08-09-2010, Saat: 11:03 PM
Sayfalar: 1 2
08-09-2010, Saat: 11:18 PM
Düstüm cümlelerimden..Susuyorum..Susuzluguma can ver nefesinle…”
Katransi bir geceden sonra “ gül “ dogumlarina sahit yüregimle akiyorum satirlara. Agustos ayazlarina maruz kalmis kalemimi kiyilarinda umut dalgalarina vuruyorum..Susuzum biliyorsun. Ve bir o kadar'da uykusuzum.Giydir gözlerinle Harami karanligi gözlerime.Dudaklarim çöllesmis. Vur bulutlarin nemini senli cümlelerimin benli boylarina..Durma öyle..Kaldir basini (son) baharlardan. Topla gülüslerini vadesi dolmamis zamandan. Sancilari bagladim yüregimin yamalarina. Karanliklarda kaldim. Susuzluktan çatliyor yüregim.. Çöllesmis topraklarima “ susmalarinla “ düs...Yag üzerime bulut bulut..Sal üzerime islak kirpiklerini. Savur gölgelerini delice bagri yanik gögsüme. Eg basini gögsümün kanayan yanina..Sesini aç yüregimin..Duy yüregimin kuruyan çigliklarini..Hadi sevgili..Susuzluguma yürek sususlarinla can ver ..Gelecegime bin kursun sikan kurakliga inat sözlerim ol nadasa birakilmis dudaklarimda...Dua dua savrul yalnizliktan kavrulmus denizlerime. Varliginla düs susuzluguma.
“ Mülteciyim zamansizliga !
Adressizim... !
…Kiyilarinda yasamama izin ver ! …..”
Sinir disi hallerimi bilirsin sen. Kovulmalarimi, imla bozukluklarimi..Mülteciyim zamansizliga. Adimlarimi çektim adreslerimden..Bir bavulu bile doldurmayan ömür sahifemi düstüm satirlardan..Adressizim. Hayat Top yekun yetersiz. Bakiyelerim hep karanliga bölünüyor. Menzilim hiçlik iken sen tut beni.. Ve öyle bir sev ki beni; ölüm bile hayran kalsin sevdana. Züleyha’nin Yusuf’u sevdigi gibi sev .Gözünü karat..Kapat perdelerini.Benden baska göz bilme ..Adimdan baska hiçbir cümleyi alma dudaklarina.Avuçlarina yasla uykusuz gözlerimi.Öyle bir sev ki; Leyla gibi savur dudaklarindan beni '' mim'siz '' çöllerine..Susuz birak beni...Kurusun geçmisim..Yeter ki senin yaninda olsun son nefesim..Sirtlan benimle gelecegimi / kir düslerimi..Kimligimden soyunmus bu adami hüviyetine al..Sahiplen adressiz ellerimi..Yalnizlik etiketini, fislenmis geçmisimi, Filistin askisi gören kimliksizligimi savur tozlu raflara. Içimdeki kekeme çocugu sev. Sefkatine al öznesiz cümlelerimi..Iki dudagindan gayri bir yer bilmeyeyim.. Devrildim bir kez karanligin ayak dibine..Yaralarim Eyyub gibi kanar. Sancilarim Isa gibi sabrimi yoklar…Hadi ölümle yamamadan hüviyetsizligimi al beni cümlelerine.Ben susayim. Kapat üzerimi sesli kelimelerinle..Dizlerim kan revan. Köklerim ise agit figan...!
Kapindayim...!
[SIZE=6]
Kiyilarindayim...![/SIZE]
Daginikligimi , yarimligimi sen TAMAMLA.. Ve sonra her seye gögsünü gerip benim sende YASAMAMA izin ver..
“ Sürgüle Kapilarini..Ört üzerine Umutlarini..Sen ve
Ben..Biz’iz artik...”
Beni ve seni biz yaptigin için diline kepenk vurmak isteyecek rüzgarlar.Beni hayatina aldigin için karanliklar üsüsüsecek saçlarina..Ayazlar kiyilarina dolacak..Küfür kokan yanginlar zorlayacak kapilarini..Sana kast edecek zaman. Beni yüregine aldin diye biçagin keskin yüzü beklese de seni, sakin boynunu bükme kekeme gecelere.Rest çekecek ölüm..Sen beni yasat sonu ölüm ile müjdelense de susma sen..Etegine uzanirsa militan yüzlü karanliklarin eli sakin çekinme elini tetige götürmeye.Vur alnin ortasindan bize uzanan ayriliklari.
Korkma sakin. Tek bir adim atma geriye..Bu dogum sancili olsa da vakit tamam.
Gün; güle ... !
karanlik, fecre gebedir…!
Dilin vurgun yese de topraga susmak yakismaz sevgili...Tek topraga vurulmaz kelepçe. Hadi durma öyle..Bagir bagirabildigin kadar.. Yasa beni gücün yettigi kadar..
" Yüreginin sesini biraz daha aç ;
Çünkü hiçbir “ gül “ topraksiz....
Hiçbir hayat “ umutsuz “ yesermemistir..."
Katransi bir geceden sonra “ gül “ dogumlarina sahit yüregimle akiyorum satirlara. Agustos ayazlarina maruz kalmis kalemimi kiyilarinda umut dalgalarina vuruyorum..Susuzum biliyorsun. Ve bir o kadar'da uykusuzum.Giydir gözlerinle Harami karanligi gözlerime.Dudaklarim çöllesmis. Vur bulutlarin nemini senli cümlelerimin benli boylarina..Durma öyle..Kaldir basini (son) baharlardan. Topla gülüslerini vadesi dolmamis zamandan. Sancilari bagladim yüregimin yamalarina. Karanliklarda kaldim. Susuzluktan çatliyor yüregim.. Çöllesmis topraklarima “ susmalarinla “ düs...Yag üzerime bulut bulut..Sal üzerime islak kirpiklerini. Savur gölgelerini delice bagri yanik gögsüme. Eg basini gögsümün kanayan yanina..Sesini aç yüregimin..Duy yüregimin kuruyan çigliklarini..Hadi sevgili..Susuzluguma yürek sususlarinla can ver ..Gelecegime bin kursun sikan kurakliga inat sözlerim ol nadasa birakilmis dudaklarimda...Dua dua savrul yalnizliktan kavrulmus denizlerime. Varliginla düs susuzluguma.
“ Mülteciyim zamansizliga !
Adressizim... !
…Kiyilarinda yasamama izin ver ! …..”
Sinir disi hallerimi bilirsin sen. Kovulmalarimi, imla bozukluklarimi..Mülteciyim zamansizliga. Adimlarimi çektim adreslerimden..Bir bavulu bile doldurmayan ömür sahifemi düstüm satirlardan..Adressizim. Hayat Top yekun yetersiz. Bakiyelerim hep karanliga bölünüyor. Menzilim hiçlik iken sen tut beni.. Ve öyle bir sev ki beni; ölüm bile hayran kalsin sevdana. Züleyha’nin Yusuf’u sevdigi gibi sev .Gözünü karat..Kapat perdelerini.Benden baska göz bilme ..Adimdan baska hiçbir cümleyi alma dudaklarina.Avuçlarina yasla uykusuz gözlerimi.Öyle bir sev ki; Leyla gibi savur dudaklarindan beni '' mim'siz '' çöllerine..Susuz birak beni...Kurusun geçmisim..Yeter ki senin yaninda olsun son nefesim..Sirtlan benimle gelecegimi / kir düslerimi..Kimligimden soyunmus bu adami hüviyetine al..Sahiplen adressiz ellerimi..Yalnizlik etiketini, fislenmis geçmisimi, Filistin askisi gören kimliksizligimi savur tozlu raflara. Içimdeki kekeme çocugu sev. Sefkatine al öznesiz cümlelerimi..Iki dudagindan gayri bir yer bilmeyeyim.. Devrildim bir kez karanligin ayak dibine..Yaralarim Eyyub gibi kanar. Sancilarim Isa gibi sabrimi yoklar…Hadi ölümle yamamadan hüviyetsizligimi al beni cümlelerine.Ben susayim. Kapat üzerimi sesli kelimelerinle..Dizlerim kan revan. Köklerim ise agit figan...!
Kapindayim...!
[SIZE=6]
Kiyilarindayim...![/SIZE]
Daginikligimi , yarimligimi sen TAMAMLA.. Ve sonra her seye gögsünü gerip benim sende YASAMAMA izin ver..
“ Sürgüle Kapilarini..Ört üzerine Umutlarini..Sen ve
Ben..Biz’iz artik...”
Beni ve seni biz yaptigin için diline kepenk vurmak isteyecek rüzgarlar.Beni hayatina aldigin için karanliklar üsüsüsecek saçlarina..Ayazlar kiyilarina dolacak..Küfür kokan yanginlar zorlayacak kapilarini..Sana kast edecek zaman. Beni yüregine aldin diye biçagin keskin yüzü beklese de seni, sakin boynunu bükme kekeme gecelere.Rest çekecek ölüm..Sen beni yasat sonu ölüm ile müjdelense de susma sen..Etegine uzanirsa militan yüzlü karanliklarin eli sakin çekinme elini tetige götürmeye.Vur alnin ortasindan bize uzanan ayriliklari.
Korkma sakin. Tek bir adim atma geriye..Bu dogum sancili olsa da vakit tamam.
Gün; güle ... !
karanlik, fecre gebedir…!
Dilin vurgun yese de topraga susmak yakismaz sevgili...Tek topraga vurulmaz kelepçe. Hadi durma öyle..Bagir bagirabildigin kadar.. Yasa beni gücün yettigi kadar..
" Yüreginin sesini biraz daha aç ;
Çünkü hiçbir “ gül “ topraksiz....
Hiçbir hayat “ umutsuz “ yesermemistir..."
08-09-2010, Saat: 11:32 PM
Sayfalar: 1 2