:: Duygusuz.com - Dostluk ve Arkadaşlık Sitesi

İÇİMİZDEKİ SENİ UYANDIRMALI ÖYLECE
BİR TOHUM SAKİNLİÄžİNDE BEKLEYEN
SERPİLİP BÜYÜMEYİ ÖZLEYEN…
VE HER GÜNÜ
ÇÖLDE SU İÇER GİBİ YAŞAMALI…
SUYUN OLMALIYIM…

çöl ortasında kalmış

kavrulmuş bir bedenin en çok özlediği…

HAYAT OLMALIYIM…

o beden için önce kuruyan dudaklarını nemlerdiği

sonra boğazını ıslattığı ve kana kana içtiği…

YAÄžMURUN OLMALIYIM…

toprağın hasretle beklediği

özlemden bağrında yarıklar açıldığı. Ama ihanet etmeden yağmura ve bıkmadan

usanmadan beklediği yağmur. Mevsimleri şaşıran

bir iki damlasıyla bile yarine koşan…

GÜNEŞİN OLMALIYIM…

Her mevsim asice

yaz-kış demeden doğan…Yalnız ellerini

bedenini değil

ruhunu ısıtmalıyım.
Ruhuna doğmalıyım

[SIZE=4]ömrüne…[/SIZE]
Ve ruhun her yeni gün doğduğum-battığım tek yer olmalı…

RÜYAN OLMALIYIM…

Sabahları hayra yorduğun.
Saatlerce düşünüp çözdüğün

çözdükçe anlamlar yüklediğin rüyan…

DUAN OLMALIYIM…

Günahın kirinden

tövbenin güzelliğine

duanın ferahlığına varmalıyım seninle.
Duan

umudun

ışığın olmalıyım…
Yüreğinin feri

cesaretin

gücün olmalıyım.
Tükendikçe gücün ben yeniden yollara düşürmeliyim seni

yeni yollara

yeni umutlara…

SABAHIN OLMALIYIM…

Bitmeyen gecelerin sabahı. Kıvrandığın gecelerde alnındaki teri silen…Ve gecenin bir yarısı üşüyen yanımla sana sığındığımda şevkatle ısıttığın

sabahlara kavuşana dek sevgiyle öptüğün ben olmalıyım…

BAYRAMI BEKLEYEN ÇOCUK YANIN OLMALIYIM…

çocukça hüzünlerin

içinde yaşattığın o çocuğun oyun arkadaşı ben olmalıyım…

BUGÜNÜN OLMALIYIM…VE GEÇMİŞİN…VE GELECEÄžİN…
VE KIR SAÇLARIN OLMALIYIM….

yüzündeki tebessümün ta kendisi ve hüzünlerinin tek tesellisi olmalıyım…
Tüm hasretlerinin vuslatı

tüm sorularının cevabı

tüm beklentilerinin karşılığı…

BEN OLMALIYIM…

GÖZLERİNİ GÖZLERİMDEN HİÇ ALMA OLUR MU?
DAKİKALARCA BAK

BIKMADAN

USANMADAN BAK
ÇEK AL BENDEKİ BENİ

AL VE EKLE
KENDİNE

GÖZLERİNE

SÖZLERİNE VE BEDENİNE…
YETERKİ YALAN KARIŞTIRMA AŞKA
VE SAKLAMA KENDİNİ

GEÇMİŞİNİ

BU GÜNÜNÜ
GELECEÄžE DAİR SENİ…
YETERKİ ALDATMA

KANDIRMA

YETERKİ BU KADAR YÜREKLİ OL

VE HEP SEV

DELİCE SEV

ÖLÜMÜNE SEV
VE HEP ÖZLE VE BEKLE

BAYRAMI BEKLEYEN ÇOCUK YANIN OLMALIYIM…

çocukça hüzünlerin

içinde yaşattığın o çocuğun oyun arkadaşı ben olmalıyım…

Yüreğine sağlık bitanem Sad

ama ben hepsi olmalıyım Wink

Bitmeyen gecelerin sabahı. Kıvrandığın gecelerde alnındaki teri silen…Ve gecenin bir yarısı üşüyen yanımla sana sığındığımda şevkatle ısıttığın

sabahlara kavuşana dek sevgiyle öptüğün ben olmalıyım…
Duygularına sağlık,harikaydı....

♯ ~Tıℓѕıм~ ♯ Adlı Kullanıcıdan Alıntı:BAYRAMI BEKLEYEN ÇOCUK YANIN OLMALIYIM…

çocukça hüzünleriniçinde yaşattığın o çocuğun oyun arkadaşı ben olmalıyım…

Yüreğine sağlık bitanem ama ben hepsi olmalıyım

Canim Benim Sen Herseysin Zaten Wink

Okuyan Gözlerine Saglik ...

history Adlı Kullanıcıdan Alıntı:Bitmeyen gecelerin sabahı. Kıvrandığın gecelerde alnındaki teri silen…Ve gecenin bir yarısı üşüyen yanımla sana sığındığımda şevkatle ısıttığınsabahlara kavuşana dek sevgiyle öptüğün ben olmalıyım…
Duygularına sağlık,harikaydı....

Okuyan Gözlerine Saglik ...

En değerli misafirim

Bugün bıraktığın anılarınla boğuşuyorum odamda..
Sen düzenlemişsin her tarafı.
Her taraf sen kokuyor

sen var gibisin aslında
ya da ben senin hayalinle süsledim her tarafı..

Son nefesleri vericeğimiz güne kadar kalamadın.
Oysa tahminimce otuz sene kalmıştı benim son nefesime.

Bir yaşam vaad ettim ben sana

bu evin içinde.
Kabul etmiştin.
Meğer sen hep bu izbe evin penceresinden bakıyormuşsun.

Ben seni elimden geldiğince ağarlamaya çalıştım.
Yapamamışım.
Bazen bu evi talan etmişiz o saçma sapan kavgalarla.
Hala kırık dünlerin etkisi var bütün yarınlarda
Sen bu evin karanlığı ile başedemedin sevgilim.
Bense o karanlığın en ücra köşesinde yaşıyorum şimdi.

Bavulunu toplamış misafirin ayaklarına kapanmak değer mi?

Kapıları kilitlemeli mi bir yere kaçmasın diye sevgili

Bu evi yıkma sevgilim.
Ben burada yaşıyorum.
Ben buradayım hep.
Hep seni bekliyorum kapılar pencereler açık
duvarlar yıkık
ama yine ışık yok sen olmadıkça
hala karanlık

Dışarısı çok korkunç sevgilim gitme.
Gitme

seni izlemek zor başka evlerin içinde.
Başka düzenlerle.
Başka aşklarda
Başka sevgilerde
Başka dudaklarda

Sen başkalaştıkça

Seni kimse almadı benden ama alacaklı gözler var etrafta.
Senin kalbin yabancılaştı şimdi insanlara.
Ama biliyorum tanıdık birisi çıkacak o insanlar arasında.
Seni benden kimse almadı
ama beni benden sen aldın be sevgilim.
İşine yaramam bırak beni.

Bırak kırılmış kalbimi.
Bırak umutlarımı.
Bırak gülücüklerimi.
Bırak yalan tebessümlerimi.
Beni yalnız bırak bu evde ama sende ol içinde.

Ben bu aşk sorumluluğunu üstlenemedim.
Her şeyden çok sevmek yeterli olmuyormuş demek.
Bilemedim.
Gitmeni kabullenmeyi bilemedim.
Hayatımın tadını kaçırdın

o yüzden tadını çıkarmayı bilemedim.
Bu evi kendim yıkmayı bilemedim.
"Başka evlerde senin mutluluğun" dediler taşınmayı bilemedim.

En mutsuz olduğum anlarda sen olmadıkça Ağlamayı bilemedim.

En gülünç esprilere kahkahalar atarken içten Gülmeyi bilemedim.

Şimdi Tek bildiğim dışarıya baktığın pencerelerden seni izlemek

Ya gel bu eve yeniden
ya da git bu mahalleden

Penceremdeki manzaram olma.

Gözümdeki yaşlar olarak karış yağmurlara

Terket bedenimi

ben terketmeden.
Benim yarınım ol

umudum değil

Gelirsen de hiç gitme.
Benimle paylaş bu evi ve ev arkadaşım ol

Misafirim değil...

Şimdi sızlanmakta akrep / yelkovanın hoyratlığına...

Gidiyorum...

Bütün acemiliklerimi avucuma alıp
Bir asi ruh doldurup yüreğime

Gidiyorum bilinmeze...

Zamanı sana bıraktım
Gidiyorum sevdamı kanatarak
An geldi ve kaş çattım
Gidiyorum bir meçhul yol tutarak...

Şimdi sızlanmakta akrep
Yelkovanın hoyratlığına...

Geceyi cellat tutsağı eden susmalar kulaklarımda çınlarken
Kırılgan düşler boynumda yafta...

Ve titrerken ellerim
Ve titrerken yüreğim / gidiyorum...

Susuşlarımı dinle şimdi / kelimeleri dÃ¢ra çektiğin gecenin hatırına

Yel kayayı götürdü...

Her kaldırım taşına düş iliştirdim vuslattan yana.
Puslu sokaklar adımlamaktayım
Bir teselli veremeden yaktığın cana
Dilsizce çığlık atmaktayım...

Öylesine yuttum ki sesli harflerimi... Korkar oldum noktalar koymanın ardından yeni cümleler kurmaya. Artık yokmuşsun

artık yokmuşum

artık yokmuşuz. Gün batımları yokmuş oturduğumuz odanın sarı duvarlarına yansıyan. Ellerin yokmuş en beklenmedik anda ellerimle kavuşan. Aşklar yokmuş artık

bir zamanlar var olduğuna inanılan.

Öylesine yuttum ki sesli harflerimi... İçimde kırılan bir ayna kaldı sadece. Geceler yokmuş artık

gündüzler de... Saatlerin kadranları kırılmış

küsmüş zamana. Kala kala bir rüya kalmış geceleri buluştuğum. Bir zamanlar bir romantiğin sarhoş eden gitar sesini dinlediğimiz yer de silinmiş gitmiş haritalardan. Ne çok şey kalmamış

ne çok hiçbir şey var olmuş yaşanıp bitmişlerden...

Öylesine yuttum ki sesli harflerimi... En çok da isminin içinde geçenleri. Bir pusula ömründe ilk kez yanlış yönü göstermiş. Gururuyla intiharı seçmiş

düşüp kırılmış yanlış yönü gösterdi diye. Güney de yokmuş artık

kuzey de... Sabahları yaşadığımız doğu silinip gitmiş

batıysa hiç olmamış ki daha önceden zaten...

Öylesine yuttum ki sesli harflerimi... Kala kala sadece ve sadece o kelimeler arasına yerleştirilen birkaç küçük nokta kalmış. Sadece üç nokta... Apostroflar yokmuş artık

virgüller de çoktan yitip gitmiş geldikleri masallar alemine… Ne bir ünleme rastlayabilirmişiz artık bu ucunu göremediğimiz sokağın ortasında

ne de kendini sorgulayıp duran tek bir soru işaretine...

Öylesine yuttum ki sesli harflerimi... Yok olmuş dakikalar

saatler

saniyeler. Ve sen biraz da… Sahi biz hiç var olduk mu dersin? Belki olduk

belki olmadık. Aslında ne kadar yanıldık

ne kadar aldandık. Biz koskoca birer yalandık. Odanda dağınıklığımı toplayan bir gölge vardı ya hani

o da yok artık. Dağınıklığım da yok

serzenişlerim

boş vermişliklerim de. Artık biz yokuz ki...

Öylesine yuttum ki sesli harflerimi... Ancak

bana aldırmadan geçip giden zaman kalabilirdi ardımdan. Devam etti takvim yaprakları ardı ardınca koparılıp atılmaya. Aylar yıllara dönüp gitti. Artık ay yok

yıldızları da kaybettim ne zamandır. Sahi gökyüzü var mıydı seni sevdiğim zamanlar? Bilmiyorum ama banyonda her sabah baktığım aynada gördüğüm siluetin yok artık. Ya da telefonlarda duyduğum sesin. Yoklar ne zaman var oldu? Veda etmeyi mi unuttuk artık olmayanlara yoksa?

Öylesine yuttum ki sesli harflerimi... İki şehir

bir köprü vardı bir zamanlar. Eskiden izlediğimiz filmler yok artık

ilk kez gittiğimiz bale de oynanmadı bir daha hiç. Belki bir tiyatro oyununun ta kendisi bizdik. Birdik

bizdik

"en"dik

tektik... Sahi biz ne zaman bittik? Ne kadar zaman geçtiyse üzerinden

bu gece o kadar yutuyorum sesli harflerimi... "Ah"larımı yutuyorum artık. Avaz avaz susuyorum

sessiz sessiz çığlıklar atıyorum bu gece kendi kendime. Bitenlere gülüp

başlamak isteyenlere ağlıyorum. Hüzünler mutlu ediyor beni

mutluluklara ağlıyorum. Her şey ters dönüyor ama ben yırtıp atıyorum bir kÃ¢ğıda yazdığım seni

yutuyorum bütün sesli harflerimi...

Kırgın durduğuma bakma

aslında bende her şey aynı. Hüzünlere olan bu bağlılığım

eskiden kalma. Hüzünler biraz daha sanki bana benziyor.

Hiç değişmeyeceksin diyor bir dostum. Bu söz

tarifi imkÃ¢nsız bir mutluluk veriyor bana. Aslında yeni bir başlangıç için; yaşım ve rüzgÃ¢r müsait. Ama gerekli dermanı dizlerimde ve yüreğimde bulamıyorum. Yokuşları çıkarken yaşıma yakışmayan bir daralma oluyor nefesimde. Bu darlıkta neyi değiştirebilirim ki? Yaşım daha küçük yüreğimden.

Ben aslında rüzgÃ¢r olsam

hep doğudan eserdim.

Ben aslında

hayatın sayfalarına ölüme dair dipnotlar hiç düşmedim.

Ben aslında

bir gün kapımın umuttan yana çalınacağına emindim.

Ben aslında

hayat ile hayali hep birbirine karıştırırdım.

Ben aslında anladım

yaralarıma uzanacak ellerin çok uzak olduğunu.

Ben aslında anladım

cami avlusuna terk edilen kundaklık çocuktan bir farkım olmadığını.

Ben aslında anladım

hayatımın hep yamalardan ibaret olduğunu.

Ben aslında

cürmüm kadar yer yakardım.

:: Duygusuz.com - Dostluk ve Arkadaşlık Sitesi

Hasretiim

acemhe

history

Hasretiim

Hasretiim

Hasretiim

Hasretiim

Hasretiim

Hasretiim