08-16-2010, Saat: 02:44 PM
Özlem...
İlk özlem ana rahmine düştüğümüz anda başlar.. Dışarıdaki hayata çıkma çabasıyla... farkında olmadan neyi özlediğimizi bilmeden ilk kalp atışlarımızla bedenimizin ruhumuzun içine yerleşendir özlem.. Bir ana anne sıcaklığına duyulandır özlem ....masum, çaresiz, sadece beklenmez mi? Sıcak kollarında, sıcak bir nefesle uykuya dalmayı küçük beden.. İlk adım atışlar, ilk kelimeler, etrafı dünyayı tanıma telaşıdır özlem..Bizi nelerin beklediğini bilmeden büyüme telaşıdır...
Evcilik oynamaya.. koşmaya arkadaşadır özlem..
Özlem..
İlk gençlik hayallerimizedir.. Bir masum mektuba.. bir bakışadır.. kaçamak el tutuşlara aşk oyunlarınadır.. Oyunu ne olduğunu... dokunmanın acısını zevkini bilmeden.. Bir cafe de oturmayadır özlem.. Kalp atışlarına mahcup bakışlara... okul kırmaya aşk uğruna...Sevgiyedir.. kalbimizi henüz keşfetmeden.. sevdayı henüz bilmeden..
Özlem...
Çocukluk, gençlik özlemini özlemeye özlem.. O masum sonu mutlu biten özlemler.. Çocukken bir çikolataya özlem..bayramlarda bir kırmızı pabuca duyulan özlem... alınca mutlu olunan.. Hoyrat gençlikte aşka özlem... bir bakışta bir gülüşte kalbi durduran.... Sonsuzluk.. işte bu dedirten..
Özlem..
En mutlu özlem... sonu olan.. sonu özlediğinle biten.. varışı sevdan olan özlemler..
Ya gelmeyeceğini, gelemeyeceğini bildiğine özlem... ya orada olduğunu bildiğin ses vermeyene özlem.... Ya özlemekten korkana özlem... ya yaşamaktan korkana özlem.. ya düşlere özlem.. ya yarını olmayacak aşklara özlem.. gideceğini bilerek sevilene özlem.. Yaşanamayacaklara özlem... İşte sonu olmayan özlem.. İşte vazgeçilemeyen özlem.. işte çaresiz bekleyişe özlem.. İnsanın içini acıtan... boşlukta yaşanan özlemler... Peki var mı bu özlemin sonu...? biter mi... bu özlem.. Söz verirsin kendine özlemeyeceğim diye... tutulur mu bu söz....
Kalbindeki özleme söz geçer mi......?
Özlem sevgidir...
Özlem güçtür..
Özlem var oluştur.
Özlem sevdandır..
Özlem bekleyiştir...
Özlem içindeki acıdır..
Özlem özlememeyi hasrettir..
Özlem özlemeyeni özlemektir..
Özlem özleyeni özlemektir...
Özlem gelemem diyeni bekleme gücüdür..
Özlem gidene ağıttır..
Özlem sevdana söz vermektir..
Özlem kalbine söz geçirememektir.
Özlem kaçış değil var oluştur...
Özlem çaresizlik değil çaredir..
Özlem vazgeçmemektir.
Özlem kelimelerin yetersiz kaldığı andır.
Özlem sessizliğin çığlığıdır..
Özlem yaşamındır..
Özlem gelmeyeceğini bilerek bekleyebilmektir.
Özlem siyah gecelerde siyahın izi kalabilmektir..
Ve artık..
Özlem
Özlem böyledir...Özlediğin seninle ise her şey unutuluyor...
Sen mi Güzelsin Yoksa Özlemek mi Seni...
aslında sükût etmek istiyorum bu kapıdan sonra ama...bir küçük kapı da ben göreyim...bir küçücük kapıdan, bir daracık kapıdan da ben geçeyim istedim...
aklımda aslında kalbimde sesini dinlediğim bir aheng var...musiki gibi...tahrik eden...dirilten...haşreden...söyleten..dinleten... uyuşturan...susturan...düşündüren...yoran...neşred en...şerh eden...
sahip olduğum bir şey var ki aslında tüm iyeliklerim, sahip oluşlarım, kabullenişlerim...ez cümle küliyen imanım ondan geliyor...içimde kabaran bir deniz gibi...varılacak ama hiç yakın değil...uzaklar gibi hissedilen ama yakınlar gibi görülen...
sen...yahût sendeki bir şey...'şey' var olan ama yok gibi...his ile merbut ama uzaklardan...
ve özlem denen yakın olmak isteği mi...
yoksa değer bilmek için arzulanan mı...
muhabbetin varlığını ispat için bir yol mu...
özlem bir acı mı yoksa bir hüzün yahût bir lezzet...
ve dahi şüphe ediyorum...muhabbetin asıl kendisi...
yoksa sevilen ile özlenen aynı değil midir...
sevilende özlenen bir yer var...ve dahi özlenen de sevilen bir zaman...
kafam çok karışık...ama ne kadar güzel...aslında güzel belki aciz kalacak...anlatılmak istenen çok şey var daha...ama onun evvelinde anlaşılmak istiyor...bu yüzden iftirak...gurbet...istiyor...belki de özlemek sadece yaşanmak istiyor...
özlendin...
pek çok...
ama sen güzelsin...
seni sevmek güzel...
sen ile hüzünlenmek sen olmadan sensiz hüzünlenmek...
özlemek güzel seni...
Yasadigim her an
seni ozlemeye itiyor beni
agir geliyor yoklugun.
bekledigimsin,
ozledigimsin,
ozlemimsin...]
İlk özlem ana rahmine düştüğümüz anda başlar.. Dışarıdaki hayata çıkma çabasıyla... farkında olmadan neyi özlediğimizi bilmeden ilk kalp atışlarımızla bedenimizin ruhumuzun içine yerleşendir özlem.. Bir ana anne sıcaklığına duyulandır özlem ....masum, çaresiz, sadece beklenmez mi? Sıcak kollarında, sıcak bir nefesle uykuya dalmayı küçük beden.. İlk adım atışlar, ilk kelimeler, etrafı dünyayı tanıma telaşıdır özlem..Bizi nelerin beklediğini bilmeden büyüme telaşıdır...
Evcilik oynamaya.. koşmaya arkadaşadır özlem..
Özlem..
İlk gençlik hayallerimizedir.. Bir masum mektuba.. bir bakışadır.. kaçamak el tutuşlara aşk oyunlarınadır.. Oyunu ne olduğunu... dokunmanın acısını zevkini bilmeden.. Bir cafe de oturmayadır özlem.. Kalp atışlarına mahcup bakışlara... okul kırmaya aşk uğruna...Sevgiyedir.. kalbimizi henüz keşfetmeden.. sevdayı henüz bilmeden..
Özlem...
Çocukluk, gençlik özlemini özlemeye özlem.. O masum sonu mutlu biten özlemler.. Çocukken bir çikolataya özlem..bayramlarda bir kırmızı pabuca duyulan özlem... alınca mutlu olunan.. Hoyrat gençlikte aşka özlem... bir bakışta bir gülüşte kalbi durduran.... Sonsuzluk.. işte bu dedirten..
Özlem..
En mutlu özlem... sonu olan.. sonu özlediğinle biten.. varışı sevdan olan özlemler..
Ya gelmeyeceğini, gelemeyeceğini bildiğine özlem... ya orada olduğunu bildiğin ses vermeyene özlem.... Ya özlemekten korkana özlem... ya yaşamaktan korkana özlem.. ya düşlere özlem.. ya yarını olmayacak aşklara özlem.. gideceğini bilerek sevilene özlem.. Yaşanamayacaklara özlem... İşte sonu olmayan özlem.. İşte vazgeçilemeyen özlem.. işte çaresiz bekleyişe özlem.. İnsanın içini acıtan... boşlukta yaşanan özlemler... Peki var mı bu özlemin sonu...? biter mi... bu özlem.. Söz verirsin kendine özlemeyeceğim diye... tutulur mu bu söz....
Kalbindeki özleme söz geçer mi......?
Özlem sevgidir...
Özlem güçtür..
Özlem var oluştur.
Özlem sevdandır..
Özlem bekleyiştir...
Özlem içindeki acıdır..
Özlem özlememeyi hasrettir..
Özlem özlemeyeni özlemektir..
Özlem özleyeni özlemektir...
Özlem gelemem diyeni bekleme gücüdür..
Özlem gidene ağıttır..
Özlem sevdana söz vermektir..
Özlem kalbine söz geçirememektir.
Özlem kaçış değil var oluştur...
Özlem çaresizlik değil çaredir..
Özlem vazgeçmemektir.
Özlem kelimelerin yetersiz kaldığı andır.
Özlem sessizliğin çığlığıdır..
Özlem yaşamındır..
Özlem gelmeyeceğini bilerek bekleyebilmektir.
Özlem siyah gecelerde siyahın izi kalabilmektir..
Ve artık..
Özlem
Özlem böyledir...Özlediğin seninle ise her şey unutuluyor...
Sen mi Güzelsin Yoksa Özlemek mi Seni...
aslında sükût etmek istiyorum bu kapıdan sonra ama...bir küçük kapı da ben göreyim...bir küçücük kapıdan, bir daracık kapıdan da ben geçeyim istedim...
aklımda aslında kalbimde sesini dinlediğim bir aheng var...musiki gibi...tahrik eden...dirilten...haşreden...söyleten..dinleten... uyuşturan...susturan...düşündüren...yoran...neşred en...şerh eden...
sahip olduğum bir şey var ki aslında tüm iyeliklerim, sahip oluşlarım, kabullenişlerim...ez cümle küliyen imanım ondan geliyor...içimde kabaran bir deniz gibi...varılacak ama hiç yakın değil...uzaklar gibi hissedilen ama yakınlar gibi görülen...
sen...yahût sendeki bir şey...'şey' var olan ama yok gibi...his ile merbut ama uzaklardan...
ve özlem denen yakın olmak isteği mi...
yoksa değer bilmek için arzulanan mı...
muhabbetin varlığını ispat için bir yol mu...
özlem bir acı mı yoksa bir hüzün yahût bir lezzet...
ve dahi şüphe ediyorum...muhabbetin asıl kendisi...
yoksa sevilen ile özlenen aynı değil midir...
sevilende özlenen bir yer var...ve dahi özlenen de sevilen bir zaman...
kafam çok karışık...ama ne kadar güzel...aslında güzel belki aciz kalacak...anlatılmak istenen çok şey var daha...ama onun evvelinde anlaşılmak istiyor...bu yüzden iftirak...gurbet...istiyor...belki de özlemek sadece yaşanmak istiyor...
özlendin...
pek çok...
ama sen güzelsin...
seni sevmek güzel...
sen ile hüzünlenmek sen olmadan sensiz hüzünlenmek...
özlemek güzel seni...
Yasadigim her an
seni ozlemeye itiyor beni
agir geliyor yoklugun.
bekledigimsin,
ozledigimsin,
ozlemimsin...]