:: Duygusuz.com - Dostluk ve Arkadaşlık Sitesi - Yetinmeyi öğrendim senin hayalinle...

Yetinmeyi öğrendim senin hayalinle.
Elini tutamadan gözlerine bakmadan.
Mutluluğunla mutlu olmayı öğrendim.
Arkadaşlığınla yetinmeyi öğrendim.
Sen sevmesen de asla söylemesen de.
Seni seviyorum demekle yetinmeyi öğrendim.
Karşılıksız bir aşkla mutlu olmayı öğrendim.
Seni dolu dolu yaşamak varken ömrümce.
Sensiz resminle yetinmeyi öğrendim.
Uzaktan sevmeyi öğrendim tıpkı bana olduğun gibi.
Beni gördüğün olmakla yetinmeyi öğrendim.
Bazen arkadaş bazen dost bazen de bir köle.
Ama asla sevdiğin olmayı öğrenemedim.
Ve hiçbir zaman öğrenemeyeceğimi öğrendim.
Aslında ben senden iki şey öğrendim sevdiğim.
Gülerken ağlamayı öğrendim içimden gizlice.
Ve ağlarken gülmeyi sensiz acı içinde olsam da.
Seni düşünüp hayelinle mutlu olmayı öğrendim.
İşte ben tüm bunları öğrendim de sevdiğim.
Sen bir türlü beni sevmeyi öğrenemedin

Kücük bir kivilcim düstü gönlüme
Yavas yavas süzüldü Kalbime
Kalbimde yer buldu kendine
Hic bilmezdim ama
Derindeymis Yerin
Pek derin..!

Istesemde silinmez yerin.

O kücücük kilvicimin yer etti derinde
Gittikce büyüdü günden güne
Dönüp baktigimda geriye
Hicbir eser kalmadi
O kivilcimdan geriye.

Dokundugumda Kalbime
Hissediyorum o sicakligi
Kalbimdeki alevleri

Söndürülemiyen~

Günden güne büyüyen
Kalbimi isitan

Yüregime süzülüp taht kuran

Gönlüme varip mutluluk asilayan
Alevleri yasiyorum

Hissediyorum..!

Sevginin Alevleri olmadan yasiyamaz artik bu beden
Alismis sana hic bilmeden~
Eger birgün gideceksen beni öldürde git
Öldürki sen gittikten sonra sensizliginde kaybolmayim
Kaybolupta bulunamayim
Bulunamayip yavas yavas kahrolarak ölmeyim.
Giderken öldürki huzurlu öleyim
Sevdigimin yoklugunda degilde
Sevdigimin ellinden öldüm diyeyim..!

Ama~

Bensizlik seni mutlu edecekse git.
Yüregimi ortaya koydum ben mutlugun icin
Yüzündeki gülümsemeyi bi an olsun görebilmek icin
hüzünün gölgesi bile yüzüne düsmesin
Gözlerinde yalnizca mululuk

sevgi yesersin
Gözyaslari benim olsun Mutluluklar SENiN
Hüzünler benim olsun Coskular SENiN
Yeterki SEN mutlu ol ugruna ben öleyim.

Yalnizca SEN benim ol ben SENiN..!

Yüregimi ortaya koydum mutlulugun icin
SEN herseyden daha önemlisin benim icin
Acilar benim olsun Mutluluk senin Sevdigim

[i]~Son[suzlug]um~[/i]

biliyorum Ask benim SONUM.
biliyorum sensin benim SONUM.
Biliyorum benim sende bir baslangicim bile olmadi
Ama sen benim sonumsun
Belkide SONSUZLUGUM.
Icim öyle yaniyorki sonsuzlugunla
Nasil bir yanginki bu alevlerin bile cani yaniyor
Söyle?
Nasil bi sevdaki ki bu kelimeler kacacak yer ariyor?
~
SEN benim en güzel mutlulugum
En büyük acimsin
Varliginla sahip oldugum mutluluk
Kelimelerle anlatilmaz
Ya peki o sonsuz yokluigunla verdigin aci?
Öldürüyor…bitiriyor beni
Öyle bi yara actinki kalbimde..
Coook..
Yaralar sardi kalbim ama
Bu yarayi sarabilirmi bilemem..
Bu yara kapanirmi bilemem.
**
Öyle derinki sapladigin bicak
Öyle derinki sapladigin özlem…sapladigin hasret!!!
Yüregimden dudaklarima düsürüp anlatmak
Haykirmak isyanimi
AMA.
~söyleymemem kimseler ~
Bir ömür boyu GIZLERIM
Sana bile söylemeye yetmezken
Ürkek yüregimin gücü
Nasil baskalarini söylerim
Seni icimde kopan firtinalarla sevdigimi

İlk defa senliğime dair kırgınlığımdan yazıyorum sana…
Hani aniden bana yüzünü dönüşün geliyor aklıma..
Kurşunlanmak gibiydi kalbimden …
Derin bir kılıç darbesiyle yüreğimi ezmek gibi…
Uykusuzum ve mutsuz …..
Bilmeni istemiyorum bu gecede….
istediğimden değil satırlarıma düşen yaralı tarafım …
Günlerdir tamamlamaya çalıştığım eksikliğini cümlelerdeki benle birleştirmeye çalışıyorum sadece…
ve seni koyacak yer yok şimdi sözcüklerde..

Kocaman kucaklar açsam özlemlerime, kim görür sarıldığım boşlukları..
Arsızlığım var şimdi sana dair..
Nedendir bilmediğim yarım kalmışlıklar gibi..
En tatlı yerinde bıraktığın pasta gibi derdi kardeşim….

Su gibiymiş oysa sevmek seni…ekmek gibi…
Ve seni sevmekle başlıyor hayat….
Her şey sen gibi…

Ben değil bekli sendeki yalnızlık ….
Bendeki yokluğun dipsiz bir kör karanlık sonu olmayan…

Hani yanımda olsan şimdi;
Uzunca sarılırdım boynuna…bırakmazdı ellerim ellerini..
Kitlendiğim bakışlarına dalardı gözlerim..
Yaslardım başımı göğsüne, en uzun uykum olsun bu yanı başında isterdim..
Son gecem olsa razıyım bir kez daha dizinde…….

Hani yanımda olsan şimdi;
Bana bakardın uzunca ,bilirim ..
Başımı düşürürdüm sora omzuna …
Utanırdım ,konuşamazdım ….
Öyle savunmasız bir hal kaplardı benliğimi….şiir gibi büyürdü sevdamız…

Hani yanımda olsan şimdi;
İlk ve son defa…
Nelerdi söylemek istenenler,
Nelerdi aklıma düşen …
Bir defacık seni görsem ….
Susmalımı şimdi sözcükler….
Kırgınlığına demledin ya beni…
Bırakıp uzun uykulara daldı ya gözlerin..
Acıtıyor işte bu sensizlik…
Korkuyorum böylesinden…..
ve biliyor musun ölmek gibi biraz….
Her defasında ölüp hayatta kalmak…..

Say ki sabahı yok bu gecenin….
Say ki ölüyorum ben…
Son nefesim olursa bu sensiz…
Bir defa yanımda durmadan..
Uzunca susmalı işte şimdi….
Özlemlere sarılmalı bu akşam…
Gözyaşları biriktirmeli avucunda…..

Kırıklığına ağlıyorum …..
Olurda bu gece ölürsem……..

Hani bir defa yanımda olsan………

Yine gece..

Efkarı demliyorum gözlerimde demişti şair bir keresinde..

İlk okuduğumda sıradan bir cümleden öteye geçememişti aslında. Zamanın bu akıl almaz devinimleri arasında yitip giderken efkarın gözlerde demlenebileceği düşmemişti aklıma. Akreple yelkovanın bir olup belden aşağı vurmalarına şahit oluyorum bir kez daha. Sanki dünyanın tüm orduları bana karşı

savunamıyorum gittiğin kurak toprakları. Hani diyorum

sen varken saldırsalardı anlardım. Açmak için gülüşünü bekleyen gül bahçelerime

akmak için tek sözünü bekleyen nehirlerime

ömrümü önüne sermek için bekleyen şu küçük yüreğime saldırsalardı

anlardım. Tarihin yaprakları arasındaki tozlu krallıkların tüm hazineleri bendeydi ne de olsa. Yoktu hiçbiri

sen varken yolları yolumla kesişmemişti.

Belki de bu yüzdendi.

Ne zaman ki gittin

soldu gül bahçeleri. Şimdi renksiz

kokusuz birer mezarlık hepsi. Nehirlerim kurudu

ne rengarenk balıklarım kaldı hani o aşkla yüzen ne de taşacakmış gibi akan suyu.

Yokluk demişken

rüzgarlar da şaşırdı pusulayı. Giderken unuttuklarını ardından götüren o hırçınlığından eser yok şimdi. Yetmezmiş gibi düşman kesildi hepsi. Gitarlarım kırık şehrimde

ne bir nota bırakmışsın ne de bir şarkı geride. Nereye gitsem yokluk çıkıyor karşıma

dilinde tek cümle; kapılarımız her zaman açık sana..!

Yedi tepesinden yedi rengini görürdüm şehrimin. Boğazın sırtındaki yeşillik aklıma başımdan alırdı

mavisi kendine hayran bırakıdı. Yeşilinde nefes alırım

mavisinde nefesim kesilirdi.

Bilirim sevmezdin ama İstanbul gibisin.

Yokluğunda ölümlerden ölüm seçiyorum kendime. Bir tren kazası kurguluyorum bazen hemzemin geçitte altına atladığım. Bazen bir deniz kazasına da olur diyorum iliklerime kadar ıslandığım. Çaresizliğim bir silah oluyor en sonunda şakağıma dayadığım. Son dakika haberi oluyorum bültenlerde

son haberim oluyor ölemeyip sağ kaldığım.

Gece..

Tek kişilik zaman dilimidir bence. Hele bir de yalnızsanız siz de ağır yaralı çıkarsınız savaşlarınızdan

düşman zapteder dizginleyemediğiniz yanlarınızı. Penceresiz odalarda içinizde hissedersiniz tek başınalığın sızısını. Duvarlardan küf bulanır elinize

yüreğinize. O anlara denk gelir harflerinizin çürümesi. Yokluk dediğin öyle kıyısından köşesinden vurmaz adamı

ne boşu vardır ne de ıskası. Tam onikiden derler ya hani en güçlü yerinizden

yüreğinizden vurur sizi.

Uçurum kenarındaki bir kalede aşkınıza esir olursunuz.

Yitirdiğiniz harflerinizi saçından başından yakalayıp düşersiniz notlarınızı yokluğa

varlığa

aşka dair. Gideni yazarsınız

roman olur. Kendinizi yazarsınız kimbilir adı belki şiir olur. İmlanızı yitirip

sıfırı tükettiğiniz anlarınızda en zengin yanınız olur beyaz bir sayfa. Avuçlarınızın arasından kayıp gidenlere inat parmaklarınızın arasındaki bir kaleme kalırsınız. Yüreğiniz dans eder parmak uçlarınızda.

Yokluk yazdırır..

Gitmelere inanmamanın en kolayıdır. Cümleye gidişi ile başlar noktasına gelmeden geri çağırırsınız. Satır araları keyifli molalarınızın durağı olur

başlığınız ne isterseniz odur.

Şimdi satır aralarım intiharlarıma gebe. Başlıklarım aşk gibi kısa

tek hece. Gitmenle başlıyor

gelişine yetişemiyorum bu gece. Ya mısralarım eksik kalıyor ya yüreğim. Ne zaman yazmaya kalksam gelişinin keyfini sürmeden seni gitmelere uğurluyorum. Yazdıklarıma inat kendime yalancı çıkıyorum.

Çakmağın sesi ile irkiliyor gece. Ağlamıyorum

aşkımın dumanı kaçıyor gözüme. Bir nefes

şimdi bir nefes daha. Dumanla dolduruyorum senden kalan boşlukları

anlık bir tebessüm oluyorsun dudaklarımın kenarında. Birkaç saniye içinde anlıyorum içime çektiğim bütün duman şimdi havada. Duvarlarıma çarpıyorsun

kokun siniyor odama.

Şimdi yokluğuna inat hala hatırladığım bir şarkı ile son satırda gelişlerini yazıyorum.

Gitmiş olabilirsin.

Mağlubiyetimin altına yaldızlı imzalar atmış olabilirsin.

Kimbilir

belki sevmemiş bile olabilirsin.

Ama unutma.

İstanbul gibisin.

Sana gelmek kolay

gitmek zor bilirsin..

Yine hüzün bulutları buluştu yanan alev dağı yüreğimin üstünde. Yağacak yüreğime…

Bir mahzun kare

hüzünlü bir sahne

boynu bükük birileri görmeyeyim ya da hüzünlü bir name duymayayım hemen eriyiverir gönlüm.İçime hakim olamam gözlerim dolar hemen.Önce gözyaşlarım içime akar.Sonra tenha yer ararım gözyaşımı saklamak için.ağla derim kendime ağla ..ağlayabildiğin kadar ağla.Ağla ki gönlün açılsın.Ağla ki huzur bulasın.Göz pınarlarım kuruyuncaya dek dök gözyaşlarını.Gözyaşlarım benim en iyi dostlarım.

Gözlerinle ağla

kalbinle ağla

hüzünlerinle ağla

gönlünle ağla

sırlarınla ağla

halinle ağla…Hani bir şarkı da var ya ağlamak karım oldu..işte öyle..Ağlamak karım

ağlamak işim olsun.

Ağladığımı gören pek yoktur aslında

candan dostlarım hariç. Onlar şahittir gözyaşlarımın birkaç damlasına. Herkesler de bana “ne kadar da gülüyorsun maşallah. Allah gülmeden ayırmasın. Dünyayı boş verdin” derler. Ahh içimi bilseler. Ne kadar hüzün doludur kalbim. Devamlı dinlediğim dilimde olan bir şarkı vardır:” ömrümde gülmedim ona yanarım” diye ..sakın isyan var anlaşılmasın.

halimden şikayetçi değilim. Kadere imanımız tamdır Elhamdülillah. HZ. Eyüp (a.s) “Ya rabbi bana muhakkak bir sıkıntı isabet etti” derken ifade ettiği hali ve niyazı vardır. Sabır örneğinden.

Ağladığımı gören azdır ama zaman zaman kayboluşumu bilir herkes. Ailem ve arkadaşlarım yine yok oldu derler. Kaybolduğum anda hüzün deryasına çoktan dalmışımdır. Yer zaman önemsizdir. Gecenin karanlığı gündüzün aydınlığı

bir deniz kenarı bir dağ başı fark etmez yalnız kalacağım ufak bir köşe kÃ¢fi bana. Bütün tabiat bilir beni. Yürüdüğüm yollarda bizim “hüzünlü gönül” geçiyor derler birbirine yoldaki taşlar. Kaldırımlar

taşlar şahittir gözyaşlarıma. Ne kadar da ıslanmışlardır. Onlar benimle ağlar. Ağlamam için açar kucağını bana. Bazen de rıhtımları döven dalgalara karışır gözyaşlarım.

Çekilir kabuğuma sessizce ağlarım. Halime

dertlerime

hasretlerime… Ağlamak için elimde çok malzeme vardır.

Elimden geldiği kadar ağlamak istiyorum. Saatler sürüyor bazen bu. Çocuklar gibi. Çocuklar gibi masumca. Ağlamak çocukluk değil büyüklüktür haddi zatında. Ne kadar ayet ve hadis vardır bu meyanda. Ne tavsiyeler vardır az gülün çok ağlayın diye. Ağlamak olgunluktur

ağladıkça büyürsün.

Hayatı daha çok seversin

hayata dair sevgiler getirir gönüle ağlayışlar.

Bütün efkÃ¢rımı

sıkıntımı alıyor benden gönlüm hafifliyor. Teselliyi sonunda gerçek dostun rahmet kucağında buluyorum sonradan içimi huzur kaplıyor bu sefer de. Oh be iyi ki ağlamışım diyorum. Keşke hep ağlayabilsem.Ağlayan bu gözleri

ağlatan bu gönlü alma benden Ya Rabbi..Daha da bereketlendir gözyaşlarımı...

Bu yazının sonunda da patlayacak gözlerim biliyorum Yazının evvelinden kÃ¢ğıda düşen birkaç damla gözyaşımın devamını bekler gibi kÃ¢ğıt bakıyor yüzüme. Ben zaten ağlama sevdalısıyım. Ağlamak için bahane arayanım. Zorlama beni ne olur. Şimdi bırak kalemi ve dök gözyaşlarını..

:: Duygusuz.com - Dostluk ve Arkadaşlık Sitesi

acemhe

acemhe

acemhe

acemhe

acemhe

acemhe