11-28-2010, Saat: 05:49 PM
Az evvel yağmur yağdı buralara
ıslandı heryer.Rüzgar esti biraz.Ben de yağdım estim biryerlere... Kendimi ismini daha önce hiç duymadığım bir semtin hiç görmediğim bir sokağında tanıdık olmayan yüzlerin arasında yürürken buldum.
Çok katlı olmayan pencerelerinden yaşlı teyzelerin baktığı odun sobalarının hâlâ var olduğunu hatırlatan bacaların ve bacalarda tüten dumanların görüldüğü eski ahşap evlerin olduğu bir yerdi burası.Karanlıktı ıslaktı.. Kaldırımları bile tenhaydı.Ama ben hiç korkmadım bu yalnızlıktan.Dahası hiç tanımadığım yüzlere gülümsedim.Bana gülümsemelerini beklemedim beni anlamalarını da.. Sadece gülümsedim.Hiçbişey düşünmedenhiçbişey planlamadan... Geldiği gibi yaşadım sadece... Tuhaf tuhaf bakan yüzleri gördümgeçtim.Aklımı kaybettiğimi düşünmeleri pek de umrumda değildi .
Yürüdüm....
Bir çocuk gördüm kaldırım kenarında küçücük.Üzerinde yırtık bir elbiseelleri ceplerinde.Yüzünde çok şey yaşamışlığın izleribüyük bir adam edasında.Ama yinede çocuk kalbi işte yanında kırık bi oyuncakgözünde tek damla yaş.İşte o an ağlamak geldi içimden bende ağladım.Hiç düşünmeden... Geldiği gibi yaşadım... .
Sürüklendi sonra bedenimyağmurlar ıslattıyağdı sonbahar yaprakları üzerime.Ben toprak kokusunu çektim içime bu huzur demekti. Çoktan koymuştum adını...
Yürüdüm sonra... Tek başımaymış gibi...
Aslında orda o semtte o sokakta o kaldırımlarda ben hep seni yaşadım."Şurda duran teyzeyi çok severdi belki "dedim "şurdaki adam birlikte evlerin zillerine basıp kaçtığı en yakın arkadaşıydı belki " dedim bu bakkal amca da cikletlerini ondan hiç esirgemeyen bay iyi yürek olabilir.Şu evin merdivenlerinde koşturup durmuş olabilir şu teyzenin camını kırıp kaçmış şu kaldırımda ağlamış şurda uçurtma uçurmuş şurda koşmuş ve düşmüş... Olabilir... dedim. Binbir senaryo uydurdum inandım sonra tebessüm ettimağladım... Üzülürken eğlendim de galiba ben...
Bugün bu yalnızlıkta daha önce hiç basmadığım bu kaldırımlarda tanımadığım yüzler arasında.Ben hep seni yaşadım çocukluğunu geçirdiğin bu sokakta.
Şimdi yoksun olsun ...
Ben bu tenhalıkta bile seni andım
ben kalabalıkta da seni an(mış)dım...
Ben bu günü ben bu yazıyı sana yazdım ....
[SIZE=2]Nazenin
[/SIZE]
ıslandı heryer.Rüzgar esti biraz.Ben de yağdım estim biryerlere... Kendimi ismini daha önce hiç duymadığım bir semtin hiç görmediğim bir sokağında tanıdık olmayan yüzlerin arasında yürürken buldum.Çok katlı olmayan
pencerelerinden yaşlı teyzelerin baktığı odun sobalarının hâlâ var olduğunu hatırlatan bacaların ve bacalarda tüten dumanların görüldüğü eski ahşap evlerin olduğu bir yerdi burası.Karanlıktı ıslaktı.. Kaldırımları bile tenhaydı.Ama ben hiç korkmadım bu yalnızlıktan.Dahası hiç tanımadığım yüzlere gülümsedim.Bana gülümsemelerini beklemedim beni anlamalarını da.. Sadece gülümsedim.Hiçbişey düşünmedenhiçbişey planlamadan... Geldiği gibi yaşadım sadece... Tuhaf tuhaf bakan yüzleri gördümgeçtim.Aklımı kaybettiğimi düşünmeleri pek de umrumda değildi .Yürüdüm....
Bir çocuk gördüm kaldırım kenarında
küçücük.Üzerinde yırtık bir elbiseelleri ceplerinde.Yüzünde çok şey yaşamışlığın izleribüyük bir adam edasında.Ama yinede çocuk kalbi işte yanında kırık bi oyuncakgözünde tek damla yaş.İşte o an ağlamak geldi içimden bende ağladım.Hiç düşünmeden... Geldiği gibi yaşadım... .Sürüklendi sonra bedenim
yağmurlar ıslattıyağdı sonbahar yaprakları üzerime.Ben toprak kokusunu çektim içime bu huzur demekti. Çoktan koymuştum adını...Yürüdüm sonra... Tek başımaymış gibi...
Aslında orda
o semtte o sokakta o kaldırımlarda ben hep seni yaşadım."Şurda duran teyzeyi çok severdi belki "dedim "şurdaki adam birlikte evlerin zillerine basıp kaçtığı en yakın arkadaşıydı belki " dedim bu bakkal amca da cikletlerini ondan hiç esirgemeyen bay iyi yürek olabilir.Şu evin merdivenlerinde koşturup durmuş olabilir şu teyzenin camını kırıp kaçmış şu kaldırımda ağlamış şurda uçurtma uçurmuş şurda koşmuş ve düşmüş... Olabilir... dedim. Binbir senaryo uydurdum inandım sonra tebessüm ettimağladım... Üzülürken eğlendim de galiba ben...Bugün bu yalnızlıkta
daha önce hiç basmadığım bu kaldırımlarda tanımadığım yüzler arasında.Ben hep seni yaşadım çocukluğunu geçirdiğin bu sokakta.Şimdi yoksun
olsun ...Ben bu tenhalıkta bile seni andım
ben kalabalıkta da seni an(mış)dım...
Ben bu günü
ben bu yazıyı sana yazdım ....[SIZE=2]Nazenin
[/SIZE]