01-07-2014, Saat: 11:13 AM
Merhaba çocuk,
sana bir hikaye anlatasım var bugün
neden bilmem aklıma geliverdi birden.
Bir zamanlar;
Sevgiliye methiyeler dizdiğim,
Şizofrenik sancılarla dolu aşk zamanlarım vardı.
Her kelimesini özenle seçer
tuhaf süslemeler katardım şiirlerime
Sanki dünya;sevgilin iki dudağı arasındaymış gibi gelir
Tuhaf kavgaların mutlu sonla bitebilmesi için bir takla atmadığım kalırdı.
Hayatın bana neler getirebileceğini hiç tahmin edememiştim
Ruhumun nasıl kirlendiğini hiç hesaba katmamıştım
Bütün kabahatleri başkalarında arayıp
hiç kendime iğne batırmamıştım.
Saydıkça bitmiyor ya aslında
O döneme dair anlatabilecek Çokta fazla şey bırakmadın içimde,
Kim olduğumu,neler yaptığımı unuttum, bir gülümsemen de.
Ah be çocuk,
Ben,daha ben olmayı öğrenme çabası içerisindeydim
Ayaklarımın üzerinde nasıl duracağımı bile bilmiyordum
Haytalık,hovardalık ne ararsan vardı işte
Anla yani yemediğimiz nane kalmamıştı aldığımız nefeste
Şu kavanoz dipli dünyaya neden geldik ki diye düşünürken
Daha güzel bir cevabı olamayacağını öğretmen için bu sorunun,
Sen geliverdin işte
Ben daha adam olabilir miyim? onu öğrenememişken
Baba olduğumu gördüm o sıcacık gülümsemen de.
Gülümse çocuk,
Sen gülümsediğinde kayboluyor dünyanın bütün kötülükleri
Duruyor öylece dünya,
sadece biz kalıyoruz bir sen,bir ben,birde içimizdeki sevgi
Akıyorsun,iliklerimden damarlarımdan geçip bedenimin en ücra köşelerine
Yerleşiyorsun teker teker her bir hücreme
Yeniden hayat buluyor,yeniden nefes alıyor,yeniden gülümsüyorum herşeye,
Ve ben her anımda biraz daha şükrediyorum seni bana bağışlayan Rabbime
Hiçbir şey olamasam da senden bir parça oldum be çocuk
Yeniden hayat buldum o sıcacık baba dolu gülümsemen de...
sana bir hikaye anlatasım var bugün
neden bilmem aklıma geliverdi birden.
Bir zamanlar;
Sevgiliye methiyeler dizdiğim,
Şizofrenik sancılarla dolu aşk zamanlarım vardı.
Her kelimesini özenle seçer
tuhaf süslemeler katardım şiirlerime
Sanki dünya;sevgilin iki dudağı arasındaymış gibi gelir
Tuhaf kavgaların mutlu sonla bitebilmesi için bir takla atmadığım kalırdı.
Hayatın bana neler getirebileceğini hiç tahmin edememiştim
Ruhumun nasıl kirlendiğini hiç hesaba katmamıştım
Bütün kabahatleri başkalarında arayıp
hiç kendime iğne batırmamıştım.
Saydıkça bitmiyor ya aslında
O döneme dair anlatabilecek Çokta fazla şey bırakmadın içimde,
Kim olduğumu,neler yaptığımı unuttum, bir gülümsemen de.
Ah be çocuk,
Ben,daha ben olmayı öğrenme çabası içerisindeydim
Ayaklarımın üzerinde nasıl duracağımı bile bilmiyordum
Haytalık,hovardalık ne ararsan vardı işte
Anla yani yemediğimiz nane kalmamıştı aldığımız nefeste
Şu kavanoz dipli dünyaya neden geldik ki diye düşünürken
Daha güzel bir cevabı olamayacağını öğretmen için bu sorunun,
Sen geliverdin işte
Ben daha adam olabilir miyim? onu öğrenememişken
Baba olduğumu gördüm o sıcacık gülümsemen de.
Gülümse çocuk,
Sen gülümsediğinde kayboluyor dünyanın bütün kötülükleri
Duruyor öylece dünya,
sadece biz kalıyoruz bir sen,bir ben,birde içimizdeki sevgi
Akıyorsun,iliklerimden damarlarımdan geçip bedenimin en ücra köşelerine
Yerleşiyorsun teker teker her bir hücreme
Yeniden hayat buluyor,yeniden nefes alıyor,yeniden gülümsüyorum herşeye,
Ve ben her anımda biraz daha şükrediyorum seni bana bağışlayan Rabbime
Hiçbir şey olamasam da senden bir parça oldum be çocuk
Yeniden hayat buldum o sıcacık baba dolu gülümsemen de...
