Kefene sarılmış duyguların cehenneminden bir kor yakıyor içimi,
Her umut çocukluğa aç,
Varsa boş bir döşek,
Az yüreğime aç!
Koca bir sonsuzluk,
Koca bir onsuzluk,
Koca bir susuzluk,
Çokluk? nerede?
Yokluk? nereye kadar?
Yeni anlamlar katabilmek için imkansızlıklara,
Çöpe attığım kelimelerİm-anlamlarım var.
Çareyi soğuk duvarlarda arayışlarım...
Alıştırmaya çalışıyorum ruhsuzluğu ruhsuzluğuma...
Hangi hecelerle telafuz edilir aşk?
Benim seslerimde koca bir yalnızlık var?
peki sen, hiç yalnızlığa birşeyler anlattın mı?
güldürme beni bakma yüzüme
en iyisi
Sus bence
