07-12-2009, Saat: 09:08 AM
Yitirilmiş
kaybedilmiş duygulara takılı kalıp hayatımdan eksilen ne varsa onları yüreğime gömüyor ve üzerinde açan mutluluk ve hüzün çiçeklerini her hatırladığımda ise onları yağmurlara inat göz yaşlarımla suluyorum.
Hayat o kadar zamansız duygular yaşatıyor ki sen bu zaman denilen kavramın içindeki en değerli andın.
Hüzün çiçeklerimi soldurup yüreğime mutluluk tohumları ektim seninlesonra sarıdan çaldımyeşildenmaviden ve siyahtanhayat bu renklerden ibaretti sende;rengarenk tablolar resmettim hayatın duvarlarına ve her renkte sen vardın.
Zamansız duygular;ama zamanı beklemezmiş yaşamaya değer şeyler ben sende bunu anladım.Zamansız gelmiştin banabaharı yaşamamış çöl gibiyken yüreğim senin yağmurunda ıslandım.Çiğ damlası oldu bakışlarıngözlerinin neminde ise hiç yaşanmamış bir iklim ısıttı kalbimiçorak toprağıma ektiğin filizler çiçek açtı.Yemyeşil bir dünya oldun içimde..
Artık rüyalara gerek duymuyordu bedenimçünkü ruhum yaşıyordu seninle sen canımdan içimden bir parçaydın öylesine bir bütün olmuştun ki düşünmek bile istemediğim tek şey senden kopma korkusuydu.
Ve koptun... Koparıldın. Ve ben... öLdüm...)'..(...ve... uzun bir sessizLik..)
Artık zamansız değil duygularımsensizliğin acısı zaman dinlemiyor.En beklenilmedik en umulmadık zamanı bile beklemiyor her an.. her saniye..her dakika.. gözlerimi sensizliğin acısına kilitliyorummm.
Yaşamaya değer şeyler zamanı beklemediği gibi acılarda vuracağı kalbin çığlıklarına aldırış bile etmeden darbelerini en derine indiriyor Ve ben sensiz yok olup ölüyorum...)':
Hayatın duvarlarına resmettiğim o rengarenk duygularım gözlerime inen o fırtınalı yağmurla akıp giderken ve ben bu bomboş bedeni sokaklara taşıyıp yorgun ayaklarımlayağmurların hırpaladığı kaldırımlara serilirken akıp giden bu deli yağmurla ağlıyorum.Ellerimde artık kül rengi kaldı. Bomboş bir tuval var şimdi önümde ve ben ellerimde kalan kül rengiyle ancak bu yitirilmişliği bu sensizLiği anlatabilirim...
Ben bu cümlelere sığınarak anlatamam seni bu cümleler bu kelimeler anlatır mı..? sanıyorsun...Unutulmuşluğuunutmayıunutabilmeyi kısacası unutmak adına ne varsa hepsini hepsini unuttum...Unutulmamayıunutmamayıunutabilememeyi öğrendim yokluğunda beni çeken hayalin gözlerime perde gibi indiğinde ellerimde ellerinin sıcaklığını hissettim.Avuçlarımda o ipek saçların dolaştı ve ben yokluğunda hayal ettiğim gözlerine gözlerimi kilitledimmm..)':. Ben sana olan bu sevgimi unutmayı değilbir ömür boyu ölümsüzleştirmeyi dilerdim.
Ve ben ben dudaklarımda ezberlediğim şarkının her kelimesini göz yaşlarıma ekledim...)':
Ama Benim Ciğerim Yanar..
Ten Oyalanır CAN Kanar..
İki Gözüm İki Çeşme Haberin Yok..)':
İçerime İçerime Akar...
UNUTMADIM UNUTAMAM KARA SEVDAM MERAK ETME YAŞAMAKSA YAŞADIM
LAKİN CANIMIN ÇOÄžU KALDI SENDE...
kaybedilmiş duygulara takılı kalıp hayatımdan eksilen ne varsa onları yüreğime gömüyor ve üzerinde açan mutluluk ve hüzün çiçeklerini her hatırladığımda ise onları yağmurlara inat göz yaşlarımla suluyorum. Hayat o kadar zamansız duygular yaşatıyor ki sen bu zaman denilen kavramın içindeki en değerli andın.
Hüzün çiçeklerimi soldurup yüreğime mutluluk tohumları ektim seninle
sonra sarıdan çaldımyeşildenmaviden ve siyahtanhayat bu renklerden ibaretti sende;rengarenk tablolar resmettim hayatın duvarlarına ve her renkte sen vardın. Zamansız duygular;ama zamanı beklemezmiş yaşamaya değer şeyler ben sende bunu anladım.Zamansız gelmiştin bana
baharı yaşamamış çöl gibiyken yüreğim senin yağmurunda ıslandım.Çiğ damlası oldu bakışlarıngözlerinin neminde ise hiç yaşanmamış bir iklim ısıttı kalbimiçorak toprağıma ektiğin filizler çiçek açtı.Yemyeşil bir dünya oldun içimde.. Artık rüyalara gerek duymuyordu bedenim
çünkü ruhum yaşıyordu seninle sen canımdan içimden bir parçaydın öylesine bir bütün olmuştun ki düşünmek bile istemediğim tek şey senden kopma korkusuydu. Ve koptun... Koparıldın. Ve ben... öLdüm...)'..(...ve... uzun bir sessizLik..)
Artık zamansız değil duygularım
sensizliğin acısı zaman dinlemiyor.En beklenilmedik en umulmadık zamanı bile beklemiyor her an.. her saniye..her dakika.. gözlerimi sensizliğin acısına kilitliyorummm. Yaşamaya değer şeyler zamanı beklemediği gibi acılarda vuracağı kalbin çığlıklarına aldırış bile etmeden darbelerini en derine indiriyor Ve ben sensiz yok olup ölüyorum...)':
Hayatın duvarlarına resmettiğim o rengarenk duygularım
gözlerime inen o fırtınalı yağmurla akıp giderken ve ben bu bomboş bedeni sokaklara taşıyıp yorgun ayaklarımlayağmurların hırpaladığı kaldırımlara serilirken akıp giden bu deli yağmurla ağlıyorum.Ellerimde artık kül rengi kaldı. Bomboş bir tuval var şimdi önümde ve ben ellerimde kalan kül rengiyle ancak bu yitirilmişliği bu sensizLiği anlatabilirim... Ben bu cümlelere sığınarak anlatamam seni bu cümleler bu kelimeler anlatır mı..? sanıyorsun...Unutulmuşluğu
unutmayıunutabilmeyi kısacası unutmak adına ne varsa hepsini hepsini unuttum...Unutulmamayıunutmamayıunutabilememeyi öğrendim yokluğunda beni çeken hayalin gözlerime perde gibi indiğinde ellerimde ellerinin sıcaklığını hissettim.Avuçlarımda o ipek saçların dolaştı ve ben yokluğunda hayal ettiğim gözlerine gözlerimi kilitledimmm..)':. Ben sana olan bu sevgimi unutmayı değilbir ömür boyu ölümsüzleştirmeyi dilerdim. Ve ben ben dudaklarımda ezberlediğim şarkının her kelimesini göz yaşlarıma ekledim...)':
Ama Benim Ciğerim Yanar..
Ten Oyalanır CAN Kanar..
İki Gözüm İki Çeşme Haberin Yok..)':
İçerime İçerime Akar...
UNUTMADIM UNUTAMAM KARA SEVDAM MERAK ETME YAŞAMAKSA YAŞADIM
LAKİN CANIMIN ÇOÄžU KALDI SENDE...
