10-13-2010, Saat: 10:25 PM
Bazen acı dinmez
bazen de yağmur
Sevgilim gülümse her şey unutulur
Suskunuz bu akşam üstü
Hasrete yanmışız neylersin
Bir gün bu mahzun sevdadan geriye
Kalırsa sadece o hüzün kalır..
Sen de anladın ki yapa-yalnızız...
Buluşmamız yasak
Görüşmemiz uzak...
Devrilmiş kadehler gibi dönüyor başımız
Neylersin..
Ah güzelim
İncinmiş bir sesi vardır yağmurun;
Yanaklarına vurduğunda hissedersin.
Ve bir veda sözcüğü saçlarına
Titreyen bir öpücükle dokunduğunda;
Bu anı dondurmaya yetmez nefesin.
Bir film sahnesi gibi
Akar gider ayrılık
Neylersin...
Biz zaten hiçbir romanda
Kendi hayatımıza rastlamadık.
Bütün romanlar bizi yanlış anlatmıştı.
Ve bütün bulmacalar yarım bırakılmıştı.
Tenha sokaklarda üşüyüp durdu sırtımız.
Oysa tuttuğumuz balıkları bile
Yeniden denize bağışlamıştık.
Biz hayata dair
Hiçbir yanlış yapmamıştık...
Neylersin...
Biz bu sonucu haketmedik
Hayır etmedik...
Ömrümüz bu talana lâyık değildi.
Bazen acı vurdu bazen de yağmur
Hiç gülmedi yüzümüz
Hiç büyümedi gülümüz...
Bizi yalnızca akşamlar kucakladı
Biliyorsun
Sabaha çıkmayan bir yoldu yürüdüğümüz...
Bir gün bu öykünün sonuna gelince
Ansızın desem ki: hoşça kal canım!
Unutursun
Mecburen unutursun...
Yıldızlar söner buda biter!
Bazı gün hatırlayınca sessizce ağlarız.
Neylersin...
Ah bebeğim ah..
Kekremsi bir tadı vardır gözyaşının
Dudaklarına sızınca farkedersin.
İçindeki vurgunlar mezarlığında
Ayrılık ölümden üste yazılınca
Gideni durdurmaya yetişmez sesin...
Bir inme gibi dolaşır bedeninde pişmanlıklar
Neylersin...
Biz zaten hiçbir sinemaya
Tam vaktinde yetişemedik.
Bütün vapurlar bizden önce kalkmıştı.
Ve bütün biletler biz gelmeden satılmıştı.
Boşuna telaşlarda yorduk günlerimizi.
Oysa Nuh'un Gemisi'nde bile
Bize yer kalmamıştı.
Ve hiçbir mutluluğa adımız kaydolmamıştı.
Neylersin...
Biz bu askı sürdüremezdik
İnan sürdüremezdik...
Kalbimiz bu heyecana müsait değildi.
Bize hep acılar kaldı bize hep yağmur...
Unutmasan bile artık
Unutur gibi yapacaksın.
Ve buruşturup-buruşturup attığım kağıtlarda
Hiç bitiremediğim
Bir şiir olarak kalacaksın...
bazen de yağmurSevgilim gülümse
her şey unutulurSuskunuz bu akşam üstü
Hasrete yanmışız
neylersinBir gün
bu mahzun sevdadan geriyeKalırsa
sadece o hüzün kalır..Sen de anladın ki yapa-yalnızız...
Buluşmamız yasak
Görüşmemiz uzak...
Devrilmiş kadehler gibi
dönüyor başımız Neylersin..
Ah güzelim
İncinmiş bir sesi vardır yağmurun;
Yanaklarına vurduğunda hissedersin.
Ve bir veda sözcüğü
saçlarına Titreyen bir öpücükle dokunduğunda;
Bu anı dondurmaya yetmez nefesin.
Bir film sahnesi gibi
Akar gider ayrılık
Neylersin...
Biz zaten hiçbir romanda
Kendi hayatımıza rastlamadık.
Bütün romanlar bizi yanlış anlatmıştı.
Ve bütün bulmacalar yarım bırakılmıştı.
Tenha sokaklarda üşüyüp durdu sırtımız.
Oysa tuttuğumuz balıkları bile
Yeniden denize bağışlamıştık.
Biz
hayata dairHiçbir yanlış yapmamıştık...
Neylersin...
Biz bu sonucu haketmedik
Hayır
etmedik...Ömrümüz bu talana lâyık değildi.
Bazen acı vurdu
bazen de yağmurHiç gülmedi yüzümüz
Hiç büyümedi gülümüz...
Bizi yalnızca akşamlar kucakladı
Biliyorsun
Sabaha çıkmayan bir yoldu yürüdüğümüz...
Bir gün
bu öykünün sonuna gelinceAnsızın desem ki: hoşça kal canım!
Unutursun
Mecburen unutursun...
Yıldızlar söner
buda biter! Bazı gün hatırlayınca
sessizce ağlarız.Neylersin...
Ah bebeğim
ah..Kekremsi bir tadı vardır gözyaşının
Dudaklarına sızınca farkedersin.
İçindeki vurgunlar mezarlığında
Ayrılık
ölümden üste yazılınca Gideni durdurmaya yetişmez sesin...
Bir inme gibi dolaşır bedeninde pişmanlıklar
Neylersin...
Biz zaten hiçbir sinemaya
Tam vaktinde yetişemedik.
Bütün vapurlar bizden önce kalkmıştı.
Ve bütün biletler biz gelmeden satılmıştı.
Boşuna telaşlarda yorduk günlerimizi.
Oysa Nuh'un Gemisi'nde bile
Bize yer kalmamıştı.
Ve hiçbir mutluluğa adımız kaydolmamıştı.
Neylersin...
Biz bu askı sürdüremezdik
İnan
sürdüremezdik...Kalbimiz bu heyecana müsait değildi.
Bize hep acılar kaldı
bize hep yağmur...Unutmasan bile artık
Unutur gibi yapacaksın.
Ve buruşturup-buruşturup attığım kağıtlarda
Hiç bitiremediğim
Bir şiir olarak kalacaksın...