08-12-2010, Saat: 02:49 PM
Allah'ım, sen olmadan onu sever miydim? Sensiz sever miydim böyle bitimsiz? Sevmezdim. İçimdeki her dünyasallığın ölümü gibi ölürdü o da. Oysa tükenmiyor. Yaşadıkça var oluyor. Var oldukça yaşaması sonsuzluk buluyor. Anlıyorum O, bu dünyaya ait değil. Ben onu dünyasal bir boyutta yaşamıyorum zaten. Her geçen gün onu daha çok seviyorum. Çünkü bu aşka sebep Sen'sin! Sen olduğun için de aramızda, o hiçbir zaman tükenmiyor... Ama artık izin ver, rıza ver ne olur, İmran'ın karısının Meryem'i adaması gibi adayayım sevgimi....
Sana bu aşkı vermek istiyorum. Kapını çalmak istiyorum. İçinde herşeyden özge tuttuğum ve herşeyden yücelttiğim bir sevgi olsun ki sana adayabileyim. Bunun için bu aşkı ellerinle bizzat Sen koru tüm çirkinliklerden. Aşkımı aşkı bilen, onu anlayan ve onu yaratan yalnızca Sana adamak istiyorum. Çünkü Sen, sonsuz aşkın sahibisin. Kapını bana açık bırak Allah'ım! Geriye döndüğümde gözyaşımla eşiğinde olayım. Senin rızan üzerine olduğumu bileyim ve bu ebedice böyle sürüp, böyle devam etsin.
Madem seviyorum, madem seviyorsun onu Rabbim, bana izin ver, seninle birlikte yaşadığım bir sevgi olsun. Sevgim, Meryem kadar temiz ve Meryem kadar berrak olsun. Ki senin kabulünü, senin rızanı görebileyim. Dünyadan getireceğim hediyem olsun bu aşk Sana. Biliyorsun, dualarımın kendisidir o, izin ver dualar kadar güzel olsun. Bana dünyadan kalan bir miras olsun.
Biliyorum, sen hiçbir duayı geri çevirmezsin. Hiçbir eli boş bırakmazsın. Merhametinin ve bağışlamanın sonu ve sınırı yok. kapına geleni, senin için gözyaşı dökeni hiç görmezlikten gelir misin? Hayır, öyleyse Sana açılan
ellerimin içine nurunu indir. Sana yalvaran dilime bir teselli ver. Kalbime indirdiğin sevgiye rıza ver. Ağlayan gözlerimin gözyaşlarına bak Allah'ım! İstiyorum. Sen herşeyin sahibi değil misin? istiyorum Rabbim, kapına bu aşkla gelmek istiyorum.
Adem, Havva’dan yıllarca ayrı kaldı Sen’in uğruna. İbrahim İsmail’i Sana kurban eyledi; Senin sevgin rızan uğruna. Duamı kabul eyle Allah’ım, İbrahim olmuş gönlümün İsmail’ini sana vereyim. Rabbim, Sana verecek hiçbir şeyim yok. Kalbimden başka. Kalbimdekileri biliyorsun, izin ver güzel olsun onlar. Adem’deki saflığın, Musa’daki yakınlığın, İbrahim’deki dostluğun, Muhammed’deki (s.a.v.) sevginin güzelliğine dursun bu sevgim.
Adem’e cenneti mekan eyleyen Sen’sin. Musa’yı insanlara dost seçen. Davud’u insanlara halife kılan. Zekeriyya’yı oğul ile müjdeleyen. Yûsuf’a rüya dilini öğreten, İbrahim’e dostluğunu veren, Musa’ya seslenen, Mustafa’yı (s.a.v.) miracına yükseltensin. Benim mekanım Sen’in kalbin olsun. Bu aşk, Musa’ya tecelli ettiğin Tur dağı olsun. Gaybı seyrettirdiğin can, Yûsuf olsun. Bu aşk Sen’in bana müjden, benim Sana miracım olsun.
Öyleyse benim duamı kabul eyle Rabbim. Kapına içimdeki bu sevgiyle gelmeme izin ver.
Musa’ya seslendiğin gibi seslen bana. Bu aşk, Sen’in bana seslenmen olsun. Onu sevdirmen, onu söyleşmen, seninle benim sohbetimiz olsun. Ben Sana bu sevgiyle el açarken, sen o ellere sevdiğim sevginin de güzelini ver.
Ve artık bu aşk’ın, beni bitirip Seni başlattığı bir zaman, ne olur; İbrahim gibi yanan yüreğimin sevgilisini, sevgisini Sana vereyim..
İsmail Acarkan (Aşk Bensizlik Ülkesidir)