01-28-2010, Saat: 11:50 PM
Uzaktaydı ülkelerin birbirine uzaklığı kadar uzakta.Son defa çıkıp geleceğini söylediğind anlamıştım bir daha görüşmek istemiyordu.Olsun gelsin de isterse bir daha hiç görüşmeyelim.
Diye düşündüysem de yüreğimi derinlemesine bir bıçak kesiyordu sanki...
Gelmişti nihayet.Uzun boylu el ele tutuşmayalım.Yeter ki yanımda yürüsün .İri dalgalı kısacık kara saçları ve şakağı...O şakaklar delirmeme neden olabilirdi!Bilmiyorum hangi kadın bir erkeğin şakağına aşık olur...
Ben olmuştum işte...Gözleri derin kuyulara eğilip 'içinde ne var acaba ? '
Diyen meraklı biri gibi bakardı kirpiklerime kadar titrerdim.
O aldırmaz bir tavırla konuşur bana işiyle alakalı konulardan bahsederdi.Nasıl da seviyordum yarabbim!Ölsem bu kadar acı çekmezdim sanırım...Yol üzerinde bir kafeye girdik.İçerisi henüz tenhaydı ve müzik sesi vardı. Henüz oturmak için bir yer seçiyorduk ki...
Yanıbaşımızda ne zaman bittiğini anlayamadığım bir kadın
Alper'e ne yapacağımı düşünürken .Alper
kadını omuzlarından tutup yanaklarından öptü. Bana dönüp;" Bu güzeller güzeli karım Pelin . Sana evlendiğimi hemen söyleseydim sürprizin ne anlamı ne de tadı olmazdı değil mi?"
İşte o an ben de ona bir sürpriz yapmak istedim hem de en çabuğundan .
Şakaklarına denk gelecek şekilde önceden sıkıp hazır tuttuğum yumrukları yapıştırdım. İçerdekiler bizi şaşkın halde izlemişlerdi buna eminim.
O an etraf umurumda olmadığı için pek dikkatli bakmamıştım ama dışarıya çıktığımda esen rüzgarın serinliği iliklerime kadar uyardığından kaldırımda durup içeriyi dikizledim.
Arkamdan gelmeyecek kadar benden vazgeçmiş bir erkek... Yumruğu attığımda dengesini koruyamayacak denli zayıf bir erkek?.. Beni gerçekten sevmiş olabilir miydi ?..
Hayır ! Ya ben nasıl sevebilirdim ?..
O günün üzerinden yıllar geçti.Şimdi hiç bir erkeğe güvenmeyecek kadar yaklaşıyordudağımdan tiksinti kelimelerini savurup duruyorum.
Bugün hala ağlıyorsam. O'nu sevdiğim için değil . Ancak başka bir erkeği bir daha sevemeyeceğimi düşündüğüm içindir...En çok Korktuğum şey ise ya sevmeden giderse ...
"Hoşçakal Aşk Bir Gün En Çok Seni Yakacaklar!!!
Diye düşündüysem de yüreğimi derinlemesine bir bıçak kesiyordu sanki...
Gelmişti nihayet.Uzun boylu el ele tutuşmayalım.Yeter ki yanımda yürüsün .İri dalgalı kısacık kara saçları ve şakağı...O şakaklar delirmeme neden olabilirdi!Bilmiyorum hangi kadın bir erkeğin şakağına aşık olur...
Ben olmuştum işte...Gözleri derin kuyulara eğilip 'içinde ne var acaba ? '
Diyen meraklı biri gibi bakardı kirpiklerime kadar titrerdim.
O aldırmaz bir tavırla konuşur bana işiyle alakalı konulardan bahsederdi.Nasıl da seviyordum yarabbim!Ölsem bu kadar acı çekmezdim sanırım...Yol üzerinde bir kafeye girdik.İçerisi henüz tenhaydı ve müzik sesi vardı. Henüz oturmak için bir yer seçiyorduk ki...
Yanıbaşımızda ne zaman bittiğini anlayamadığım bir kadın
Alper'e ne yapacağımı düşünürken .Alper
kadını omuzlarından tutup yanaklarından öptü. Bana dönüp;" Bu güzeller güzeli karım Pelin . Sana evlendiğimi hemen söyleseydim sürprizin ne anlamı ne de tadı olmazdı değil mi?"
İşte o an ben de ona bir sürpriz yapmak istedim hem de en çabuğundan .
Şakaklarına denk gelecek şekilde önceden sıkıp hazır tuttuğum yumrukları yapıştırdım. İçerdekiler bizi şaşkın halde izlemişlerdi buna eminim.
O an etraf umurumda olmadığı için pek dikkatli bakmamıştım ama dışarıya çıktığımda esen rüzgarın serinliği iliklerime kadar uyardığından kaldırımda durup içeriyi dikizledim.
Arkamdan gelmeyecek kadar benden vazgeçmiş bir erkek... Yumruğu attığımda dengesini koruyamayacak denli zayıf bir erkek?.. Beni gerçekten sevmiş olabilir miydi ?..
Hayır ! Ya ben nasıl sevebilirdim ?..
O günün üzerinden yıllar geçti.Şimdi hiç bir erkeğe güvenmeyecek kadar yaklaşıyordudağımdan tiksinti kelimelerini savurup duruyorum.
Bugün hala ağlıyorsam. O'nu sevdiğim için değil . Ancak başka bir erkeği bir daha sevemeyeceğimi düşündüğüm içindir...En çok Korktuğum şey ise ya sevmeden giderse ...
"Hoşçakal Aşk Bir Gün En Çok Seni Yakacaklar!!!