06-15-2009, Saat: 09:12 PM
[b][i]
[/i][/b]
[/i][/b]
[b][i] Çocuk olmak güzeldi, [/i][/b]
[b][i] Çocukken elimizdekilerle mutlu olmasını becerebilmek güzeldi,[/i][/b]
[b][i] Sahip olduklarımızın bizleri çoğu kez havaya uçurabilmesi güzeldi,[/i][/b]
[b][i] Çocukluk umutları güzeldi,[/i][/b]
[b][i] Aslında şimdiki çocuklarla kıyaslandığına çok şeyimiz yoktu… [/i][/b]
[b][i] Bilgisayar,mp4,DVD, atarimiz, sepet sepet oyuncaklarımız yoktu…[/i][/b]
[b][i] Her çocuğun odası yoktu… [/i][/b]
[b][i] Yediklerimiz ve giydiklerimiz bu zamanla kıyas dahi edilmezdi…[/i][/b]
[b][i] Ama mutluyduk…[/i][/b]
[b][i] Stressiz bir hayata sahiptik…[/i][/b]
[b][i] Hayaller kurardık ve tüm hayallerin sınırlarını zorlardık. [/i][/b]
[b][i] Anne ve babalarımızın her zaman yanımızda kalacağını[/i][/b]
[b][i] Ve hep mutlu olacağımızı sanırdık.[/i][/b]
[b][i] Acaba yarın ne olacak diye bir sorunumuz yoktu…[/i][/b]
[b][i] Hiçbir şeyi umursamazdık.[/i][/b]
[b][i] Çıkarsız gerçek dostluklar kurardık. [/i][/b]
[b][i] …[/i][/b]
[b][i] Ve yaşanan bunca güzelliklere rağmen[/i][/b]
[b][i] Nedense hemen büyümek istedik.[/i][/b]
[b][i] Zaman neden çabucak geçmiyor diye üzülürdük.[/i][/b]
[b][i] Büyümeye olan özlemin sebebi neydi bilmiyorum.[/i][/b]
[b][i] Belki de büyüyünce özgür olacağımızı düşünüyorduk.[/i][/b]
[b][i] Ama bilemedik! [/i][/b]
[b][i] Büyüyünce hayatın derin karanlıklarının özgürlüğümüzü çalacağını, [/i][/b]
[b][i] Ve Çocukluktaki özgürlüğün tozlu raflardaki anılarda aranacağını…[/i][/b]
[b][i] Ve[/i][/b]
[b][i] Şimdilerde Günler haftalar ne çabuk geçiyor diye üzülüyoruz.[/i][/b]
[b][i] Tekrar küçük olmak istiyoruz.[/i][/b]
[b][i] Galiba büyüyünce çok şey kaybettik.[/i][/b]
[b][i] Elimizdekilerle mutlu olmasını beceremedik.[/i][/b]
[b][i] Daha çok istedik.[/i][/b]
[b][i] En önemlisi umutlarımızı kaybettik…[/i][/b]
[b][i] Ama o yıllara dönüş yok![/i][/b]
[b][i] Hayat denen hiçliğin gölgesinde; [/i][/b]
[b][i] Kimi zaman normal nefes alarak,[/i][/b]
[b][i] Kimi zaman da suni solunumla var olma savaşı vererek[/i][/b]
[b][i] Daha da büyüyeceğiz…[/i][/b]
[b][i] Çocukken elimizdekilerle mutlu olmasını becerebilmek güzeldi,[/i][/b]
[b][i] Sahip olduklarımızın bizleri çoğu kez havaya uçurabilmesi güzeldi,[/i][/b]
[b][i] Çocukluk umutları güzeldi,[/i][/b]
[b][i] Aslında şimdiki çocuklarla kıyaslandığına çok şeyimiz yoktu… [/i][/b]
[b][i] Bilgisayar,mp4,DVD, atarimiz, sepet sepet oyuncaklarımız yoktu…[/i][/b]
[b][i] Her çocuğun odası yoktu… [/i][/b]
[b][i] Yediklerimiz ve giydiklerimiz bu zamanla kıyas dahi edilmezdi…[/i][/b]
[b][i] Ama mutluyduk…[/i][/b]
[b][i] Stressiz bir hayata sahiptik…[/i][/b]
[b][i] Hayaller kurardık ve tüm hayallerin sınırlarını zorlardık. [/i][/b]
[b][i] Anne ve babalarımızın her zaman yanımızda kalacağını[/i][/b]
[b][i] Ve hep mutlu olacağımızı sanırdık.[/i][/b]
[b][i] Acaba yarın ne olacak diye bir sorunumuz yoktu…[/i][/b]
[b][i] Hiçbir şeyi umursamazdık.[/i][/b]
[b][i] Çıkarsız gerçek dostluklar kurardık. [/i][/b]
[b][i] …[/i][/b]
[b][i] Ve yaşanan bunca güzelliklere rağmen[/i][/b]
[b][i] Nedense hemen büyümek istedik.[/i][/b]
[b][i] Zaman neden çabucak geçmiyor diye üzülürdük.[/i][/b]
[b][i] Büyümeye olan özlemin sebebi neydi bilmiyorum.[/i][/b]
[b][i] Belki de büyüyünce özgür olacağımızı düşünüyorduk.[/i][/b]
[b][i] Ama bilemedik! [/i][/b]
[b][i] Büyüyünce hayatın derin karanlıklarının özgürlüğümüzü çalacağını, [/i][/b]
[b][i] Ve Çocukluktaki özgürlüğün tozlu raflardaki anılarda aranacağını…[/i][/b]
[b][i] Ve[/i][/b]
[b][i] Şimdilerde Günler haftalar ne çabuk geçiyor diye üzülüyoruz.[/i][/b]
[b][i] Tekrar küçük olmak istiyoruz.[/i][/b]
[b][i] Galiba büyüyünce çok şey kaybettik.[/i][/b]
[b][i] Elimizdekilerle mutlu olmasını beceremedik.[/i][/b]
[b][i] Daha çok istedik.[/i][/b]
[b][i] En önemlisi umutlarımızı kaybettik…[/i][/b]
[b][i] Ama o yıllara dönüş yok![/i][/b]
[b][i] Hayat denen hiçliğin gölgesinde; [/i][/b]
[b][i] Kimi zaman normal nefes alarak,[/i][/b]
[b][i] Kimi zaman da suni solunumla var olma savaşı vererek[/i][/b]
[b][i] Daha da büyüyeceğiz…[/i][/b]
salaklık olurmu hiç 