11-24-2010, Saat: 08:49 PM

Hadi!.. “Git” de bana
Utanıyorsan

Yakalanmadan bakışlarıma!..
“Kal” demeye varmıyorsa dilin

Hadi!.. “Git” de bana
***
“Kal” demek geçmiyorsa yüreğinden
Ya da bunu söylemene engelse gururun
Boynunun borcudur “Git” demek
Her kurduğun cümle de “Ama” var!..
Anlayamıyorum ki!.. O da ne demek?!
***
Ne sen“Git” dersen

-Kalacak kadar “Gurursuz”
Ne “Seni seviyorum” derken

-“Dostun” olacak kadar “şuursuz”
Ne de bu yüzden hakaret edecek kadar
Fütursuz biri değilim!..
“Kıblen” belli olsun kâfi
Olsun ki; Yönümü bilerek “tavaf” edeyim..
***
Sahi sen nasıl kandın “kendi yalanına?”
Dostmuş!.. Hadi canım sende!..
Al senin olsun dostluk dediğin
Gözlerime bakarken yalan söyleme bari
Üstelik titriyorken benim yüreğim!..
Ben “namert miyim ki”;
Sevdiğim birine “Dostunum” diyeyim?!
***
Dedim ya!.. Dost most falan değilim ben
Daha da ötelerdeyim!.. Uzansan tutarsın belki
“Git” dersen

-“Rüyalarından çıkacak kadar” uzak
“Kal” dersen

-“Yürek atışın” olacak kadar yakın bir yerdeyim
Yani ben burada


***
Zincirlerini kırıp

“Çekiç de benim

Ya “git” de;
-Çekiçle örsün arasında ezileyim
Ya da “kal” de;
-Dağları ortasından deleyim!..
Ama Allah’ını seversen susma artık!
Konuş


***
Lakin böyle bil beni

Sevdiğimi bil

Ya “kal” de


Ortalıkta bırakma tek başıma beni
“Geç olursa” bir gün

Ne söylesen de belki

“Duyamam seni”