....................................................................................................................................
Bazen damarlarımda aktığını düşünüyorum hayatın o sıvısının..İntahar değilki bu çırpınışlarım..Yok oluşların içinde varoluş çabalarım...Kimse yokki burda karşımda durabilecek..Bir söz yokki beni durdurabilecek ve hiç biri yokki beni sarsabilecek...Sadece ben varım bomboş odamda sessizliğimle..Boş insanların arasındanefesimle...Daha ne kadar oluyabilirim ki sizi?Unutulmuş bir enkazın içindeyim daha ne kadar dayanabilirim?
Sıkışmış durumdayım kanayan duvarların arasında...Yokki kanı durdurabilecek çekip beni götürebilecek..Ve birinden başka kimse yokki sonuna kadar beni bu hayatta tutabilecek..
Sonsuz hikayelerim yok benim yazıp oynayabileceğim ve bir ailem yok benim arkadalarına geçip korunabileceğim...Kalkanlarım yok benim yalanlarınız karşısında durup gülebileceğim...
Hiç yalanım yokki benim sizden biri olabileceğim uçabilirim bazen çok yukarıya
ve çoğu kez inebilirim boşluğa...Utanabilirim bazen kendimden seni hala düşlemelerimden kendimden vazgeçmelerimden...Kimse bilmiyor...İçimin kanadığını kayboluşlarımdaki yalnızlığı ve içimdeki karartıyı..Kimse anlamıyor..Çabalar ve vazgeçişlerle bu kaos...Herkes beni ulaşılmaz zannediyor...Kimse benim yıkılmış sarayımın bir kişi daha kaldıramayacağını
bilmiyor...Kimsenin kan akıtacak cesareti yok benim mezarımda!Ve herkesin sadece bir sözü var yaşayan ölü bedenlerin cehenneminde...İşte bu gün kusuyorum çiğnemeden yuttuğumuz tüm kehanetleri...Belki bu andan itibaren çabalarımın çabasızlığını önemsemiyorum ve aşklarımı kendime tek tek itiraf ediyorum...Oysa bendim dimi kimseyi sevmeyen umursamayan alamayan boşluklar için yalnızlığıyla konuşamayan?Aslında benim herşeyi yalnızlığa boğan neyse benim zaten tek hiç sizde melekler..Siz kanatlarınızı takarken bendim ağladığım belli olmasın diye yağmuyu bekleyen...Islanan hepiniz teker teker
yok oldunuz...Yok oldunuz yitip gittiniz cesetleştiniz benim için leşleştiniz...Yok oluşlarınız bir varlık ve sessizlikleriniz bir çığlık etkisinde hala bende..İki ölü beyni daha bitirdim en son çöplüğümde iki yalansız yalanı..İki delik daha açtılar param parça bedenimde ve daha çok kanadım bu sefer gözlerimde kanadı benle birlikte süzüldüler çıplak tenimde ışıltılar bir
süre..Geçici bir travma belkide..Yine kan kaybettim..Sarılamaz değilim belkide ama kimseye ihtiyacımda yok..Sargılarım eskidi sadece çok sorar oldum neden diye neden sevemez oldum o hisleride mi beraberinizde götürdünüz?Ve neden her sevildiğimde
çizik oldum kanattım..İstemsizce?Niye herkez ben olmak istedi!tabutumun içindeyken nefessiz kalmışken seni bile soluyamıyorken?Ve niye onlar tekrar gelip beni istedi..Ben seni çalarken?Ne de olsa biz kaybettik neyse benim oyunlarım yokki yalnış hamle benden
gelsin karşımdakini mat etsin veya buna benzer bişey..Hiç insanım yokki mazbaamda..Ve artık hiç umudum yokki beni besleyebilecek veya siz beni küçülttünüz umut bekletecek kadar..Ve önce sen beni yaratıp çektin gittin hayatımdan bundan uzun bir süre önce..Ve devamıda geldi..ortak bir bedene sahip çıkamadın!şimdi yavaş yvaşa kayboluyorum silikleşiyorum sanırım..Ve evet kimseyi sevmiyorum doğru dedin kimse bilmiyor sevipte söylemediğimi..Susabiliyorum sadece..Kendimi acayip kötü hissediyorum..herkezi iten benim!
Elİmİ BiLe FaRkLı TuTsUn BiRi İsTiYoRuM...
..................................................................................................................................