Posta kutuma gönderdiğin yalnızlığım’ı aldım. Nazik düşüncene teşekkür. Uygun zaman ve şartlarda balkona sandalye atıp ağlamayı düşünüyorum.
...
Ey ülkesi dua kokan günlerin melikesi, sana anlatmak istediğim çâresizliğimin bin dildeki ifadesidir bu. Dua diye ellerimi kaldırsam unutur dilim heybemde fakirliğimi. ÃŽcâza yeltenen sözlerin bilmediği bir akışla akıyorum sana. Bu yüzden dağılıyor duyuşun ritmine mest olan niyaz.
...
Kendimden geçtim diye kaybettim kimliğimi. Yandım ki ten çölümün her zerresi aşk bulutundan merhamet dileniyor. Vecde gelmez mi zaman?
...
Kavlimi dara çeken bir sükût bırakmışsın. Ve ben nasıl oluyor da yağmurunu bekliyorum göklerin; kendimi arıyorum senin için/de.
...
Kelimelerini özlüyorum ve haberini melekler getirir umuduyla oturup gökyüzüne mektup yazıyorum.
...
Beni de getiriyor sana bu mektup; bu tükenmeyen hüzün, konuşAmayacak ve kendimi anlatAmayacak kadar bu perişan kırk ay kırk alev /
bu benim posta kodum: AŞK.
...
Önce kendimi yazıyorum sonra katlıyor ve zarflıyorum. Bekle! Pullanıp sana geliyorum.
İçinde "sen" geçmeyen her cümlede neden takıldığımı düşünüyordum...Kelimelerim kel kuru bir ağaç dilimde,sonbahar dökmüş yemyeşil yapraklarımı ve gidişinde solumuşum beni boğan o matemli kokunu...
Hasretin vuruyor rıhtımıma
İçimden bir ses[SIZE=6] "git" diyor uzaklara...
Uzağımdasın.Hayalin bile kaçıp gitti uzaklara o beni terk ettiğin gün.İçimdeki sesler her gecemin ıssızında boğacak gibi oluyor.İçimdeki ses gitmemi söylüyor senli geçen zamanlarımdan ve senle dolu şu koca İstanbul'dan...O içimdeki,ta en derindeki bir kere olsun duydun mu?duysan böyle olurmuyduk hiç?İçimdeki sesi;çocuk ruhumun dışa vuran o küçücük mimiklerimden anlayabilseydin herşeyi,seni saran kollar ben o değil ben olurdum şimdi...
Bir yanımda hasretin,bir yanımda özlemin
Sırtımda gidişinin hançeri var
Aynalar yok olmuş bir adamı sokuyorlar her gün gözümün içine içine!Acıyan kalbim sensizliğe teslim olmuş ruhumla yapayalnız,kimsesiz bırakmış beni.Sırtımdaki hançerin hergün biraz daha acıtıyor yüreğimi.Yavaş yavaş yok oluyorum...
Sordun mu hiç
Nereye kadar gider bu kalbim?
Sordun mu hiç
Ne zaman biter bu sevgim?
Sormadın ki...Alacağın cevap hep korkuttu seni.Aşkımın büyüklüğü içinde boğdu seni.!Nefes bile aldırmadı sana oluk oluk çağlayan sevgim.Bilmiyor musun sana kimsenin veremeyeceği sevgiyi verdim?Bilmiyor musun bu yüreğe ne ızdıraplar ettin?Biliyordun hepsini...Sensiz yaşarmıyım neden hiç sormadın peki?
Özledim tenini,özledim nefesini
Birde benim gibi beni sevmeni
Oysa yalnız hissetmiyordum kendimi.Sevgi çaba,emek,alınteri...Ne kadar savaştık senle unuttun mu..?Onca insana yüzümüzü çevirdik.Beni gerçekten sevdiğine inandırmıştın oysa...Güneşim olmuştun her sabahımda ve her gece cama vururdu hayalin ayışığının hüzmelerinde.Evet çok özledim seni...Benim olan seni...Biz'i.Bana seni hatırlatan herşeyi...
Anlamadın...Anlamadın...
Seni ne çok sevdiğimi
Yasaklısın bana.O parmağına taktığın bitirmişti herşeyi.Özlemem yasak seni..!O hala parmağındayken bana geri getirmek haddime mi düşmüş seni..!O yüzüğün bir diğeri bende değilken neden bu satırları yazmakta diretiyorum..Bilmemki.!
Şimdi sensizim.Yarında sensiz olacağım.Ömrüm boyunca sensiz kalacağım!Birlikte soluduğumuz havası yok artık İstanbul'un.Birlikte yürüdüğümüz sokaklarıda yok.Caddeler bizsiz artık.Sadece sen kaldın geriye.Mutlu olsun...İstanbul hiç sensiz kalmayacakki acıyı gelip bende bulsun...Ben mutlu olamadım peki sen mutlumusun..?
Neden hala konuşuyorum...
Ne İstanbul anladı beni ne de sen
Oysa ne çok sevmiştim ikinizi birden.![/SIZE]
Açtırdım kapılarını seni sevmeyene,derinlerdeki güzellikleri
görmeyene...Sevgisizliklerine hapsettim seni...
Affet beni gözlerim...
Sana bakmayan gözlerin esiri etti.Gülerken saçtığın ışığını zindana
çevirdim...
Affet beni dizlerim...
Gelmez yarin yolunda beklettim.Ayakta durmaya dermansız ettim.
Affet beni sözlerim...
Her acı sözü yutup;hep tatlı sözler söylettim.Zehir sözlere sevgi sözlerimi
ziyan ettim...
Affet beni kollarım...
Seni sarmayan kollara her daim açık beklettim.
Gelmeyince zalim yar,sevdalara seni açmamaya yeminler ettim...
Affet beni gülüşlerim...
Yalancı gülmelere kanıp gönülden gülmelerimle
karşılık verdirdim.Yüreğimi ağlattılar sen yine de gülmeye devam ettin...
Affet beni ellerim...
Uzanmaz elleri tutmanı,hiç bırakmamanı senden bekledim.Bomboş kalınca üşüdün
soğukluğun yüreğime işlettin...
Affet beni Yarabbim...
Verdiğin bu canın hakkını veremedim...
Yüreğimi bir kulun yaralamasına,gözlerimi ağlatmasına,Kollarımı bağlatmasına
izin verdim...
Affet beni yarabbim O'nu çok sevdim....
Doğru zamanlarda yanlış insanlara,yanlış zamanlarda doğru insanlara mahkum
oldu bu yürek...
Belki doğruyu görmeye yetmedi gözlerim.Belki de yanlışı silmeye yüreğim...
Birlikte soluduğumuz havası yok artık İstanbul'un.Birlikte yürüdüğümüz sokaklarıda yok.Caddeler bizsiz artık.Sadece sen kaldın geriye.Mutlu ol...İstanbul hiç sensiz kalmayacakki acıyı gelip bende bulsun...Ben mutlu olamadım sen mutlu ol, sen mutlu ol...sen mutlu,,sen..?
Her satırını özümsedim,çok düşündüm çooook,İstanbulu özlemişim be,özlemişim......
history Adlı Kullanıcıdan Alıntı:Birlikte soluduğumuz havası yok artık İstanbul'un.Birlikte yürüdüğümüz sokaklarıda yok.Caddeler bizsiz artık.Sadece sen kaldın geriye.Mutlu ol...İstanbul hiç sensiz kalmayacakki acıyı gelip bende bulsun...Ben mutlu olamadım sen mutlu ol, sen mutlu ol...sen mutlu,,sen..?
Her satırını özümsedim,çok düşündüm çooook,İstanbulu özlemişim be,özlemişim......
Özlediysen gel, bekleriz : )
Sen yaşamımın bir parçası olmaktan çıktığın gün; daha da yakınıma sokulup kanayamayan bir yara olup çıktın içimde... eskisinden daha da çok acıyor şimdi sol yanım! Sen benden gittiğin gün, ben yarım kalmışım meğer... hiç bir işe yaramayan yarım bir beden bıraktın arkanda...
Sırtını karayellere verip giderken ,yüreğimde mevsim değişti sanki... sonbahar ve artık müptelam olmaya başlayan kara kış... hep kışlara gebe kalmış bir yürek bıraktın buz kesmiş yüreğinle sonumuzu belirlerken...
Sen; herşeyimi gözlerimi kırpmadan önüne serdiğim insan, yanında ufuklara bakmaya ihitiyaç duymadığım sevgili... sen içimde hala kulaklarımı çınlatan aşk uğultusu...
Gİtmek, bitmek, bitirmek zorunda mıydın? Güneşi bir daha göremeyeceğimi bile bile bunu bana yapmış olmanı anlamamı bekleme benden.[SIZE=5] Güneşimdin , şimdiyse gecemsin... ama öyle bir gece ki; ne yıldızları var ne de ayı... söylesene sen bu kadar zalim miydin hep?
Sen aşkı tanımamış , küçük bir çocuktun düşüncelerimde. aşkı öğrendiğin için mi gittin benden?Aşk acı çekmektir, acı çektirmektir; yarım bırakmak,yarım kalmaktır dememiştim ki sana oysa... aşkı aşk yapan acısını çekmektir dememiştim ki...
sen gittin çocuksu düşlerim de gitti, sen bittin guguklu saatimin pilide bitti... sen gittiğinden beri yelkovan olduğu yere sanki park etti.
Hiç bir işe yaramıyor artık acıyla ezilmiş bedenim. Umutlarım kaybedilmiş bir savaşta sağ kurtulmuş, yüzü yerde gezen bir asker misali... hayallerim korsanların yağmalamasına direnememiş batık bir gemi sanki... düşlerim kan revan içinde uyanılan korkulu dakikalardan başka bir şey değil ki gittiğinden beri...
bir enkaz yığınından başka bir şey değilim nicedir. Sen kangren olmuş kolumsun artık.... [/SIZE]
Ah.Keşke başını göğsüme koyabilseydin bir dinleseydin
yüreğimin sesini senin için ne çok çarptığını duyabilseydin.
Keşke ben de gitmeden bir kez izleseydim kolunda
güneşin batışını..
Yüregine Saglik Bitanem Mükemmeldi...
sana kelimelere sığdıramam.