02-01-2010, Saat: 06:04 PM
Her gidişin ardından bakakalır gözyaşlarım
Öyle ki neden döküldüklerini bile anlamadan, yere bile düşmeden gitmiştir giden
Hep böyle olmuştur; ani (ve sebepsiz)
Hiç anlamadım neden gittiklerini
Belki de ben aradığımı bulayım diye gitmeyi seçtiler
Ne kadar nahifim
Biliyor musun, hiç endişelenmedim terkedilirken
Üzülmedim dersem yalan olur, kimseler bilmeden ağlamadım belki, bir kaç damla göz yaşı ile geçiştirdim gidişleri; ama çok kıymetli bir kaç damla
Hep söylemişimdir, ben ağlayamam
Endişelenmedim, çünkü giden biliyordur, kalırsa huzursuz geceler beklemektedir bizi
Üzüldüm, çünkü hiç anlamadım neden gittiklerini; bilsem üzülmezdim belki
Her gideni kalbimin bir köşesine koyayım dedim, beceremedim
Giden gittiğiyle bitmiştir hep
Bir kaç mutlu anı dışında ne varsa yasal kelımeürmüştür yanında her seferinde
Sanırım eski şeyleri tutmayı sevmediğimden pek; onlar da biliyor huyumu
Zaten kalan oldu mu, hemen başlıyorum temizliğe
Düzen hastası olmak ne fena
Şimdi düşünüyorum da
Sayamıyorum bile gidenleri
Aklımda bir kaç isim ve gözümün önünde bir kaç flu yüz var


:
Hiç birini küçümsemiyorum; ama huyum kurusun, unutmazsam olmuyor
Sebepsiz gidişlerden nasıl yorulduysam, dayanılır gelmiyor anımsamak
O kadarcık da olsun, değil mi?
Sen
Seni unutmak istemiyorum
Senin gidişini izlemek istemiyorum
Tükeneceğimi biliyorum
İlk kez korkuyorum
Hem de çok korkuyorum
Zayıflık dersen de, ne yapayım? Sana yaranmak değil ki bunları yazarken niyetim
Şu alkolden dönen başımı durdurup 2 satır yazabiliyor olmamın sebebini ne ben biliyorum, ne bir başkası
Anlatıyorum işte
Korkuyorum, çünkü kendimi kandıracak değilim, senin gitmeni kaldıramam
Söylemekten korkmuyorum, bak
Seni seviyorum
Sen gitme, olur mu? Hele sebepsiz, hiç gitme







Biliyor musun, hiç endişelenmedim terkedilirken





Her gideni kalbimin bir köşesine koyayım dedim, beceremedim






Şimdi düşünüyorum da







Hiç birini küçümsemiyorum; ama huyum kurusun, unutmazsam olmuyor


Sen













Sen gitme, olur mu? Hele sebepsiz, hiç gitme
