02-18-2010, Saat: 11:33 PM
Sevmek üzerine binlerce yazı okudum ya da duydum. Çok çeşitli boyutlarda hüsranlar hayal kırıklıkları bir ömür boyu çekilen acılar....
Sevmek Zor Meslek.
Kimi zaman duygulandım içlenerek ağladığım oldu. Kimi zaman öfkelendim hüzünlendim arasıra. Vefasızlığa boyun büktüm. Karşılıksız aşklarda güçsüzlüğü kabulendim. Aşklara ağladım aşklara güldüm.
Ama tüm bunlar ya okuduğum kitaplar ya da izlediğim şiirlerdi.
Gün geldi ömür boyu beklediğim biri çıkınca karşıma hiç elimde olmadan bütün meziyetlerine âşık oldum.
Sevdim..
Çok sevdim…
Gece uykulara gündüz yüzüne hasret yaşadım. Oturup şiirler yazdım uğruna nice dağlar deleçeğime o zaman inandım. Dünyalar yıkardım onun tek bir işareti ile dünyalar kurardım.
Köşebaşları gececeği her yol mekânım bulabildiğim en flu resimler tesellim oldu. Ağzından çıkan her lafı telefondaki her selamını günlerce tekrarlayıp sayıkladım.
Sevdamı ıssız evrene gökyüzündeki yıldızlara fısıldadım karanlıklarda.
Acıyı ve gözyasını işte o zaman tanıdım her sevdalı insan gibi.
Günleirm birbirine karıştı bir çok arkadaşım beni boşladı bir kaçı tesseli verdi.. ama hiçbir zaman yaşama gücümü akıya almadım YAŞADIM INADINA. Derin sevdalara daldım inadına. İşe gitmeyi unuttum ama dobra dobra yaşadım. Aşkımı ispatlamak için her çılgınlığı yaptım. Onun bir sesini duymak için günlerce sabrettim. Görebilmek için aylarca.
Sabretmek benim için bir meslek oldu. Bir gülümsemesi bana sonsuz güç verdi güçlendim.
Yaşamla ilgili bağlarımı hiç gevşetmedim Her güçlüğü kesin yenecektim.
Bir gün telefondaki selamı kesilince beni böyle sevdalı bırakınca içerlendim.
Şimdi karanlıklara sığınıyorum. Evin en ıssız yerlerinde iç çekiyorum..
Şimdi sevdamı herseyden gizliyorum. Şimdi yaşamımla hiç barışık değilim.
Tüm sevdalılar adına acı çekiyorum Sevmek zor meslekmiş BECEREMİYORUM....
Sevmek Zor Meslek.
Kimi zaman duygulandım içlenerek ağladığım oldu. Kimi zaman öfkelendim hüzünlendim arasıra. Vefasızlığa boyun büktüm. Karşılıksız aşklarda güçsüzlüğü kabulendim. Aşklara ağladım aşklara güldüm.
Ama tüm bunlar ya okuduğum kitaplar ya da izlediğim şiirlerdi.
Gün geldi ömür boyu beklediğim biri çıkınca karşıma hiç elimde olmadan bütün meziyetlerine âşık oldum.
Sevdim..
Çok sevdim…
Gece uykulara gündüz yüzüne hasret yaşadım. Oturup şiirler yazdım uğruna nice dağlar deleçeğime o zaman inandım. Dünyalar yıkardım onun tek bir işareti ile dünyalar kurardım.
Köşebaşları gececeği her yol mekânım bulabildiğim en flu resimler tesellim oldu. Ağzından çıkan her lafı telefondaki her selamını günlerce tekrarlayıp sayıkladım.
Sevdamı ıssız evrene gökyüzündeki yıldızlara fısıldadım karanlıklarda.
Acıyı ve gözyasını işte o zaman tanıdım her sevdalı insan gibi.
Günleirm birbirine karıştı bir çok arkadaşım beni boşladı bir kaçı tesseli verdi.. ama hiçbir zaman yaşama gücümü akıya almadım YAŞADIM INADINA. Derin sevdalara daldım inadına. İşe gitmeyi unuttum ama dobra dobra yaşadım. Aşkımı ispatlamak için her çılgınlığı yaptım. Onun bir sesini duymak için günlerce sabrettim. Görebilmek için aylarca.
Sabretmek benim için bir meslek oldu. Bir gülümsemesi bana sonsuz güç verdi güçlendim.
Yaşamla ilgili bağlarımı hiç gevşetmedim Her güçlüğü kesin yenecektim.
Bir gün telefondaki selamı kesilince beni böyle sevdalı bırakınca içerlendim.
Şimdi karanlıklara sığınıyorum. Evin en ıssız yerlerinde iç çekiyorum..
Şimdi sevdamı herseyden gizliyorum. Şimdi yaşamımla hiç barışık değilim.
Tüm sevdalılar adına acı çekiyorum Sevmek zor meslekmiş BECEREMİYORUM....