11-11-2006, Saat: 11:27 PM
[COLOR="Sienna"][SIZE="2"]Bir daha geri d?nersen burada olmayabilirim
--------------------------------------------------------------------------------
“Ge?ecek, inan bana ge?ecek...”
“?yle ?ok istiyorum ki ge?mesini...”
“Biraz daha sabret ne olur, hem bak yanindayim ben... Ayni duygulari sen beni terk ettiginde ben de yasadim, o y?zden ?ok iyi anliyorum seni...”
“Bilmiyorum, sen olmasan ben ne yapardim...”
Yattigim yerden dogrulup bir sigara yakiyorum. Gecenin k?r bir vakti. Hep bu saatlerde onun y?z?yle uyaniyorum. Aci bir silkinisle. Sanki karanlik, dalgali bir denizde bogulmak ?zereyken... B?yle anlarda ?l?m ?ok sefkatli geliyor bana. Kollarina atilmak istiyorum onun. Bu aciyi yasamaktansa ?l?m?n sefkatine siginmak istiyorum... Elimde sigara odamizin tavanini seyrediyorum. Elektrikli sobanin kizil yankisi vuruyor tavana, duvarlara... O kizil yankida onun y?z? dolasiyor. Bazen g?l?mseyerek yaklasiyor, bazen kayitsizca solup gidiyor. Neden silemiyorum onun y?z?n? zihnimden, bunu anlamakta zorlaniyorum. Onu unutmak i?in neler vermezdim oysa. ?mr?mde hi?bir y?z bu denli saplanti haline gelmemisti. Eskiden saplantilarimi belli bir sinirin i?inde tutardim, onun hayatima h?kmetmesine izin vermezdim. O saplantilar simdiki gibi hayatin disina s?r?klemez, bu denli derin bir boslugun ?n?nde tutmazdi beni... Olsa olsa tatli bir i? agrisi, soylu bir h?z?n katardi hayatima...
Bu i? agrilari, bu soylu h?z?nler hayatima gizli bir sevin? bile katardi. Hizlanirdi ?mr?m... ?yle derinlesirdi ki kalbim, olacaklari ?nceden tahmin ederdim... Oysa simdi hayatim ellerimin arasindan kayip gidiyor. Her gece bu saatlerde tam bir boslugun derinligine savrulurken can ?ekisir gibi ve kan ter i?inde uyaniyorum... Uyaninca, hayatta oldugumu yeniden hissedince, ?lmedigimi anlayinca tuhaf bir sevin? duyuyorum. Eksik, aci, buruk bir sevin? bu...
Sen de benimle uyaniyorsun. Ni?in derin bir aciyla uyandigimi bilerek... Bir boslugun ?n?nde nasil can ?ekistigimi, yanimda senin oldugunu anlayinca nasil mutlu oldugumu, varligina nasil ihtiya? duydugumu bilerek uyaniyorsun...
Ben yatakta dogrulup bir sigara yakinca ve tavandaki, odanin duvarlarindaki kizil yankilari seyre daldigimda, sen de y?z?m? ?yle seyrediyorsun sonsuz bir merak ve kaygiyla... ?ok iyi biliyorum su an yasadigin bencil bir aci degil... Kendin i?in degil, benim i?in ?z?l?yorsun. Beni yitirmekten ?ok, benim kendimi yitirmemden, ruhumun par?alanmasindan korkuyorsun... Sana, sevgine rakip olan birine duydugum ?zlemden degil yasadigin bu korku... Daha b?y?k acilar ?ekip, geri d?n?s? olmayan hatalar yapmamdan, hayatimi bir daha geri alamayip onu sonsuza dek kaybetmemden korkuyorsun...
Y?z?mde o h?z?nl? solugunu hissediyorum. Sa?larimi sefkatle oksuyorsun ve, ge?ecek, inan bana ge?ecek, bak yanindayim, hep seninleyim, diyorsun... ?ylesine utaniyorum ki sen bu s?zleri s?ylediginde, sana karsi ?ylesine ?aresiz hissediyorum ki kendimi, y?z?ne bile bakamiyorum. Bana g?sterdigin kosulsuz sevgi karsisinda k???k d?s?yorum...
Seninle ayni evi, ayni hayati paylasirken, bir gece ansizin kaybolsaydin... Beni g?nlerce aramayip, sonra da karsima ?ikip, ben birine asik oldum, aramizdaki her sey bitti, ayrilmamiz gerekiyor, bu evde artik birlikte yasayamayiz, deseydin... Beni bir anda dipsiz bir bosluga birakip asik oldugun insanla bu evde yasamaya baslayarak beni hayatindan ?ikartsaydin, sana karsi neler hissederdim? Arasan, ?ok yalnizim, o artik yok hayatimda ve sana ?ok ihtiyacim var, deyip beni yanina ?agirsaydin, gelir miydim yanina? Gelsem bile, onu hala unutamadigini, aklindan ?ikartamadigini, ben yaninda yatarken, gecenin hep o k?r saatlerinde can ?ekisircesine uyanip, tavandaki, odamizin duvarlarindaki kizil yankilarda onun y?z?n? aradigini hissettigimde, ben de ayni aciyla uyanip, sana, ge?ecek, inan bana ge?ecek, sen beni terk ettiginde ben de bunlari yasadim, biliyorum bu aciyi, ama bak ben yanindayim, diyerek sa?larini sefkatle oksar miydim?... Seni onca derinden severken, yani basimda, yillardir birlikte yattigimiz yatakta baskasina duydugun ?zlemin acisini seninle paylasir miydim?...
Ne zamandir kendimle ilgili hi?bir seyden emin degilim. Pes pese birbirinden ?yle ayri, ?yle farkli duygular, ?yle farkli hayatlar yasadim ki, artik ne zaman, nasil davranacagimi bilemiyorum. Seni de, kendimi de defalarca sasirttim... Hep savrulan bendim. Hep giden... Bana duydugun sevgine, kurdugumuz hayata inanan ve o yikilmasin diye hep ?irpinansa sendin... Sen onarmak i?in ugrasiyordun, bense yikmak i?in... Sana veda edip, bilmedigim bir yolculuga ?ikarken, tanidigimi sandigim, aslinda hi? de tanimadigim bir baska insana dogru kosarken tarifsiz acilarla odana siginan; ?ileni, ?zlemini sessizce ?ekip beni bekleyen sendin... Sonra ?iktigim yollari kaybedip, bilmedigim ve tanimadigim bir insanin d?nyasinda ruhu parampar?a edilip, sonsuz hayal kirikliklariyla yine sana geri d?nen bendim...
Beni hi? beklemedigim bir anda birakarak b?yle bir yolculuga ?ikip, bilmedigin, tanimadigin bir insan tarafindan ruhun par?alandiktan sonra sonsuz hayat kirikliklariyla yine bana geri d?nseydin, seni bekler miydim? Sana ?ok ihtiyacim var, ?ok yalnizim, deseydin bana, yaralarini sarmaya gelir miydim?... ?stelik ona yine geri d?n?p d?nmeyeceginden emin olmadigimi i?ten i?e hissetsem bile, beni biraktigin yerde olur muydum?... Belki de o an hissettigin acidan ?ok daha fazlasini bana ?ektirdigini hi? unutmamis olsam bile, sana duydugum o derin sevgiyle yasadiklarimi hi? yasamamis sayip, sana hi?bir ?fke, hi?bir kirginlik duymadan, sadece sen yaralarini sarasin ve hayata kaldigin yerden baslayasin diye, baskasi i?in ?ektigin acilari, sanki b?t?n bunlari benim i?in yasamissin gibi, acina sonsuz bir saygi duyarak onlari sevgimle sarip sarmalar miydim?...
Duygularim ?yle karmasik ki, inan bilmiyorum b?yle bir anda ne yapacagimi... Ama eger askta beni yenseydin, sana tutkuyla baglansaydim, belki de yapardim. Bir baskasina asik oldugunu bile bile, benim yanimda onu ?zledigini hissetsem bile, bir g?n beni sevme ihtimalin i?in yaninda olurdum. Par?alanmana, dagilip gitmene izin vermezdim... Bunun k?lece bir baglanma oldugunu bile bile yapardim... Evet, k?lece...
??nk? hayat ne kadar adaletsizse ask da o kadar adaletsiz... Bizim iliskimiz de b?yle adaletsiz basladi iste... Bana gelen, beni her kosulda sevecegini s?yleyen, ilk kez, seni seviyorum, diyen sendin... Ilk sen konustun... Ilk kez sen sevdigini s?yledin. Konusmak, bir insana sevdigini s?ylemek yenilgiyi g?ze almaktir. Sen beni severek, bunu itiraf ederek yenilgiyi g?ze aldin... Ve iliskimiz hep b?yle devam etti... Asil kisi bendim. Hep benim sorunlarim ?nemliydi... Sen kirk yilin basi sorunlarini anlattiginda sikilmaya hakki olan taraf bendim... Seni kirma hakki hep bendeydi... Bu iliski ?ok uzadi, artik bitsin, diye hep s?ylenen hep ben oldum... Sanki benim i?in bir sisin ardinda yasiyor gibiydin. O sisin ardinda ne acilar, ne gelgitler yasadigini ?ogu kez d?s?nm?yordum bile... Seni olmadik zamanlarda nedensizce kirdigimda beni ?zmemek i?in bir odaya ?ekilip gizli gizli aglayan sendin... Bu iliskide bencil olmak hakki senin degil benimdi...
B?t?n bunlari o zaman degil, simdi d?s?n?yorum derin bir pismanlikla... Hayat sana yasattiklarimin neredeyse aynisini bana yasattiginda d?s?n?yorum... Bir iliskide yenilen oldugumda...
Benim sana yaptiklarimi, ugruna seni terk ettigim kadin bana yasattiginda... ??nk? tipki senin bana konusarak, beni sevdigini s?yleyerek yenildigin gibi bende onunla iliskime konusarak, yenilerek basladim... Tipki senin gibi, o beni hi? hak etmedigim halde kirip incittiginde onu ?zmemek i?in arka odalara saklanip gizli gizli aglayan bendim... Bencil olma hakki bende degil ondaydi... Kirk yilin basi ona sorunlarimi anlattigimda sikilip dinlemek istemeyen oydu... Hep o ?nemliydi, onun sorunlari, sikintilari... Asil kisi oydu... Bende tipki senin gibi bir sisin ardinda yasiyordum bu iliskide... Tipki benim sana yaptigim gibi, bu sisin ardinda ne acilar, ne gelgitler yasadigimi d?s?nmeyen, bunun i?in en ufak bir ?aba harcamayan artik oydu... Roller degismis, bu defa k?lece baglanan ben olmustum...
Bana onca sey katmis, onca ?zverilerde bulunmus olmana ragmen, o ise benden ?ok sey alip g?t?rm?s ve benim i?in neredeyse hi?bir fedakarlikta bulunmamis oldugu halde, eger bir g?n ansizin bu sehirde bir deprem olursa ?nce kimi ararim, diye aklimdan ge?irdigimde, bunu s?ylemek su an ?yle aci veriyor bana, ama itiraf etmeliyim ki ?nce onu arayacagimi d?s?nm?st?m...
Iste g?n?m?zde ask b?ylece k?lece yasanan, hastalikli, adaletsiz bir baglanma bi?imiydi... Insan b?yle baglandiginda kendisine yabancilasiyor, hayatla baglarini yitiriyor, ger?ekligi o k?lece tutkusuna g?re algiliyor, sevgi diye, ask diye derin, iflah olmaz bir yabancilasma i?ine giriyordu... Kendi yarattigi bir yanilsama i?inde kaybolup gidiyor, ama ne zaman hayatin, ask diye baglandigi o yanilsamanin kaskati ger?egine ?arptigini fark ettiginde nasil derin bir hataya d?st?g?n?, oldugu noktadan ?ok daha gerilere savruldugunu g?r?yor... Iste o an, ben ne kendimi ne de hayati aslinda hi? tanimamisim, diyor, tipki benim gibi ruhu k?t?r?m oluyor, gecenin k?r bir saatinde korkun? bir boslugun i?ine yuvarlanmak ?zereyken can ?ekisir gibi uyaniyor ve dudaklarindan d?k?len ilk s?zler, Tanrim, ne oldu bana, ne oldu, oluyor...
Ne tuhaf, her gece ayni saatte ?l?m? ?zleyerek uyandigimda ve, Tanrim ne oldu bana, ne oldu, diye sayikladigimda yanimda sen oluyorsun... Iste o an pismanlik, utan? ve umudu ayni anda yasiyorum... Sa?larimi sefkatle oksayip, ge?ecek bunlar, inan bana ge?ecek, dediginde Tanrimin sen oldugunu d?s?n?yorum...
Bir sisin ardinda yasayan ve hep g?rmezlikten gelinen g?ven ve umutlarin, degeri bilinmeyen fedakarliklarin, ancak kaybettikten sonra anlasilan sevgilerin b?t?n? olan bir Tanri gibi g?r?n?yorsun g?z?me o an...
Bu gece de oldugu gibi, neredeyse seninle her gece hep ayni seyi yasiyoruz... Ben hep o k?r vakitlerle zihnimden bir t?rl? ?ikmayan o y?zle uyaniyor, sonra bir sigara yakiyorum... Elektrik sobasinin tavandaki, odamizin duvarlarindaki kizil yansimalarinda bir g?r?n?p bir kaybolan, o hayalimde yarattigim askin can ?ekismesini bir s?re yasadiktan sonra, senden, bana g?sterdigin o kosulsuz sevgiden utanip salona ge?iyor, kendime bir i?ki koyuyorum... Sense kederle bulaniklasan kalbimle g?n?n ilk saatlerini seyre koyuldugum o anda yanima geliyor, karsimdaki koltuga oturuyor, beni teselli etmeye ?alisiyor, bana hayati, ?ektiklerini, insan iliskilerini, yanilgilari anlatiyor, beni i?ine d?smemek i?in ?irpindigim o dipsiz bosluktan sevgiye, umuda, yasama sevincine, yeniden eski kendime ?ekmeye ?alisiyorsun...
Bu gece de iste ayni seyleri yasiyoruz seninle... Iste yine karsimda oturuyorsun. Ise gitmene bir iki saat var neredeyse. Seni zorlu bir is g?n? bekledigi halde hi? d?s?nmeden, hi? sikayet etmeden yanima geliyorsun... Bir iki saatlik uykuyla yine yollara d?secegini hi? dert etmeden beni yalniz birakmiyorsun... Sehpanin ?zerinde duran ?denmemis faturalara bakiyorsun bir s?re... Faturalarin arasina gelisig?zel bir sekilde karismis duran yazi notlarima g?z gezdiriyorsun. ?n?mde duran takvimde isaretledigim konferans ve imza g?nlerimin tarihlerine kaygili ve h?z?nl? bir ifadeyle g?z atiyorsun...
Ve sonra ger?ek anlamda hi? sevilmemis bir Tanrinin sesiyle bana sesleniyorsun: “G?nlerdir yazi masana oturmadin... Bak ?ok yakinda konferanslarin basliyor... Faturalarin birikmis, yakinda telefonun, elektriklerin kesilebilir... Ne olur toparla kendini, o yok, o gitti, simdi sen varsin ve sen ?ok ?nemlisin, bunu hep s?yle kendine, sen kendine yardim etmezsen, kimse yardim edemez, ben de yardim edemem... Bu noktaya gelmek i?in ?mr?n? verdin, ne ?ok ?aba harcadin... ?n?nde koca bir gelecek var... Yazik degil mi onca emegine, onca uykusuz ge?en gecelerine...”
Sen bana bunlari s?ylerken g?nesin ilk isiklari penceren i?eri sizmaya basliyor. G?nesin ilk isiklari ?nce sevgi dolu y?z?ne, sonra sehpanin ?zerindeki ertelenmis hayatima, sonra da benim y?z?me vuruyor... Iste o an ben seni bir baskasi i?in terk edip gittigimde, senin de tipki benim gibi yalniz ge?en gecelerinde, k?r bir vakit uyanip elinde sigara evinin penceresinden sokagi, ise giden insanlari, g?n?n ilk isiklarini seyrettigin saatler geliyor aklima... Bana duydugun ?zlemin acisiyla kivrandigin ve i?inden, ne zaman ge?ecek b?t?n bunlar, o bana ne zaman geri d?necek, ya da d?nmezse ben onu nasil ve ne zaman unutacagim, dedigin saatler... Bu anlarinda ben yaninda yoktum. Seni teselli eden kimse yoktu... Seninle birlikte uyanip, ge?ecek bunlar, ne olur sabret biraz, bak ben yanindayim, diyerek sa?larini sefkatle oksayan kimse yoktu... Bu koca sehirde karsiliksiz sevginle bir basina kaldiginda seninle sabahi karsilayip, topla kendini, o yok, o gitti, artik sen ?nemlisin, bunu hep s?yle kendine, diyen bir arkadasin bile yoktu...
Birden b?t?n o anlarin, b?t?n o kimsesiz saatlerin i?imde patliyor... Yasadigim acilar, kalbimi bulaniklastiran bu keder ?ok anlamsiz geliyor... Bug?ne dek yasadigim b?t?n mutluluklarin senin mutsuzluklarin ?zerine kurdugumu anliyorum... Iste o an ilahi adalete hi? inanmadigim kadar inaniyorum... Oturdugum koltuktan kalkip senin dogrulmana izin vermeden ayaklarina kapanarak, ne olur beni affet, biliyorum kalbinde a?tigim yaralar kolay kapanmayacak, ama sen yine de beni affettigini s?yle, s?yle su an buna ?ok ihtiyacim var, diyorum... Birden bu davranisimdan ?ok utaniyor, ellerimden tutup beni ayaga kaldirmaya ?alisiyorsun, ama buna g?c?n yetmiyor, bacaklarina simsiki sarilip g?zyaslarimla ayaklarina kapanmayi s?rd?r?nce, bu defa i?inden kopan derin bir hi?kirikla, kimsesiz ge?en gecelerinin kederiyle y?kl? ve yillardir i?inde birikmis duran g?zyaslarinla sen de benim ayaklarima kapaniyor ve, ne demek affetmek, ben seni hi? su?lamadim ki, seni lanetlemedim ki, sevgimin bedelini ?dedim sadece, hayat senin hayatin, ne yasarsan yasa, i?imde bu sevgin oldugu s?rece her zaman kabul?ms?n, affedilecek bir sey yok, ne olur kalk ayaga, ne olur kalk, diye yalvariyorsun bana...
Iste ilk kez o zaman itiraf ediyorum sana, g?zlerine bakmaya cesaret edemeden, y?z?m? g?gs?ne saklayip, hi?kiriklarla ve kesik kesik: “Bu sehirde ansizin bir deprem olursa ilk kimi ararim diye kendime sordugumda, seni degil, onu arayacagimi d?s?nm?st?m, bu aklima geldik?e utaniyorum kendimden, sen beni affetsen de, ben kendimi affedemiyorum...”
Bunlari s?yledikten sonra, kollarindan, y?z?m? g?md?g?m g?gs?nden kopup yerime oturuyor, ?ekinerek, ?rkerek sana bakmaya ?alisiyorum... Ama bu defa bana bakmayip pencereden sokagi seyrediyorsun. Kisa, h?z?nl? bir sessizlik oluyor aramizda. Disarida okula giden ?ocuklarin sesleri duyuluyor...
Y?z?me bakmadan ?ok yakinin olan birinden duydugun bir ask ?yk?s?n? anlatmaya basliyorsun: “Aslinda bu itirafina ?ok sasirmadim. Ask galiba b?yle bir sey... B?yle adaletsiz... Beni de onu sevdigin gibi sevmeni ?ok isterdim. Onun i?in istediklerini benim i?in de istemeni... Ama bu olmadi, belki hi? olmayacak. Bu b?yle olmadi diye sana olan sevgimden hi?bir sey yitirmedim ben. Hi? eksilmedi sana olan sevgim. Asil tuhaf olan bu degil mi?... D?s?nsene, sevdigin, hayatini ona adadigin adam, bir g?n birine asik oldugunu s?yleyerek seni hayatindan ?ikartip ona gidiyor, ve bir g?n eger bir deprem olursa ilk arayacagi kisinin sen degil, seni birakip gittigi, o asik oldugu kadin olacagini d?s?nd?g?n? sana itiraf ediyor... Ge?enlerde bir arkadasim anlatti... Kadinla adam birbirlerine delice bir tutkuyla bagliymislar. Uzak sehirlerde yasiyor olmalarina ragmen firsat bulduk?a kilometrelerce yolu asip birbirlerini g?rmek i?in her seyi g?ze aliyorlarmis... G?renlerin, tanik olanlarin hayran kaldigi, zaman zaman kiskandigi bir ask yasiyorlarmis... Kimse kimseyi b?ylesine sevemez diyorlarmis. Ama bir g?n adam kadini yasadigi sehre arabasiyla getirirken yolda ?ok k?t? bir kaza olmus. Adam k???k siyriklarla atlatmis kazayi. Ama kadin feci sekilde yaralanmis. Adam kadini hastaneye g?t?rm?s, onu o halde birakip gitmis ve bir daha hi? aramamis... Kadin aylarca hastanede kalmis. B?t?n v?cudu kiriklar i?indeymis, hatta uzun s?re y?r?yememis. Bu sirada hep asik oldugu adami sayikliyormus, ama ondan hi? haber alamiyor, telefonla aradiginda ise telefonlarina ?ikmiyormus... Ve bir g?n adamin baska biriyle evlendigini duyunca tarifsiz yikilmis... Kadini hastanede acilar i?inde kivranirken onu yalniz birakmayan bir baska adam varmis. Bu adam yillardir derin bir tutkuyla seviyormus bu kadini. Onun bir kazada yaralandigini ?grenince b?t?n isini g?c?n? birakip hastaneye, onun yanina kosmus... Ve bir daha hi? ayrilmamis yanindan... Kadin biraz olsun iyilesince – ??nk? kazada ?m?r boyu ?ekecegi bir kas hastaligina yakalanmis – yanindan hi? ayrilmayan o adam her seye ragmen kadina evlenmeyi teklif etmis... Kadin adama duydugu o derin minnetten dolayi teklifi kabul etmis. Adam belki de hayatinda hi? mutlu olmadigi kadar mutluymus. Ama kadin, yasadiklari kazadan sonra onu hastaneye o halde birakip ka?an, ardindan karsisina ?ikan bir baskasiyla ansizin evlenip kendisini bir daha hi? aramayan ve telefonlarina ?ikmayan o adama asikmis hala... Hatta bir keresinde ?ok g?vendigi bir arkadasina, aradan yillar ge?mis olmasina ragmen bana simdi gel dese, kosar giderim ona, demis... Iste insan birine asik oldugunda g?z? baska hi?bir seyi g?rm?yor... Yasadigin onca seye ragmen, beni birakip gittigin o kadin, seni onca kirip incitmis oldugu ve karsisina ?ikan ilk firsatta, kendisine senden daha iyi bir gelecek ve konforlu bir hayat sunacak olan bir adamla seni aldattigi halde, ?ok zayif bir aninda, sana gel dese, belki de bu yasadiklarini bir anda unutup ona kosarak gidecegini biliyorum ben... Ama bunu i?ten i?e bilmeme ragmen su anda yanindayim senin. Seni bir kez degil, defalarca kaybettim ben, daha da kaybedebilirim... Bak, bir g?n ona yine geri d?necegini d?s?nmeme ragmen seni seviyorum... Seni i?imden atamadigim s?rece bu hep b?yle olacak... Ama sunu unutma, belki bir daha gidip geri d?nd?g?nde beni burada, yaninda g?remeyebilirsin...”
G?ky?z? tamamen aydinlanmisti... Disaridan gelen sesler ?ogalmisti... Anlattigin ?yk? hayatimizi ?ylesine ger?ek kilmisti ki, disarida akip giden hayattan soyutlanmis gibiydik... Sanki sonsuza dek karsilikli ?yle kalabilirdik... O anda birbirimiz i?in ?ylesine ger?ek, ?ylesine saydamdik ki, gereksiz bir s?z, gelisig?zel bir sekilde yapilan bir davranis bu anin b?y?s?n? bozabilir, aramizdaki bu inanilmaz yakinligi lekeleyebilirdi... Y?z?nden y?z?me dogru m?this bir aydinlik yayiliyordu. Yillardir benim seni ger?ekten g?rmeme engel olan o sis dagilip gitmisti... Kendimi bile b?ylesine ger?ek bir aydinlikta g?rmemistim hi?... Beni benden bile daha iyi taniyan tek insandin sen... Bu aydinlikta en ?ok bunu anlamistim. Bir daha hayatim boyunca beni senin kadar iyi taniyan kimse ?ikmayacakti karsima... Iste bu ger?ekti aslinda ask dedikleri, sevgi dedikleri... Nereye gidersem gideyim, kiminle olursam olayim bu ger?ek hi? degismeyecekti... Evet s?yledigin her sey sonuna kadar dogruydu... Bunca yasananlara, yasadigim onca hayal kirikligina ragmen seni birakip gittigim o kadin ?ok zayif bir animda, gel dese, kosarak giderdim ona... Bu ger?egi bilerek yanimda olmaya ve beni sevmeye devam ediyordun... Bu olagan?st? bir cesaretti...
Sen bu cesareti sana ne kadar aci verse de ger?ege hi? sirtini ?evirmede, ona g?zlerini kirpmadan ve kendini hi? aldatmadan bakabilme g?c?n sayesinde kazanmistin... Bende eksik olan bu cesaretti iste... Ne zaman bakmaya yeltensem bana hep aci vermis olan ger?ege sirtimi d?n?yor, onu o haliyle g?rmektense kendimi hep aldatmayi se?iyordum...
Bu korkuya yenilip seni hep bir sisin arkasinda g?rd?g?m g?nlerde de anlamistim aslinda senin beni herkesten ?ok daha iyi tanidigini... Ne zaman, nerede, ne yapacagimi benden bile iyi biliyordun. Ama istesen de engel olamiyordun buna... ?ok aci ?ekecegimi, tarifsiz savrulacagimi tahmin etsen bile hayatima duydugun saygidan ?t?r? bunlari y?z?me vurmuyordun...
Benden onca yas k???k olmana ragmen aslinda ?ocuk olan bendim... Hatta ?ocuk kalmisligimla gizliden gizliye ?v?n?rd?m. Olaylari ve yasananlari g?rmek istedigim gibi g?r?r ve ?n?mdeki akisa ?ylece kaptirirdim kendimi... Filmlerdeki, romanlardaki gibi yasamak isterdim. Orada yazilip g?sterilenlerin aslinda birer kurgudan, birer yanilsamadan ibaret olduguna inanmak istemez, ger?egin siradanligindan ve o sikici tekd?zeliginden ka?mak i?in roman kahramanlarina, film yildizlarina ?yk?nerek yasamayi bir maharet sanardim... Hayata, ger?ege degil kafamda yaratigim senaryolara inanir, hayati ve ger?egi yarattigim bu senaryolarin i?inde arardim... Karsilastigim insanlari, yasadigim olaylari hi? uymayacak olsalar bile israrla yazdigim bu senaryolara uydurmaya ?alisirdim... Kendimi buna zorlar, ama her seye karsin ger?ekler agir bassa bile, aslinda hi? de ?yle olmuyormus gibi yapar, i?ine almaya ?alistigim o kimse bu senaryoda oynamak istemese bile bu oyunu tek basima s?rd?rmeye ?alisirdim...
Senden ka?mak istemem belki de en ?ok bu y?zdendi... Yazdigim bu senaryolarin hayata uymadigini, ger?eklerle ?elistigini s?yledigin i?in ve bu oyunlarin i?ine girmedigin i?in sikilip uzaklasmak istiyordum senden... Sinirlarimin nerede baslayip nerede bittigini anlamiyor, arzuladigim askla ger?ek aski hep birbirine karistiriyor, hep bu y?zden hayatin bana sunduklariyla, elimdekilerle, binbir emekle yarattiklarimin bana kattiklariyla yetinmiyordum... Daha b?y?k coskular, siradisi asklar, binbir s?rprizle dolu iliskiler yasamak i?in her seyi bir anda elimin tersiyle itiyor, geride biraktiklarima neler yasattigimi ve bu gidislerin bedelinin ne olacagini neredeyse hi? d?s?nmeden kafamda yarattigim yanilsamalara ve bos hayallere kaptiriyordum kendimi.
Mesela zenginlik meraklisi birinden paraya pula ?nem vermeyen ve adalet duygusu ?ok gelismis birini, ya da soysuz birinden sonuna kadar mert ve kisilikli birini ?ikartmayi d?s?n?yordum... Birini seviyorsan, ona baglanmissan, o nasil bir d?nyanin insani olursa olsun, beklentileri nasil sekillenmisse sekillensin, er ge? bir g?n beni anlayacak ve onunla her konuda anlasacagiz, yalanina kendimi inandirmaya ?alisiyordum...
?ocuk kalmislik bir yerde buydu... Inanmak istediklerine inanmak, hayati ve ger?egi kafasinda yarattigi gibi yasamaya inat etmekti... Ve ?ogu kez iyi bir sey degildi. Bir masumiyetin yasanmasi gibi g?r?nse de i?inde hayli bencillik, hayli acimasizlik tasiyan bir duyguydu...
Iste ben de i?imdeki ?ocugun sesine uyup ve seni kaderine terk edip kafamda yarattigim bir senaryonun pesinden gitmis ve tipki o kapildigim ve hi? aklimdan ?ikmayan filmlere, romanlara benzer bir ask yasamaya ?alismistim... Ve gittigim yerde karsilastigim insani ve olaylari yarattigim senaryoya uydurmaya ?alistik?a kendimden ve hayattan her ge?en g?n biraz daha uzaklasmis ve tam kaybolacakken yeniden sana geri d?nm?st?m... Belki de hi? geriye d?nemeyebilirdim... Yarattigim senaryonun, kurgulari i?inde kendimi sonsuza dek kaybedebilirdim...
Saskin ve acemi bir trapezci gibiydim bu hayatta... Hep ?yle oldum... Sen beni simsiki tutmusken, yeni ve farkli bir sey yasamak adina, ?stelik karsimdakinin kim oldugunu bile bilmeden, dahasi onu tanimak i?in hi? ugrasmadan ellerimi senin ellerinden koparmis ve onun beni simsiki tutacagi yanilsamasina kalbimi inandirarak kendimi bosluga birakmistim... O boslukta onun ellerini ?aresizce ve umutsuz bir umutla aramis, tam bosluga d?secekken son bir gayretle geriye d?nm?s, orada ellerini g?rm?s ve onlara yeniden simsiki sarilmistim...
Asil simdi, tam bosluga ?akilacakken ellerimi hi?bir sey olmamis gibi yine simsiki tuttugunda daha iyi anliyorum bir zamanlar sana neden tutkuyla baglanmadigimi... ??nk? sen hep vardin... Bana yoklugunu hissettirmedin ki... I?imdeki ?ocukluga g?venip seni ne kadar kirip incitsem de,seni her aradigimda yine o biraktigim yerde hep ayni yogunluktaki sevginle beni bekliyordun... Seni birakip gittigimde i?indeki ?zlemin acisiyla hep k?sene ?ekilip sana d?necegim g?n? bekledin... Hi? farkli y?zlerle ?ikmadin karsima... Bir baskasinin varligini hissettirip kiskandirma oyunlariyla beni kendine baglamaya ?alismadin... Beni olmadik zamanlarda kirip incitmeye, egomu yaralamaya ?alismadin... Aslinda bunlari yapanlardan ?ok daha iyi biliyordun bu oyunlari... Insanlar kendilerini kirip incitenlere, egolarini yaralayanlara tutkuyla baglaniyor ve onlari bir daha hi? unutmuyorlardi biliyordun... Ama bunlari bilsen bile senin i?in asil olan, insanin sevdigini bile isteyerek asla kiramayacagi, onu kendisine tutkuyla aglamak i?in bile olsa seven insanin bunu yapmayi asla d?s?nemeyecegiydi...
Sevmek senin i?in bir?oklarinda oldugu gibi bir kendi kendini tatmin oyunu degildi... Sevilmek kadar ve belki de ondan daha ?ok sevmekti senin i?in ?nemli olan. Bu y?zden seni terk edip bir baskasina gittigimde hayatina hemen bir baskasina almayi hi? d?s?nmedin...
Sevmek b?yle bir seydi ??nk?... Insan sevdiginden ayrildiginda uzun, ?ok ?z?n bir s?re bir baskasini sevemez, hayatina alamaz, ona baglanamaz, k?sesine ?ekilir, acisiyla, ?zlemiyle bas basa kalirdi... Baskalari nasil ve ne yasarsa yasasin ask senin bir i?in bir yenme, yenilme oyunu degildi... Sonsuz bir teslimiyet, sonsuz bir inanisti... ??nk? o baskalari i?in sevmek sadece egolarin ?arpismasindan baska bir sey degildi... Elde etmek, kazanmak, yenmek... Hirslarin tatmininden ibaretti... Elde ettikleri, kazandiklari anda istediklerine kavusuyor, ele ge?irdiklerinin, yendiklerinin cazibesi aninda soluyor, bir baskasini daha ele ge?irmek, onu kazanmak i?in yeni bir savas oyunu baslatiyorlardi... Bu savas oyununda sevmek, kendini tutkuya kaptirmak karsi taraf i?in g??s?zl?k sayiliyordu... Oysa asil g?? sevilebilmek i?in girisilen onca oyunda degil, sonu ne olursa olsun yine de sevebilme cesaretiydi... Belki de onlar gibi beni b?yle kosulsuz sevdigin i?in seni g??s?z biri sanmis, bu savas oyunlarindan hi?birini oynamadigin i?in sana tutkuyla baglanmamistim... Oysa asil g?? senin yaptigindi, sevilmemeyi g?ze alarak sevmende yatiyordu bu g?c?n... Onca terk edilmene ragmen yine ayakta kalip hayata simsiki sarilmanin sirri bu yaninda sakliydi...
Sen oldugun gibi, b?t?n ?iplakliginla duruyordun iste... Belki de bu y?zden sikilmistim senden... Beni ?ok iyi taniyan, nerede ve ne zaman ne yapacagimi bilen bir anne gibiydin. Kosulsuz sefkatinle nereye gidersem gideyim, d?nd?g?mde bulabilecegim bir anne...
Sana ne kadar aci ?ektirirsem ?ektireyim o anne yaninla garip bir merhamet duyuyordun aslinda bana... Kendimi kafamda yarattigim senaryolara, o ger?ege ve hayata asla uymayacak oyunlara kaptirdigimda beni birakip gitmemen belki de bu y?zdendi...
??nk? karsima ?ikanlar oyunlarini benim kadar b?y?k bir i?tenlik ve saflikla oynamiyorlardi... Bense karsima ?ikan kimsenin inanmadigi kadar inaniyordum oyunlarima, yarattigim o senaryolara... Onlari ger?ek gibi, hayat gibi yasiyordum... Kapilip gidiyordum... D?r?stt?m oynadiklarimda...
Bu y?zden ugruna seni terk ettigim kadin beni ansizin birakip bir baskasina gittiginde ona duydugum aska ?ylesine inandirmistim ki kendimi, g?nlerce ayni yatakta yattigimiz halde sana dokunamamis, seninle sevisememistim... Bana, neden benimle sevismiyorsun, diye sordugunda ise, onu hala unutamadim, o kalbimdeyken seninle sevisirsem sana haksizlik etmis olurum, demistim... O an sadece derin bir h?z?n ve sevgiyle bakmis, hatta yasadiklarima i?ten i?e gizli bir saygi duyup, ama o su an seni hi? d?s?nm?yor ve bir baskasiyla belki de b?y?k bir zevkle sevisiyor, bile dememistin... ??nk? bunu s?ylediginde derin bir aci yasayacagimi herkesten ?ok iyi biliyordun...
“I?imden seni atamadigim s?rece bu hep b?yle olacak... Ama bir daha geri d?nd?g?nde beni burada, yani basinda bulamayacaksin...” Bu s?zler kalbimde derin bir aciyla yankilandiginda sen beni yanaklarimdan ?pm?s, ?oktan isine dogru yola koyulmustun... Bense g?nlerdir hi?bir sey yapmadan duruyor, sadece pencerenin kenarinda elimde kim bilir ka?inci sigara b?t?n bu yasananlari d?s?n?yordum...
S?yledigin bu s?zler bir kez daha, bir kez daha yankilandi i?imde... Sonra ?n?mdeki sehpayi seyrettim bir s?re... ?denmemis faturalarimi... Faturalarin arasinda kaybolmus olan ve yazmaya g?c?m yetmedigi i?in notlar halinde biraktigim karalamalarimi... Takvimde tarihlerini isaretledigim halde g?nlerdir kayitsiz kaldigim konferans ve imza g?nlerimin tarihlerini...
Iste hayat buydu, buydu ger?ek olanlar... Yarattigi kurgularin k?lesi olan bendim. Yasadiklarin seni ne denli kirsa da aslinda bu iliskide g??l? olan sendin... ??nk? ask ve sevgi hayatin ve ger?egin i?inde gizli durandi... Bir baska zaman, baska bir yer yoktu... Asil ask, asil sevgi yasanan bunca seye ragmen yine bana geri d?nmendi... Bosluga tam ?akilirken son bir gayretle d?nd?g?mde ellerime tipki eskisi gibi simsiki sarilmandi... Asil ask, asil sevgi, ben bir baskasi i?in aci ?ekerken, senin, ge?ecek bunlar, bak ben yanindayim, biraz sabret, ben de ?ektim bunlari, deyip sa?larimi sefkatle oksamandi...
Ne yazik, b?t?n bunlari anlayabilmek i?in bu denli savrulmam, bu denli aci ?ekmem gerekiyormus...
Yazan : Cezmi ERS?Z[/SIZE][/COLOR]
--------------------------------------------------------------------------------
“Ge?ecek, inan bana ge?ecek...”
“?yle ?ok istiyorum ki ge?mesini...”
“Biraz daha sabret ne olur, hem bak yanindayim ben... Ayni duygulari sen beni terk ettiginde ben de yasadim, o y?zden ?ok iyi anliyorum seni...”
“Bilmiyorum, sen olmasan ben ne yapardim...”
Yattigim yerden dogrulup bir sigara yakiyorum. Gecenin k?r bir vakti. Hep bu saatlerde onun y?z?yle uyaniyorum. Aci bir silkinisle. Sanki karanlik, dalgali bir denizde bogulmak ?zereyken... B?yle anlarda ?l?m ?ok sefkatli geliyor bana. Kollarina atilmak istiyorum onun. Bu aciyi yasamaktansa ?l?m?n sefkatine siginmak istiyorum... Elimde sigara odamizin tavanini seyrediyorum. Elektrikli sobanin kizil yankisi vuruyor tavana, duvarlara... O kizil yankida onun y?z? dolasiyor. Bazen g?l?mseyerek yaklasiyor, bazen kayitsizca solup gidiyor. Neden silemiyorum onun y?z?n? zihnimden, bunu anlamakta zorlaniyorum. Onu unutmak i?in neler vermezdim oysa. ?mr?mde hi?bir y?z bu denli saplanti haline gelmemisti. Eskiden saplantilarimi belli bir sinirin i?inde tutardim, onun hayatima h?kmetmesine izin vermezdim. O saplantilar simdiki gibi hayatin disina s?r?klemez, bu denli derin bir boslugun ?n?nde tutmazdi beni... Olsa olsa tatli bir i? agrisi, soylu bir h?z?n katardi hayatima...
Bu i? agrilari, bu soylu h?z?nler hayatima gizli bir sevin? bile katardi. Hizlanirdi ?mr?m... ?yle derinlesirdi ki kalbim, olacaklari ?nceden tahmin ederdim... Oysa simdi hayatim ellerimin arasindan kayip gidiyor. Her gece bu saatlerde tam bir boslugun derinligine savrulurken can ?ekisir gibi ve kan ter i?inde uyaniyorum... Uyaninca, hayatta oldugumu yeniden hissedince, ?lmedigimi anlayinca tuhaf bir sevin? duyuyorum. Eksik, aci, buruk bir sevin? bu...
Sen de benimle uyaniyorsun. Ni?in derin bir aciyla uyandigimi bilerek... Bir boslugun ?n?nde nasil can ?ekistigimi, yanimda senin oldugunu anlayinca nasil mutlu oldugumu, varligina nasil ihtiya? duydugumu bilerek uyaniyorsun...
Ben yatakta dogrulup bir sigara yakinca ve tavandaki, odanin duvarlarindaki kizil yankilari seyre daldigimda, sen de y?z?m? ?yle seyrediyorsun sonsuz bir merak ve kaygiyla... ?ok iyi biliyorum su an yasadigin bencil bir aci degil... Kendin i?in degil, benim i?in ?z?l?yorsun. Beni yitirmekten ?ok, benim kendimi yitirmemden, ruhumun par?alanmasindan korkuyorsun... Sana, sevgine rakip olan birine duydugum ?zlemden degil yasadigin bu korku... Daha b?y?k acilar ?ekip, geri d?n?s? olmayan hatalar yapmamdan, hayatimi bir daha geri alamayip onu sonsuza dek kaybetmemden korkuyorsun...
Y?z?mde o h?z?nl? solugunu hissediyorum. Sa?larimi sefkatle oksuyorsun ve, ge?ecek, inan bana ge?ecek, bak yanindayim, hep seninleyim, diyorsun... ?ylesine utaniyorum ki sen bu s?zleri s?ylediginde, sana karsi ?ylesine ?aresiz hissediyorum ki kendimi, y?z?ne bile bakamiyorum. Bana g?sterdigin kosulsuz sevgi karsisinda k???k d?s?yorum...
Seninle ayni evi, ayni hayati paylasirken, bir gece ansizin kaybolsaydin... Beni g?nlerce aramayip, sonra da karsima ?ikip, ben birine asik oldum, aramizdaki her sey bitti, ayrilmamiz gerekiyor, bu evde artik birlikte yasayamayiz, deseydin... Beni bir anda dipsiz bir bosluga birakip asik oldugun insanla bu evde yasamaya baslayarak beni hayatindan ?ikartsaydin, sana karsi neler hissederdim? Arasan, ?ok yalnizim, o artik yok hayatimda ve sana ?ok ihtiyacim var, deyip beni yanina ?agirsaydin, gelir miydim yanina? Gelsem bile, onu hala unutamadigini, aklindan ?ikartamadigini, ben yaninda yatarken, gecenin hep o k?r saatlerinde can ?ekisircesine uyanip, tavandaki, odamizin duvarlarindaki kizil yankilarda onun y?z?n? aradigini hissettigimde, ben de ayni aciyla uyanip, sana, ge?ecek, inan bana ge?ecek, sen beni terk ettiginde ben de bunlari yasadim, biliyorum bu aciyi, ama bak ben yanindayim, diyerek sa?larini sefkatle oksar miydim?... Seni onca derinden severken, yani basimda, yillardir birlikte yattigimiz yatakta baskasina duydugun ?zlemin acisini seninle paylasir miydim?...
Ne zamandir kendimle ilgili hi?bir seyden emin degilim. Pes pese birbirinden ?yle ayri, ?yle farkli duygular, ?yle farkli hayatlar yasadim ki, artik ne zaman, nasil davranacagimi bilemiyorum. Seni de, kendimi de defalarca sasirttim... Hep savrulan bendim. Hep giden... Bana duydugun sevgine, kurdugumuz hayata inanan ve o yikilmasin diye hep ?irpinansa sendin... Sen onarmak i?in ugrasiyordun, bense yikmak i?in... Sana veda edip, bilmedigim bir yolculuga ?ikarken, tanidigimi sandigim, aslinda hi? de tanimadigim bir baska insana dogru kosarken tarifsiz acilarla odana siginan; ?ileni, ?zlemini sessizce ?ekip beni bekleyen sendin... Sonra ?iktigim yollari kaybedip, bilmedigim ve tanimadigim bir insanin d?nyasinda ruhu parampar?a edilip, sonsuz hayal kirikliklariyla yine sana geri d?nen bendim...
Beni hi? beklemedigim bir anda birakarak b?yle bir yolculuga ?ikip, bilmedigin, tanimadigin bir insan tarafindan ruhun par?alandiktan sonra sonsuz hayat kirikliklariyla yine bana geri d?nseydin, seni bekler miydim? Sana ?ok ihtiyacim var, ?ok yalnizim, deseydin bana, yaralarini sarmaya gelir miydim?... ?stelik ona yine geri d?n?p d?nmeyeceginden emin olmadigimi i?ten i?e hissetsem bile, beni biraktigin yerde olur muydum?... Belki de o an hissettigin acidan ?ok daha fazlasini bana ?ektirdigini hi? unutmamis olsam bile, sana duydugum o derin sevgiyle yasadiklarimi hi? yasamamis sayip, sana hi?bir ?fke, hi?bir kirginlik duymadan, sadece sen yaralarini sarasin ve hayata kaldigin yerden baslayasin diye, baskasi i?in ?ektigin acilari, sanki b?t?n bunlari benim i?in yasamissin gibi, acina sonsuz bir saygi duyarak onlari sevgimle sarip sarmalar miydim?...
Duygularim ?yle karmasik ki, inan bilmiyorum b?yle bir anda ne yapacagimi... Ama eger askta beni yenseydin, sana tutkuyla baglansaydim, belki de yapardim. Bir baskasina asik oldugunu bile bile, benim yanimda onu ?zledigini hissetsem bile, bir g?n beni sevme ihtimalin i?in yaninda olurdum. Par?alanmana, dagilip gitmene izin vermezdim... Bunun k?lece bir baglanma oldugunu bile bile yapardim... Evet, k?lece...
??nk? hayat ne kadar adaletsizse ask da o kadar adaletsiz... Bizim iliskimiz de b?yle adaletsiz basladi iste... Bana gelen, beni her kosulda sevecegini s?yleyen, ilk kez, seni seviyorum, diyen sendin... Ilk sen konustun... Ilk kez sen sevdigini s?yledin. Konusmak, bir insana sevdigini s?ylemek yenilgiyi g?ze almaktir. Sen beni severek, bunu itiraf ederek yenilgiyi g?ze aldin... Ve iliskimiz hep b?yle devam etti... Asil kisi bendim. Hep benim sorunlarim ?nemliydi... Sen kirk yilin basi sorunlarini anlattiginda sikilmaya hakki olan taraf bendim... Seni kirma hakki hep bendeydi... Bu iliski ?ok uzadi, artik bitsin, diye hep s?ylenen hep ben oldum... Sanki benim i?in bir sisin ardinda yasiyor gibiydin. O sisin ardinda ne acilar, ne gelgitler yasadigini ?ogu kez d?s?nm?yordum bile... Seni olmadik zamanlarda nedensizce kirdigimda beni ?zmemek i?in bir odaya ?ekilip gizli gizli aglayan sendin... Bu iliskide bencil olmak hakki senin degil benimdi...
B?t?n bunlari o zaman degil, simdi d?s?n?yorum derin bir pismanlikla... Hayat sana yasattiklarimin neredeyse aynisini bana yasattiginda d?s?n?yorum... Bir iliskide yenilen oldugumda...
Benim sana yaptiklarimi, ugruna seni terk ettigim kadin bana yasattiginda... ??nk? tipki senin bana konusarak, beni sevdigini s?yleyerek yenildigin gibi bende onunla iliskime konusarak, yenilerek basladim... Tipki senin gibi, o beni hi? hak etmedigim halde kirip incittiginde onu ?zmemek i?in arka odalara saklanip gizli gizli aglayan bendim... Bencil olma hakki bende degil ondaydi... Kirk yilin basi ona sorunlarimi anlattigimda sikilip dinlemek istemeyen oydu... Hep o ?nemliydi, onun sorunlari, sikintilari... Asil kisi oydu... Bende tipki senin gibi bir sisin ardinda yasiyordum bu iliskide... Tipki benim sana yaptigim gibi, bu sisin ardinda ne acilar, ne gelgitler yasadigimi d?s?nmeyen, bunun i?in en ufak bir ?aba harcamayan artik oydu... Roller degismis, bu defa k?lece baglanan ben olmustum...
Bana onca sey katmis, onca ?zverilerde bulunmus olmana ragmen, o ise benden ?ok sey alip g?t?rm?s ve benim i?in neredeyse hi?bir fedakarlikta bulunmamis oldugu halde, eger bir g?n ansizin bu sehirde bir deprem olursa ?nce kimi ararim, diye aklimdan ge?irdigimde, bunu s?ylemek su an ?yle aci veriyor bana, ama itiraf etmeliyim ki ?nce onu arayacagimi d?s?nm?st?m...
Iste g?n?m?zde ask b?ylece k?lece yasanan, hastalikli, adaletsiz bir baglanma bi?imiydi... Insan b?yle baglandiginda kendisine yabancilasiyor, hayatla baglarini yitiriyor, ger?ekligi o k?lece tutkusuna g?re algiliyor, sevgi diye, ask diye derin, iflah olmaz bir yabancilasma i?ine giriyordu... Kendi yarattigi bir yanilsama i?inde kaybolup gidiyor, ama ne zaman hayatin, ask diye baglandigi o yanilsamanin kaskati ger?egine ?arptigini fark ettiginde nasil derin bir hataya d?st?g?n?, oldugu noktadan ?ok daha gerilere savruldugunu g?r?yor... Iste o an, ben ne kendimi ne de hayati aslinda hi? tanimamisim, diyor, tipki benim gibi ruhu k?t?r?m oluyor, gecenin k?r bir saatinde korkun? bir boslugun i?ine yuvarlanmak ?zereyken can ?ekisir gibi uyaniyor ve dudaklarindan d?k?len ilk s?zler, Tanrim, ne oldu bana, ne oldu, oluyor...
Ne tuhaf, her gece ayni saatte ?l?m? ?zleyerek uyandigimda ve, Tanrim ne oldu bana, ne oldu, diye sayikladigimda yanimda sen oluyorsun... Iste o an pismanlik, utan? ve umudu ayni anda yasiyorum... Sa?larimi sefkatle oksayip, ge?ecek bunlar, inan bana ge?ecek, dediginde Tanrimin sen oldugunu d?s?n?yorum...
Bir sisin ardinda yasayan ve hep g?rmezlikten gelinen g?ven ve umutlarin, degeri bilinmeyen fedakarliklarin, ancak kaybettikten sonra anlasilan sevgilerin b?t?n? olan bir Tanri gibi g?r?n?yorsun g?z?me o an...
Bu gece de oldugu gibi, neredeyse seninle her gece hep ayni seyi yasiyoruz... Ben hep o k?r vakitlerle zihnimden bir t?rl? ?ikmayan o y?zle uyaniyor, sonra bir sigara yakiyorum... Elektrik sobasinin tavandaki, odamizin duvarlarindaki kizil yansimalarinda bir g?r?n?p bir kaybolan, o hayalimde yarattigim askin can ?ekismesini bir s?re yasadiktan sonra, senden, bana g?sterdigin o kosulsuz sevgiden utanip salona ge?iyor, kendime bir i?ki koyuyorum... Sense kederle bulaniklasan kalbimle g?n?n ilk saatlerini seyre koyuldugum o anda yanima geliyor, karsimdaki koltuga oturuyor, beni teselli etmeye ?alisiyor, bana hayati, ?ektiklerini, insan iliskilerini, yanilgilari anlatiyor, beni i?ine d?smemek i?in ?irpindigim o dipsiz bosluktan sevgiye, umuda, yasama sevincine, yeniden eski kendime ?ekmeye ?alisiyorsun...
Bu gece de iste ayni seyleri yasiyoruz seninle... Iste yine karsimda oturuyorsun. Ise gitmene bir iki saat var neredeyse. Seni zorlu bir is g?n? bekledigi halde hi? d?s?nmeden, hi? sikayet etmeden yanima geliyorsun... Bir iki saatlik uykuyla yine yollara d?secegini hi? dert etmeden beni yalniz birakmiyorsun... Sehpanin ?zerinde duran ?denmemis faturalara bakiyorsun bir s?re... Faturalarin arasina gelisig?zel bir sekilde karismis duran yazi notlarima g?z gezdiriyorsun. ?n?mde duran takvimde isaretledigim konferans ve imza g?nlerimin tarihlerine kaygili ve h?z?nl? bir ifadeyle g?z atiyorsun...
Ve sonra ger?ek anlamda hi? sevilmemis bir Tanrinin sesiyle bana sesleniyorsun: “G?nlerdir yazi masana oturmadin... Bak ?ok yakinda konferanslarin basliyor... Faturalarin birikmis, yakinda telefonun, elektriklerin kesilebilir... Ne olur toparla kendini, o yok, o gitti, simdi sen varsin ve sen ?ok ?nemlisin, bunu hep s?yle kendine, sen kendine yardim etmezsen, kimse yardim edemez, ben de yardim edemem... Bu noktaya gelmek i?in ?mr?n? verdin, ne ?ok ?aba harcadin... ?n?nde koca bir gelecek var... Yazik degil mi onca emegine, onca uykusuz ge?en gecelerine...”
Sen bana bunlari s?ylerken g?nesin ilk isiklari penceren i?eri sizmaya basliyor. G?nesin ilk isiklari ?nce sevgi dolu y?z?ne, sonra sehpanin ?zerindeki ertelenmis hayatima, sonra da benim y?z?me vuruyor... Iste o an ben seni bir baskasi i?in terk edip gittigimde, senin de tipki benim gibi yalniz ge?en gecelerinde, k?r bir vakit uyanip elinde sigara evinin penceresinden sokagi, ise giden insanlari, g?n?n ilk isiklarini seyrettigin saatler geliyor aklima... Bana duydugun ?zlemin acisiyla kivrandigin ve i?inden, ne zaman ge?ecek b?t?n bunlar, o bana ne zaman geri d?necek, ya da d?nmezse ben onu nasil ve ne zaman unutacagim, dedigin saatler... Bu anlarinda ben yaninda yoktum. Seni teselli eden kimse yoktu... Seninle birlikte uyanip, ge?ecek bunlar, ne olur sabret biraz, bak ben yanindayim, diyerek sa?larini sefkatle oksayan kimse yoktu... Bu koca sehirde karsiliksiz sevginle bir basina kaldiginda seninle sabahi karsilayip, topla kendini, o yok, o gitti, artik sen ?nemlisin, bunu hep s?yle kendine, diyen bir arkadasin bile yoktu...
Birden b?t?n o anlarin, b?t?n o kimsesiz saatlerin i?imde patliyor... Yasadigim acilar, kalbimi bulaniklastiran bu keder ?ok anlamsiz geliyor... Bug?ne dek yasadigim b?t?n mutluluklarin senin mutsuzluklarin ?zerine kurdugumu anliyorum... Iste o an ilahi adalete hi? inanmadigim kadar inaniyorum... Oturdugum koltuktan kalkip senin dogrulmana izin vermeden ayaklarina kapanarak, ne olur beni affet, biliyorum kalbinde a?tigim yaralar kolay kapanmayacak, ama sen yine de beni affettigini s?yle, s?yle su an buna ?ok ihtiyacim var, diyorum... Birden bu davranisimdan ?ok utaniyor, ellerimden tutup beni ayaga kaldirmaya ?alisiyorsun, ama buna g?c?n yetmiyor, bacaklarina simsiki sarilip g?zyaslarimla ayaklarina kapanmayi s?rd?r?nce, bu defa i?inden kopan derin bir hi?kirikla, kimsesiz ge?en gecelerinin kederiyle y?kl? ve yillardir i?inde birikmis duran g?zyaslarinla sen de benim ayaklarima kapaniyor ve, ne demek affetmek, ben seni hi? su?lamadim ki, seni lanetlemedim ki, sevgimin bedelini ?dedim sadece, hayat senin hayatin, ne yasarsan yasa, i?imde bu sevgin oldugu s?rece her zaman kabul?ms?n, affedilecek bir sey yok, ne olur kalk ayaga, ne olur kalk, diye yalvariyorsun bana...
Iste ilk kez o zaman itiraf ediyorum sana, g?zlerine bakmaya cesaret edemeden, y?z?m? g?gs?ne saklayip, hi?kiriklarla ve kesik kesik: “Bu sehirde ansizin bir deprem olursa ilk kimi ararim diye kendime sordugumda, seni degil, onu arayacagimi d?s?nm?st?m, bu aklima geldik?e utaniyorum kendimden, sen beni affetsen de, ben kendimi affedemiyorum...”
Bunlari s?yledikten sonra, kollarindan, y?z?m? g?md?g?m g?gs?nden kopup yerime oturuyor, ?ekinerek, ?rkerek sana bakmaya ?alisiyorum... Ama bu defa bana bakmayip pencereden sokagi seyrediyorsun. Kisa, h?z?nl? bir sessizlik oluyor aramizda. Disarida okula giden ?ocuklarin sesleri duyuluyor...
Y?z?me bakmadan ?ok yakinin olan birinden duydugun bir ask ?yk?s?n? anlatmaya basliyorsun: “Aslinda bu itirafina ?ok sasirmadim. Ask galiba b?yle bir sey... B?yle adaletsiz... Beni de onu sevdigin gibi sevmeni ?ok isterdim. Onun i?in istediklerini benim i?in de istemeni... Ama bu olmadi, belki hi? olmayacak. Bu b?yle olmadi diye sana olan sevgimden hi?bir sey yitirmedim ben. Hi? eksilmedi sana olan sevgim. Asil tuhaf olan bu degil mi?... D?s?nsene, sevdigin, hayatini ona adadigin adam, bir g?n birine asik oldugunu s?yleyerek seni hayatindan ?ikartip ona gidiyor, ve bir g?n eger bir deprem olursa ilk arayacagi kisinin sen degil, seni birakip gittigi, o asik oldugu kadin olacagini d?s?nd?g?n? sana itiraf ediyor... Ge?enlerde bir arkadasim anlatti... Kadinla adam birbirlerine delice bir tutkuyla bagliymislar. Uzak sehirlerde yasiyor olmalarina ragmen firsat bulduk?a kilometrelerce yolu asip birbirlerini g?rmek i?in her seyi g?ze aliyorlarmis... G?renlerin, tanik olanlarin hayran kaldigi, zaman zaman kiskandigi bir ask yasiyorlarmis... Kimse kimseyi b?ylesine sevemez diyorlarmis. Ama bir g?n adam kadini yasadigi sehre arabasiyla getirirken yolda ?ok k?t? bir kaza olmus. Adam k???k siyriklarla atlatmis kazayi. Ama kadin feci sekilde yaralanmis. Adam kadini hastaneye g?t?rm?s, onu o halde birakip gitmis ve bir daha hi? aramamis... Kadin aylarca hastanede kalmis. B?t?n v?cudu kiriklar i?indeymis, hatta uzun s?re y?r?yememis. Bu sirada hep asik oldugu adami sayikliyormus, ama ondan hi? haber alamiyor, telefonla aradiginda ise telefonlarina ?ikmiyormus... Ve bir g?n adamin baska biriyle evlendigini duyunca tarifsiz yikilmis... Kadini hastanede acilar i?inde kivranirken onu yalniz birakmayan bir baska adam varmis. Bu adam yillardir derin bir tutkuyla seviyormus bu kadini. Onun bir kazada yaralandigini ?grenince b?t?n isini g?c?n? birakip hastaneye, onun yanina kosmus... Ve bir daha hi? ayrilmamis yanindan... Kadin biraz olsun iyilesince – ??nk? kazada ?m?r boyu ?ekecegi bir kas hastaligina yakalanmis – yanindan hi? ayrilmayan o adam her seye ragmen kadina evlenmeyi teklif etmis... Kadin adama duydugu o derin minnetten dolayi teklifi kabul etmis. Adam belki de hayatinda hi? mutlu olmadigi kadar mutluymus. Ama kadin, yasadiklari kazadan sonra onu hastaneye o halde birakip ka?an, ardindan karsisina ?ikan bir baskasiyla ansizin evlenip kendisini bir daha hi? aramayan ve telefonlarina ?ikmayan o adama asikmis hala... Hatta bir keresinde ?ok g?vendigi bir arkadasina, aradan yillar ge?mis olmasina ragmen bana simdi gel dese, kosar giderim ona, demis... Iste insan birine asik oldugunda g?z? baska hi?bir seyi g?rm?yor... Yasadigin onca seye ragmen, beni birakip gittigin o kadin, seni onca kirip incitmis oldugu ve karsisina ?ikan ilk firsatta, kendisine senden daha iyi bir gelecek ve konforlu bir hayat sunacak olan bir adamla seni aldattigi halde, ?ok zayif bir aninda, sana gel dese, belki de bu yasadiklarini bir anda unutup ona kosarak gidecegini biliyorum ben... Ama bunu i?ten i?e bilmeme ragmen su anda yanindayim senin. Seni bir kez degil, defalarca kaybettim ben, daha da kaybedebilirim... Bak, bir g?n ona yine geri d?necegini d?s?nmeme ragmen seni seviyorum... Seni i?imden atamadigim s?rece bu hep b?yle olacak... Ama sunu unutma, belki bir daha gidip geri d?nd?g?nde beni burada, yaninda g?remeyebilirsin...”
G?ky?z? tamamen aydinlanmisti... Disaridan gelen sesler ?ogalmisti... Anlattigin ?yk? hayatimizi ?ylesine ger?ek kilmisti ki, disarida akip giden hayattan soyutlanmis gibiydik... Sanki sonsuza dek karsilikli ?yle kalabilirdik... O anda birbirimiz i?in ?ylesine ger?ek, ?ylesine saydamdik ki, gereksiz bir s?z, gelisig?zel bir sekilde yapilan bir davranis bu anin b?y?s?n? bozabilir, aramizdaki bu inanilmaz yakinligi lekeleyebilirdi... Y?z?nden y?z?me dogru m?this bir aydinlik yayiliyordu. Yillardir benim seni ger?ekten g?rmeme engel olan o sis dagilip gitmisti... Kendimi bile b?ylesine ger?ek bir aydinlikta g?rmemistim hi?... Beni benden bile daha iyi taniyan tek insandin sen... Bu aydinlikta en ?ok bunu anlamistim. Bir daha hayatim boyunca beni senin kadar iyi taniyan kimse ?ikmayacakti karsima... Iste bu ger?ekti aslinda ask dedikleri, sevgi dedikleri... Nereye gidersem gideyim, kiminle olursam olayim bu ger?ek hi? degismeyecekti... Evet s?yledigin her sey sonuna kadar dogruydu... Bunca yasananlara, yasadigim onca hayal kirikligina ragmen seni birakip gittigim o kadin ?ok zayif bir animda, gel dese, kosarak giderdim ona... Bu ger?egi bilerek yanimda olmaya ve beni sevmeye devam ediyordun... Bu olagan?st? bir cesaretti...
Sen bu cesareti sana ne kadar aci verse de ger?ege hi? sirtini ?evirmede, ona g?zlerini kirpmadan ve kendini hi? aldatmadan bakabilme g?c?n sayesinde kazanmistin... Bende eksik olan bu cesaretti iste... Ne zaman bakmaya yeltensem bana hep aci vermis olan ger?ege sirtimi d?n?yor, onu o haliyle g?rmektense kendimi hep aldatmayi se?iyordum...
Bu korkuya yenilip seni hep bir sisin arkasinda g?rd?g?m g?nlerde de anlamistim aslinda senin beni herkesten ?ok daha iyi tanidigini... Ne zaman, nerede, ne yapacagimi benden bile iyi biliyordun. Ama istesen de engel olamiyordun buna... ?ok aci ?ekecegimi, tarifsiz savrulacagimi tahmin etsen bile hayatima duydugun saygidan ?t?r? bunlari y?z?me vurmuyordun...
Benden onca yas k???k olmana ragmen aslinda ?ocuk olan bendim... Hatta ?ocuk kalmisligimla gizliden gizliye ?v?n?rd?m. Olaylari ve yasananlari g?rmek istedigim gibi g?r?r ve ?n?mdeki akisa ?ylece kaptirirdim kendimi... Filmlerdeki, romanlardaki gibi yasamak isterdim. Orada yazilip g?sterilenlerin aslinda birer kurgudan, birer yanilsamadan ibaret olduguna inanmak istemez, ger?egin siradanligindan ve o sikici tekd?zeliginden ka?mak i?in roman kahramanlarina, film yildizlarina ?yk?nerek yasamayi bir maharet sanardim... Hayata, ger?ege degil kafamda yaratigim senaryolara inanir, hayati ve ger?egi yarattigim bu senaryolarin i?inde arardim... Karsilastigim insanlari, yasadigim olaylari hi? uymayacak olsalar bile israrla yazdigim bu senaryolara uydurmaya ?alisirdim... Kendimi buna zorlar, ama her seye karsin ger?ekler agir bassa bile, aslinda hi? de ?yle olmuyormus gibi yapar, i?ine almaya ?alistigim o kimse bu senaryoda oynamak istemese bile bu oyunu tek basima s?rd?rmeye ?alisirdim...
Senden ka?mak istemem belki de en ?ok bu y?zdendi... Yazdigim bu senaryolarin hayata uymadigini, ger?eklerle ?elistigini s?yledigin i?in ve bu oyunlarin i?ine girmedigin i?in sikilip uzaklasmak istiyordum senden... Sinirlarimin nerede baslayip nerede bittigini anlamiyor, arzuladigim askla ger?ek aski hep birbirine karistiriyor, hep bu y?zden hayatin bana sunduklariyla, elimdekilerle, binbir emekle yarattiklarimin bana kattiklariyla yetinmiyordum... Daha b?y?k coskular, siradisi asklar, binbir s?rprizle dolu iliskiler yasamak i?in her seyi bir anda elimin tersiyle itiyor, geride biraktiklarima neler yasattigimi ve bu gidislerin bedelinin ne olacagini neredeyse hi? d?s?nmeden kafamda yarattigim yanilsamalara ve bos hayallere kaptiriyordum kendimi.
Mesela zenginlik meraklisi birinden paraya pula ?nem vermeyen ve adalet duygusu ?ok gelismis birini, ya da soysuz birinden sonuna kadar mert ve kisilikli birini ?ikartmayi d?s?n?yordum... Birini seviyorsan, ona baglanmissan, o nasil bir d?nyanin insani olursa olsun, beklentileri nasil sekillenmisse sekillensin, er ge? bir g?n beni anlayacak ve onunla her konuda anlasacagiz, yalanina kendimi inandirmaya ?alisiyordum...
?ocuk kalmislik bir yerde buydu... Inanmak istediklerine inanmak, hayati ve ger?egi kafasinda yarattigi gibi yasamaya inat etmekti... Ve ?ogu kez iyi bir sey degildi. Bir masumiyetin yasanmasi gibi g?r?nse de i?inde hayli bencillik, hayli acimasizlik tasiyan bir duyguydu...
Iste ben de i?imdeki ?ocugun sesine uyup ve seni kaderine terk edip kafamda yarattigim bir senaryonun pesinden gitmis ve tipki o kapildigim ve hi? aklimdan ?ikmayan filmlere, romanlara benzer bir ask yasamaya ?alismistim... Ve gittigim yerde karsilastigim insani ve olaylari yarattigim senaryoya uydurmaya ?alistik?a kendimden ve hayattan her ge?en g?n biraz daha uzaklasmis ve tam kaybolacakken yeniden sana geri d?nm?st?m... Belki de hi? geriye d?nemeyebilirdim... Yarattigim senaryonun, kurgulari i?inde kendimi sonsuza dek kaybedebilirdim...
Saskin ve acemi bir trapezci gibiydim bu hayatta... Hep ?yle oldum... Sen beni simsiki tutmusken, yeni ve farkli bir sey yasamak adina, ?stelik karsimdakinin kim oldugunu bile bilmeden, dahasi onu tanimak i?in hi? ugrasmadan ellerimi senin ellerinden koparmis ve onun beni simsiki tutacagi yanilsamasina kalbimi inandirarak kendimi bosluga birakmistim... O boslukta onun ellerini ?aresizce ve umutsuz bir umutla aramis, tam bosluga d?secekken son bir gayretle geriye d?nm?s, orada ellerini g?rm?s ve onlara yeniden simsiki sarilmistim...
Asil simdi, tam bosluga ?akilacakken ellerimi hi?bir sey olmamis gibi yine simsiki tuttugunda daha iyi anliyorum bir zamanlar sana neden tutkuyla baglanmadigimi... ??nk? sen hep vardin... Bana yoklugunu hissettirmedin ki... I?imdeki ?ocukluga g?venip seni ne kadar kirip incitsem de,seni her aradigimda yine o biraktigim yerde hep ayni yogunluktaki sevginle beni bekliyordun... Seni birakip gittigimde i?indeki ?zlemin acisiyla hep k?sene ?ekilip sana d?necegim g?n? bekledin... Hi? farkli y?zlerle ?ikmadin karsima... Bir baskasinin varligini hissettirip kiskandirma oyunlariyla beni kendine baglamaya ?alismadin... Beni olmadik zamanlarda kirip incitmeye, egomu yaralamaya ?alismadin... Aslinda bunlari yapanlardan ?ok daha iyi biliyordun bu oyunlari... Insanlar kendilerini kirip incitenlere, egolarini yaralayanlara tutkuyla baglaniyor ve onlari bir daha hi? unutmuyorlardi biliyordun... Ama bunlari bilsen bile senin i?in asil olan, insanin sevdigini bile isteyerek asla kiramayacagi, onu kendisine tutkuyla aglamak i?in bile olsa seven insanin bunu yapmayi asla d?s?nemeyecegiydi...
Sevmek senin i?in bir?oklarinda oldugu gibi bir kendi kendini tatmin oyunu degildi... Sevilmek kadar ve belki de ondan daha ?ok sevmekti senin i?in ?nemli olan. Bu y?zden seni terk edip bir baskasina gittigimde hayatina hemen bir baskasina almayi hi? d?s?nmedin...
Sevmek b?yle bir seydi ??nk?... Insan sevdiginden ayrildiginda uzun, ?ok ?z?n bir s?re bir baskasini sevemez, hayatina alamaz, ona baglanamaz, k?sesine ?ekilir, acisiyla, ?zlemiyle bas basa kalirdi... Baskalari nasil ve ne yasarsa yasasin ask senin bir i?in bir yenme, yenilme oyunu degildi... Sonsuz bir teslimiyet, sonsuz bir inanisti... ??nk? o baskalari i?in sevmek sadece egolarin ?arpismasindan baska bir sey degildi... Elde etmek, kazanmak, yenmek... Hirslarin tatmininden ibaretti... Elde ettikleri, kazandiklari anda istediklerine kavusuyor, ele ge?irdiklerinin, yendiklerinin cazibesi aninda soluyor, bir baskasini daha ele ge?irmek, onu kazanmak i?in yeni bir savas oyunu baslatiyorlardi... Bu savas oyununda sevmek, kendini tutkuya kaptirmak karsi taraf i?in g??s?zl?k sayiliyordu... Oysa asil g?? sevilebilmek i?in girisilen onca oyunda degil, sonu ne olursa olsun yine de sevebilme cesaretiydi... Belki de onlar gibi beni b?yle kosulsuz sevdigin i?in seni g??s?z biri sanmis, bu savas oyunlarindan hi?birini oynamadigin i?in sana tutkuyla baglanmamistim... Oysa asil g?? senin yaptigindi, sevilmemeyi g?ze alarak sevmende yatiyordu bu g?c?n... Onca terk edilmene ragmen yine ayakta kalip hayata simsiki sarilmanin sirri bu yaninda sakliydi...
Sen oldugun gibi, b?t?n ?iplakliginla duruyordun iste... Belki de bu y?zden sikilmistim senden... Beni ?ok iyi taniyan, nerede ve ne zaman ne yapacagimi bilen bir anne gibiydin. Kosulsuz sefkatinle nereye gidersem gideyim, d?nd?g?mde bulabilecegim bir anne...
Sana ne kadar aci ?ektirirsem ?ektireyim o anne yaninla garip bir merhamet duyuyordun aslinda bana... Kendimi kafamda yarattigim senaryolara, o ger?ege ve hayata asla uymayacak oyunlara kaptirdigimda beni birakip gitmemen belki de bu y?zdendi...
??nk? karsima ?ikanlar oyunlarini benim kadar b?y?k bir i?tenlik ve saflikla oynamiyorlardi... Bense karsima ?ikan kimsenin inanmadigi kadar inaniyordum oyunlarima, yarattigim o senaryolara... Onlari ger?ek gibi, hayat gibi yasiyordum... Kapilip gidiyordum... D?r?stt?m oynadiklarimda...
Bu y?zden ugruna seni terk ettigim kadin beni ansizin birakip bir baskasina gittiginde ona duydugum aska ?ylesine inandirmistim ki kendimi, g?nlerce ayni yatakta yattigimiz halde sana dokunamamis, seninle sevisememistim... Bana, neden benimle sevismiyorsun, diye sordugunda ise, onu hala unutamadim, o kalbimdeyken seninle sevisirsem sana haksizlik etmis olurum, demistim... O an sadece derin bir h?z?n ve sevgiyle bakmis, hatta yasadiklarima i?ten i?e gizli bir saygi duyup, ama o su an seni hi? d?s?nm?yor ve bir baskasiyla belki de b?y?k bir zevkle sevisiyor, bile dememistin... ??nk? bunu s?ylediginde derin bir aci yasayacagimi herkesten ?ok iyi biliyordun...
“I?imden seni atamadigim s?rece bu hep b?yle olacak... Ama bir daha geri d?nd?g?nde beni burada, yani basinda bulamayacaksin...” Bu s?zler kalbimde derin bir aciyla yankilandiginda sen beni yanaklarimdan ?pm?s, ?oktan isine dogru yola koyulmustun... Bense g?nlerdir hi?bir sey yapmadan duruyor, sadece pencerenin kenarinda elimde kim bilir ka?inci sigara b?t?n bu yasananlari d?s?n?yordum...
S?yledigin bu s?zler bir kez daha, bir kez daha yankilandi i?imde... Sonra ?n?mdeki sehpayi seyrettim bir s?re... ?denmemis faturalarimi... Faturalarin arasinda kaybolmus olan ve yazmaya g?c?m yetmedigi i?in notlar halinde biraktigim karalamalarimi... Takvimde tarihlerini isaretledigim halde g?nlerdir kayitsiz kaldigim konferans ve imza g?nlerimin tarihlerini...
Iste hayat buydu, buydu ger?ek olanlar... Yarattigi kurgularin k?lesi olan bendim. Yasadiklarin seni ne denli kirsa da aslinda bu iliskide g??l? olan sendin... ??nk? ask ve sevgi hayatin ve ger?egin i?inde gizli durandi... Bir baska zaman, baska bir yer yoktu... Asil ask, asil sevgi yasanan bunca seye ragmen yine bana geri d?nmendi... Bosluga tam ?akilirken son bir gayretle d?nd?g?mde ellerime tipki eskisi gibi simsiki sarilmandi... Asil ask, asil sevgi, ben bir baskasi i?in aci ?ekerken, senin, ge?ecek bunlar, bak ben yanindayim, biraz sabret, ben de ?ektim bunlari, deyip sa?larimi sefkatle oksamandi...
Ne yazik, b?t?n bunlari anlayabilmek i?in bu denli savrulmam, bu denli aci ?ekmem gerekiyormus...
Yazan : Cezmi ERS?Z[/SIZE][/COLOR]
