07-05-2010, Saat: 10:45 PM

Elimde kalem senli bir şeyler yazmak isterken
hani küçüklüğümüzde defter kenarlarına yaptığımız süsler vardır ya
onlarla dolduruyorum kağıdın her yanını... " SEN BİR YERLERDE BEN BİR ŞEHİRDE AKŞAM OLUNCA BENİ HATIRLA!..."
Seninle konuşur gibi konuşmak istiyorum kağıtla...
Ama olmuyor cümlelerim kenar süslerinin arasında asılı kalıyor!...
Aklımdan deli fikirler geçiyor
sonra kendi düşüncelerime oturup kendim gülüyorum
yok olmaz diye... O en sevdiğim resmini açıyorum
bakıyor
bakıyor
sonra susuyorum!!!... Ben senin resimlerini değil ki
ruhunu özlüyorum
bunu bal gibi biliyorum!... Cümlelerini
paragraflarını
onlara kattığın manayı seviyorum
bunu ben bal gibi biliyorum ama kimbilir sen bilmiyorsun?... Aklıma yolculuklar geliyor
yolun sana varacağını bildiğimden iptal ediyorum tüm biletleri... Korkuyorum
geldiğim de
seni gördüğüm de
içimdeki seni bulamıyacağımdan çok korkuyorum İNAN!... Yokluğun da
içimde büyüyen sen
sana benziyor mu
kestiremediğimden çok korkuyorum!!!... Bir kartalın ki kadar keskin bakışların
bakıyor mu başkalarına?... Düşüncesi bile kanımı donduruyor
iliklerime kadar üşüyorum
O AN!!!... Seni düşünmeye başlayınca
hani derler ya
kelimenin tam anlamıyla çin işkencesi yapıyorum kendime
olabileceklerin en acısını düşünerek!... Sonra durup düşünüp içime düşürdüğüm yangınlara
yine kendim su serpiyorum... Hayalinle
hasretimin sınırlarını ölçüyorum!!! Öyle bir an gelecek ki
hasretimin sınırı bulunduğum şehrin sınırlarını aşacak
yolculukları göze alıp sana koşacağım!!! Sonu
hayalimdeki seni kaybetmek bile olsa ( belki de olmaz)
göze alacağım bunu!!! 


