05-14-2010, Saat: 09:56 PM
Çığlıklara hapsettiğim şarkılarım var benim.. Sessizliğin içinde ağır aksak yürüdüğüm yollarım var. Bir yerlerde takılıp düşsem de tekrar kalkabiliyorum ayağa.. Ama dizlerimde yaraların izleri kalıyor silinmiyorlar.
Yarım kalmış hikayelerin tamamlanmamış cümlelerinde buluyorum kendimi.. Ne tamamlayabiliyorum ne tamamlanabiliyorum.. Bir yanım hep eksik hep kırık.. Dünyam bir bir yitirdi renklerini.. Ne deniz mavi eskisi gibi ne de gökyüzü.. Korkularım bırakmıyor peşimi.. Adımlarıma yapışmışçasına nereye gitsem benimle geliyorlar adeta.
Sesleri duymaktan yoksun kulaklarım sözcükleri söylemekten korkan dudaklarım var. Zaman hiç bir şeye aldırmadan devam ediyor yoluna..
Bu sensizliğim mi yoksa yalnızlığım mı bilmiyorum.. Bir bilsen.. Seni her özlediğimde bir nokta bıraktım duvarlarıma.. Eğer bir gün gerçekten tutarsam ellerini bakıp ta görürsem gözlerindeki o sevdalı hali o noktaları birleştirip sevdanın kalemiyle mutluluğun resmini çizeceğim dünyaya..
Bu sensizliğim mi yoksa yalnızlığım mı bilmiyorum.. Bir bilsen.. Seni her özlediğimde bir nokta bıraktım duvarlarıma.. Eğer bir gün gerçekten tutarsam ellerini bakıp ta görürsem gözlerindeki o sevdalı hali o noktaları birleştirip sevdanın kalemiyle mutluluğun resmini çizeceğim dünyaya..
İşte o gün yine masmavi berrak bir güne uyanacak deniz.. Bulanıklığını benden uzağa atacak.. Bütün gecelerim sabaha varacak.. Ve bir daha hiç gece olmayacak...
Sensiz geçen günlerimin hesabını yarınlardan soracağım.. Sevinçlere boğulacak içimdeki çocuk.. Yeniden seveceğim yağmurları.. Hiç söylenmemiş hiç dillenmemiş kelimeler fısıldayacak rüzgar. Hiç kimseler bilmeyecek duymayacak anlamayacak..
Korkuyorum işte.. Korkularımı büyütüyor zaman gitgide.. Ne olur izin verme korkmama kendimden kaçmama..