Son seslenişti bu,son yalvarıştı,

Son kez “GİTME!” deyişimdi sana,

Karanlıktan gelen son fısıltıydı senin için...

Yine duymayacağını bilerek,

Bir kez daha denedim.

Beni anladın zannettim önce,

İçimi okudun sandım

Çünkü;giderken döndün arkana

Baktın gözlerimin taa içine,

Sanki “AFFET!! VE KENDİNE İYİ BAK” der gibi

Sanki gözünden yaş gelecekmiş gibi

Sanki kalbime akan göz yaşlarını görür gibi...

Önce yanına gelip,gözlerim ile değilde,

Sözlerim ile”GİTME!”demek istedim

Hani seni her görüşümde kalbim deli gibi çarpardı

Çarpardı da sen anlamazdın ya

Şimdi öyle olmadı işte

Sanki tam tersiydi,ölmüştü o kalp

Neden?

Anlamadım ..

Sonra düşündüm nasıl yaşıyordu o kalp?

Kimdi,kimin gözleriydi o kalbi yaşatan?

Kimin sözleriydi?

Kimin bakışları?

Anladım ki o gözler,

O sözler gidince,

O bakış yok olunca..

Bu kalp yaşamıyormuş

Ve tam o kalp öldüğünde ne oluyordu?

Biliyor musun?

Sen gidiyordun

Senin ellerin..

Senin gözlerin gidiyordu

Ve o bakışlar yok oluyordu..

Ve bir şey daha anladım

“SENSİZ BİR HİÇMİŞİM BEN ASLINDA”

Emeğine Sağlik Arkadaşim

saol canım okuyan göslerin dert görmesin

Baya Bi Güzelmiş..

Alıntı:
Sensiz Bi Hiçmişim Aslında ...

Gerçekten de Öyle Ya İnsanın Sevdikleri Yanında Olmayınca Bi Hiç Gibi Oluyor ..
Yüreğine Sağlık Çok Güzeldi..

beyendiğine sewindim