06-22-2011, Saat: 05:15 PM
Küçük ve masum sessizliklerin gittikçe kırbaç etkisi yaratan çemberi daralıyor…
Sayısız darbelerin arasından sıyırabileceğim gün doğumu zifiri karanlıkla ortak çalışıyor;
ve ben hangi sayfanın yırtılıp bir tarafa atılan parçasıyım çözemiyorum… Kemik uçlarıma yerleşen dermansızlığın yazgısı tek cümlede atılmış meğer! Artık bir imza yok!!
[b][b]
[b]
[/b][b][b]
Uzuvlarımdan bana kalan durgunluğun çözüleceği zamana direnmek nafile..
[/b]Belki de baharı beklerken kışı unuttuğumuzdan oldu tüm bunlar…
[/b][b]Şeridin bomboş olduğunu düşünürken tali yolllardan vurgun yedik…
[/b][b]Ki vurgunu kâğıda çizmek bu kadar zorken…
[/b][b][b]Yine de sargısı boldur düşlerimin düşüşlerin geçirgen olduğu bir atlasta... [/b]
[/b][b][b]Henüz yolun başındayken dudaklarımın kenarına bıraktığın kokunla karı delen bir güneşin bakışlarıma düştüğü yerden sana dokunuyorum...[/b]
[/b][b][b]Şehir ayrılıkları sürtse de bedenimi birgüne dair inadına bekliyorum geleceğimizi...[/b]
[/b][b][b]"Kıskaçlarını açmış zamanın törpülediği yüreğimden akıp gitti sensizlik...[/b]
[/b][b][b]Bir tutam ayrılık da olsa perçinleyen içimdeki sana emanet ediyorum ben’imi...."
[/b]
[/b][/b]