez beni görmek istiyormuş hemde yanıbaşımdaymış istanbulda ama benim anca haberim oluyor,son kez olsun bana yakışanı görevimi yerine getirmek istedim ve gitmek için ertesi gün geleceğimi söyledim ama yetişemedim...Gittiğimde Ölmüştü ve gözleri açık gitmişti ve ben gidip onu morgda gördüğümde gözleri kapandı...İlginçtir ki hiçbirşey hissetmedim ve hayatıma kaldığı yerden devam ediyorum...
Bir yanımız Güneydoğu tarafında yani anne tarafım...Oranın az çok törelerini örflerini bilirsiniz,Ablam 1996 senesinde 16 yaşında hata yaparak evlendi kendi isteğiyle ama evlilik yürümedi ve tekrar anne evine geldi ama lanet töre varya ,en büyük dayım geldi zorla tekrar götürmek istedi ama ablam bunu kabullenemedi ve kendini astı daha 16 yaşında...
Bunun yanında bikaç sene sonra dayım öldü,onun hasretine dayanamayan anneannem arkasından vefat etti...
Abim çocukken çocuk felcinden dolayı ayağında aksama var biraz...Oda sağda solda büyüdü ama benim gibi olamadı hiçbir zaman,birçok yanlış yaptı,sülalemdeki herkes ona bişeyler yaptı annem ona 2 kere ev dizdi ama olmadı evi eşyayı sattı gene sokaklara düştü,en son burda istanbulda yaşıyordu 2-3 yıl boyunca evlendii,dedimya babam öldü diye onun evinde öldü ve artık duramadılar o evde dağıttılar düzenlerini daha snra annemin yanına geldiler ama olmadı geçinemediler sürekli kavgalar dövüşler sonunda 1 hafta önce gene bütün eşyalar satıldı eşler ayrıldı abim kimbilir nerdee ulaşamıyorum...
Annemle yaklaşık 9 aydır konuşmuyorum bazı sorunlardan dolayı ve hiçbirşeyim yokken elimde istanbula bir bavulla çıkıp geldim,1 ay boş evde yerlerde uyudum üzerime elbiseler örterek ve şuan çok şükür ayakyatım evimde yaşıyorum eşyalarımı almaya başladım ve çok şükür ki sağlıklıyım...Şuan hayatta tutunacak bir dalım yok tek başıma yanlızım...Bu anlattıklarım yaşadıkalrımın sadece % 1 i bile değil...Bu yaşıma geldim Alkol sigara nedir bilmem ? Ne mutlu bana ki kendimi yetiştirebildim...
Ortada bir abi bir kardeş örneği var...Diyeceğim o ki abime tanınan imkanlar bana tanınsaydı şuan durum çok farklı olurdu ama bunada şükürler olsun sağlığım yerinde olsun başka bişey istemem...
Ama herşeye rağmen hep şükrettim şükretmesini bildim ve devam edeceğim...
Sizlere diyeceğim odur ki herkesşin derdş sıkıntısı olabilir ama önemli olan bu sıkıntıların üstesnde gelmek yılmamak bıkmamak savaşmak ayakta kalmak...
Sizleri az çok tanıdım bikaç senedir duygusuzdayım,sizleri ailem olarak görüyorum ve bu duygularımı yaşadıklarımı anlatmak istedim umarım bi kusurum olmamıştır...
Sizleri seviyorum...
Bazen canım öyle bir sıkkın oluyor ki artık o an neden yaşıyorum diye hep kendi kendime soruyorum ve saçmalayıp duruyorum...
Ama şuda var ki eminim ki çocukluktan bu yana yaşamış olduklarımı buraya yazmaya kalksam birçoğunuz hayretleri içerisnde kalacaksınız ve eminim ki bir çoğunuzda bu yaşamış olduklarımı hayal bile edemeyeceksiniz...
Tabi ki şimdi birçoğunuz sorunlarınızdan bahsedecek benimki daha çok diye yazacakları görür gibiyim , ama dedimya kimse kimseyi bilemez Yüce Rabbimden başka...
Çok zorluklar yaşadım çocukluğumda..Hatta yemin ediyorum çocukluğumu hatırlamıyorum...Sadece bazı sorunlar ve olaylar aklımda kaldı...Bunalrdan birkaçını sizlerle paylaşmak isterim :
Çocukluğum ne annemin ne babamın nede akrabalarımın yanında geçti hep bakıcılarda kaldım onların ellerinde bütüdüm kimi zaman çok dayak yedim kimi zaman sabahtan geceye kadar banyoya atıldım kimi zaman aç bırakıldım vs...
Anne-Baba nerde diye sorduğunuzu duyar gibiyim ama orasını boşverin...
Babam olan kişiyi zaten hayal meyal hatırlar gibiyim,ne ilginçtir ki hep ölümünü bekledim nerde olduğunu bilmeden ve Allah bana bunu gösterdi ve yaklaşık 1-1,5 ay önce haber geldi son kez beni görmek istiyormuş hemde yanıbaşımdaymış istanbulda ama benim anca haberim oluyor,son kez olsun bana yakışanı görevimi yerine getirmek istedim ve gitmek için ertesi gün geleceğimi söyledim ama yetişemedim...Gittiğimde Ölmüştü ve gözleri açık gitmişti ve ben gidip onu morgda gördüğümde gözleri kapandı...İlginçtir ki hiçbirşey hissetmedim ve hayatıma kaldığı yerden devam ediyorum...
Bir yanımız Güneydoğu tarafında yani anne tarafım...Oranın az çok törelerini örflerini bilirsiniz,Ablam 1996 senesinde 16 yaşında hata yaparak evlendi kendi isteğiyle ama evlilik yürümedi ve tekrar anne evine geldi ama lanet töre varya ,en büyük dayım geldi zorla tekrar götürmek istedi ama ablam bunu kabullenemedi ve kendini astı daha 16 yaşında...
Bunun yanında bikaç sene sonra dayım öldü,onun hasretine dayanamayan anneannem arkasından vefat etti...
Abim çocukken çocuk felcinden dolayı ayağında aksama var biraz...Oda sağda solda büyüdü ama benim gibi olamadı hiçbir zaman,birçok yanlış yaptı,sülalemdeki herkes ona bişeyler yaptı annem ona 2 kere ev dizdi ama olmadı evi eşyayı sattı gene sokaklara düştü,en son burda istanbulda yaşıyordu 2-3 yıl boyunca evlendii,dedimya babam öldü diye onun evinde öldü ve artık duramadılar o evde dağıttılar düzenlerini daha snra annemin yanına geldiler ama olmadı geçinemediler sürekli kavgalar dövüşler sonunda 1 hafta önce gene bütün eşyalar satıldı eşler ayrıldı abim kimbilir nerdee ulaşamıyorum...
Annemle yaklaşık 9 aydır konuşmuyorum bazı sorunlardan dolayı ve hiçbirşeyim yokken elimde istanbula bir bavulla çıkıp geldim,1 ay boş evde yerlerde uyudum üzerime elbiseler örterek ve şuan çok şükür ayakyatım evimde yaşıyorum eşyalarımı almaya başladım ve çok şükür ki sağlıklıyım...Şuan hayatta tutunacak bir dalım yok tek başıma yanlızım...Bu anlattıklarım yaşadıkalrımın sadece % 1 i bile değil...Bu yaşıma geldim Alkol sigara nedir bilmem ? Ne mutlu bana ki kendimi yetiştirebildim...
Ortada bir abi bir kardeş örneği var...Diyeceğim o ki abime tanınan imkanlar bana tanınsaydı şuan durum çok farklı olurdu ama bunada şükürler olsun sağlığım yerinde olsun başka bişey istemem...
Ama herşeye rağmen hep şükrettim şükretmesini bildim ve devam edeceğim...
Sizlere diyeceğim odur ki herkesşin derdş sıkıntısı olabilir ama önemli olan bu sıkıntıların üstesnde gelmek yılmamak bıkmamak savaşmak ayakta kalmak...
Sizleri az çok tanıdım bikaç senedir duygusuzdayım,sizleri ailem olarak görüyorum ve bu duygularımı yaşadıklarımı anlatmak istedim umarım bi kusurum olmamıştır...
Sizleri seviyorum...
