06-21-2010, Saat: 10:09 PM

Durgun olduğumu hissediyorum...
Her yer karanlığa bürünmüş

Aklıma takılan binlerce soru beni sürekli meşkul ediyor


Bir çocuk var içimde


Ama onunla durmadan

Benden ona uzanan bir bağ var aramızda...
Bu durumdan acı çektiğimi biliyorum

Yıldızlarla döşenmiş küçük bir gökyüzü kurtulamadığım bir an.
Dilek tutuyorum.
Tuhaf bir düş

Verdiği sözü tutmuyor hayat; tutsa bile özlediğimiz şeyin öznelinmeye değer olmaktan ne kadar uzakta bulunduğunu göstermek için yapıyor bunu...
Kimi zaman umut

Bir eliyle verdiğini öteki eliyle alıyor...
Bir belirsizlik içindeyim

Her şey öylesinee uzak ki...
Ya ben yaşadığım hayatı anlayamadım

Artık hayal kuruyorum...
Sahibini arayan düşler kuruyorum...
Bana gelmesini istiyorum...
Hayatım çocukluğumun öncesinden yaşanıyor.
Ne çok istek...
Ne çok özlem...
Ve ne çok acı...
Çok şey ummuyorum

Nedeni olmayan kimsesiz bir sevgi bu...
Aşkın içinde yitip gitmek ve kaybolmak...
Kendimi çok yalnız duyumsuyorum...
Ruhumda öyle bir ağırlık var ki


Düşlerin sahibi benim...
Kendimi berbat hissediyorum...
Gece karanlık



Çoğu zaman kendimii şaşırtıyorum.
Kendime kızıyorum.
Bir çok şeyi kaçırtıyorum

Şaşkınlık içinde kandime bakıyorum...
BENİ KONUŞMAK VE SEVMEK SUÇLARINDAN YARGILIYORLAR...
Hayat ne kadar durağanlaştı

Aşağı iniyorum

Tüm düşler başladığı gibi sonlanır mı acaba?
Kimbilir...