04-07-2010, Saat: 11:36 PM
RENGARENK BİR İSTANBUL AKŞAMIYDI YÜZÜN
Ben maviyi seçmiştim
Sen beyazlar içindeyken…
Yürür gibi seviyordum seni
Adım adım ve zamanla
Hatırladıkça düşünüyor
Düşündükçe hatırlıyordum
Özündeki sarışın benliğini.
Hasımlar ediniyordum
Kendi avuçlarımda
Kaderi, İzmir’i ya da bir başka
Sahil hikayesini…
Bir adım ötemde dururken
Kızıla çalan küskün kederin,
Kocaman hayaller kuruyordum
Sana dair ve hissettirmeden
Ölüyordum bazı akşam üstüleri
Hem de her seferinde
farklı bir köşe başında
Yangına döküyordum
Düş kırıklarımı.
Ben yağmuru seçmiştim
Sen beyazlar içindeyken…
Kuşlar gelip geçiyordu başımdan
Türlü türküler mırıldanarak ve
Haykırarak gidişini.
Oysa sen hiç gelmemiştin.
Bilmiyordun şarkıların bizi anlattığını
Memnuniyetsiz bir bakışının bile
İçimdeki denizleri
Ne derece oynattığını.
Ben terkedilmiş bir yelkovanken
Sen saatin gamsız ritüellerinden bir kaçıydın.
Öylesine güzel ve öylesine
Ulaşılmazdın ki sevgili
Ben sana bir kez olsun doya
doya “Seni seviyorum” diyemedim.
Aslında sen de en başından beri biliyordun
Benim umarsızlığımı
Senden öte bir gündelik sarhoşluk aradığımı…
Ben aşkı seçmiştim
Sen beyazlar içindeyken…
Soluk bedenli bir hayvan gibi
Kükreyerek içimden çıkıyordu
Korku dolu söz verişlerim.
Halbuki;
Beni, birazcık da olsa tanımıyordun
Ne geldiğin yere aittim
Ne de gideceğin yöne
Yalnızca bir yol üstüydüm senin için
Göreceğin ve unutacağın.
Bile bile dilekler tutuyordum
Yıldızlar kayarken;
Yalvar yakar bir limanda
Sana ağlamak gelse içimden
Bağırarak söylesem imgeleri
Kalkıp gidemesek hiçbir yere
Acılar, sorular ve yüzler.
Mistik bir Fransız akşamı gibi
İmkansız ve gereksiz olsa her şey
Sokaklarda terkedilmiş sandalyeler
Başına buyruk ifadeler ve
Ellerin…
Bembeyaz parmaklarınla
Çay bardağı tutar gibi tutsan
Kırılgan geçmişimi.
Sarılıp ağlasak;
(Bilirsin yüzüne en yakışan renkleri)
Kelimelerle saldırdın çocuk kalmış benliğime
Sinsi bir rüzgar gibi sardın her yanımı
Yırttın attın bütün resimleri…
Halbuki bir tek gerçek vardı sevgili
Ben seni seçmiştim
Sen beyazlar içindeyken…