04-10-2011, Saat: 02:52 PM
Bi Daha Aşık Olamam
Bu şehirin her bi köşesinde 'Ben' varım.!
HeyecanlarımSevmelerimAcılarımMutluluklarımGöz yaşlarım Herbir yerde...
Ne komik değil mi keendinden kaçması insan'ınHerşeyi unutturmak için kendine
Asla olamayacağı bi kimliğe bürünmesi!
Büründüm işte o tanıyamadığım kimliğimle 'Mutluyum' diyorum!
Tanınmak istenmiyor yüreğimBıraktığı tüm izleri geri almak istiyor hayatından geçenlerden
HafızamYüreğimHislerim..Hepsini kaybettim sanki !
HatırlayamıyorumHissedemiyorumBitişlereYitirişl ere üzülemiyorum...
Oysa bu değildi istediğim
Gerekirse çekicektim tüm acılarımıağlayacaktım geceleri eskisi gibi gizli gizli
İçimde kalanları bağıra çağıraYeri göğü inlete inlete haykıracaktım
Olmadı...!
Vicdanımın azabı mı kalmadı ?!Bilmiyorum...
Bu şehirdeBu şehrin herbi köşesinde 'Ben' varken
Yaşayamam
Sonum bu şehirİlkleri yaşayamam.!
Değişmez Sandığın Artık;
YoK...!
Galiba koptuk
Kendimizden Yenildik!
Değiştim...
Değişmek isterken hiç istemediğim bi şekilde değiştim hemde
KorkakÜrkekYenik bir değişim benimkisi!
Geçmiş(sen)den kopmak isterken
Herşeyden KoptumKendimden en önemlisi..
İnan istediğim bu değildi
Bu şehiriBiz gibi sevipbağlanmıştımTapmıştım!
Onun içindi arkama bakmadan bıraktığım şehrin dört bi yanında beni selamlayan anılarımı bırakışım...
Kaçışımın seninleYaşanılanlarla ilgisi yok
Hayatımınyaşadıklarımın ve bundan sonra yaşayacaklarımın seninle hiçbir ilgisi yok
İnan...!
Şaşıyorum senden bu kadar kolay kopuşuma
Ben 'Sen' iken Birdenire 'Sadece Ben' oluşuma
Sana karşı hissiz kalışıma
Oysa o kadar hazırlıklıydım ki Senli acılara bile...
Üzgünüm
Vicdanımın azabı kalmadı
Yaptıklarının bedelini seni bana unutturarak ödedin bile
Üzgünüm
Değişmez Sandığın Artık Yok
Bu şehire yenildim
Koptum Senden...!
Bi daha canımı yakamaz
Hiç Kimse...
Uzak dur Ey Aşk(Sen)
Mümkünse...
Yenilmez Sandığın Artık Yok.!
Bu şehir seni içimden söktü attı
Sen(in)ken daha fazla canım yandı
Vicdanımın azabı kalmadı!
Üzgünüm
Bu şehir seni bana unutturdu!
Bana yanlış yaptı bu şehir
Beni Benden aldı
Üzgünüm
Değişmez Sandığın Artık Yok!
Bu şehirin her bi köşesinde 'Ben' varım.!
HeyecanlarımSevmelerimAcılarımMutluluklarımGöz yaşlarım Herbir yerde...
Ne komik değil mi keendinden kaçması insan'ınHerşeyi unutturmak için kendine
Asla olamayacağı bi kimliğe bürünmesi!
Büründüm işte o tanıyamadığım kimliğimle 'Mutluyum' diyorum!
Tanınmak istenmiyor yüreğimBıraktığı tüm izleri geri almak istiyor hayatından geçenlerden
HafızamYüreğimHislerim..Hepsini kaybettim sanki !
HatırlayamıyorumHissedemiyorumBitişlereYitirişl ere üzülemiyorum...
Oysa bu değildi istediğim
Gerekirse çekicektim tüm acılarımıağlayacaktım geceleri eskisi gibi gizli gizli
İçimde kalanları bağıra çağıraYeri göğü inlete inlete haykıracaktım
Olmadı...!
Vicdanımın azabı mı kalmadı ?!Bilmiyorum...
Bu şehirdeBu şehrin herbi köşesinde 'Ben' varken
Yaşayamam
Sonum bu şehirİlkleri yaşayamam.!
Değişmez Sandığın Artık;
YoK...!
Galiba koptuk
Kendimizden Yenildik!
Değiştim...
Değişmek isterken hiç istemediğim bi şekilde değiştim hemde
KorkakÜrkekYenik bir değişim benimkisi!
Geçmiş(sen)den kopmak isterken
Herşeyden KoptumKendimden en önemlisi..
İnan istediğim bu değildi
Bu şehiriBiz gibi sevipbağlanmıştımTapmıştım!
Onun içindi arkama bakmadan bıraktığım şehrin dört bi yanında beni selamlayan anılarımı bırakışım...
Kaçışımın seninleYaşanılanlarla ilgisi yok
Hayatımınyaşadıklarımın ve bundan sonra yaşayacaklarımın seninle hiçbir ilgisi yok
İnan...!
Şaşıyorum senden bu kadar kolay kopuşuma
Ben 'Sen' iken Birdenire 'Sadece Ben' oluşuma
Sana karşı hissiz kalışıma
Oysa o kadar hazırlıklıydım ki Senli acılara bile...
Üzgünüm
Vicdanımın azabı kalmadı
Yaptıklarının bedelini seni bana unutturarak ödedin bile
Üzgünüm
Değişmez Sandığın Artık Yok
Bu şehire yenildim
Koptum Senden...!
Bi daha canımı yakamaz
Hiç Kimse...
Uzak dur Ey Aşk(Sen)
Mümkünse...
Yenilmez Sandığın Artık Yok.!
Bu şehir seni içimden söktü attı
Sen(in)ken daha fazla canım yandı
Vicdanımın azabı kalmadı!
Üzgünüm
Bu şehir seni bana unutturdu!
Bana yanlış yaptı bu şehir
Beni Benden aldı
Üzgünüm
Değişmez Sandığın Artık Yok!
