Bir çığlık sesi yardı geceyi derinden…Acıyla isyankarca atılan bir çığlık.Ne yapacağımı bilemedim korktum,sese yöneldim.Karanlığın içinde ilerde biri duruyordu.Ürkekçe yapayalnız oturmuş duvar dibine hıçkırarak ağlıyordu.Kim olduğunu göremiyordum.
^neyin var^dedim ses gelmedi bu sefer^iyisin^diye sordum.
Usulca yaklaşarak yanına…
^Uzak dur yaklaşma bana,yalnızım ben güvenmiyorum artık hiçbir canlıya! Terk edildim yapayalnız bu kuytu karanlığa,hükmediyorlar bana,acı çektiriyorlar.Kurtulamama izin vermiyorlar belirsizlikle ve güvensizlik aşılıyorlar sadece…Kalbim acıyor,nefret ediyorum insanlardan,ezilmekte aldatılmaktan!Bak kan akıyor artık gözlerimden Nabzım atmıyor,zaman durdu! Söylesene bana sence ben iyi miyim?Sence neden haykırıyorum nefretimi^die bağırdı.
Sadece bakıyordum bir an kendimi düşündüm.Bırakıp terk edildiğimi,sonsuz acıya mahkum edildiğimi!bende haykırmak istiyordum nefretimi yapamadim… Çıkmadı sesim
Kız tekrar konuşmaya başladı.
^Ben seni tanıyorum,şu an bende kendini bulduğunu biliyorum.Neden sen bu halde değilsin ben bu durumdayım,duygulardayım yaklaş bak yüzüme anlarsın sebebini^^
Yaklaştım merakla!Kafasını kaldırdı,olamazdı böyle bir şey,imkansızdı bu! Kalbim deli gibi çarparken ben kendi yüzüme bakıyordum kendi iç dünyama…
^^^şaşırdın,ewet beni buraya mahkum eden sensin.Yoruldum seninle savaşmaktan,her seferinde dibe vurdun yanlış insana güvendin.ben içindeki senim,sesinim…Aslında işte sen bu haldesin hapsettin bizi bu karanlığa kimseyi yaklaştırmadın yanımıza şimdi yanLızız tek başımıza!
İki seçeneğin var önünde ya ışığı görürsün yada tamamen yok oluruz seninLe.
Kurtulmalısın bu umutsuz sevdandan.Kurtaracaksın kendini bu ızdıraptan beni de yok oLmaktan!!!Çok az zamanın var.
Işık önünde ya kapıyı aç yada yada bu karanlıkta kimsenin hiç duyamayacağı çığlıklara devam et^^^^
Bayıldı,kollarımın arasında yığılıp kalakaldı.
Vazgeçmek ben bu hale getirenden vazgeçmek aslında doğru olan!Ama vazgeçemiyorum.
İçimde kopan fırtınayı asla bilemedin sen yar!Senin için ruhumu mahkum ettiğimi,her gün isyan edip acı acı yükselen çığlıklarımı duymadın sen… Anlamadın asla beni anlayamadın.Tanıtamadım kendimi sana, simdi ruhumla birlikte gidiyorum .gömüyorum onu karanlıklara!Bedenimi de toprağa …uzun zamandır sana söyleyemedim.ukde oldu içimde,şimdi söyLüyorum..
^^seni o kadar çok seviyorum ki senden vazgeçmek yerine kendimden vazgeçiyorum,hayattan her şeyden! Bana yar olamadın sende kimseye yar olma benim gibi topraktan başka…
Bileğimden akan kan buladı gözlerimi ölümün soğuğu bedenimde,son bi nefes daha çektim ciğerlerime ! gidiyorum gözlerim kapandı.
kaLbim son kez SENİ SEVİYORUM diye haykırıyor ama sen yıne duymuyorsun.
^neyin var^dedim ses gelmedi bu sefer^iyisin^diye sordum.
Usulca yaklaşarak yanına…
^Uzak dur yaklaşma bana,yalnızım ben güvenmiyorum artık hiçbir canlıya! Terk edildim yapayalnız bu kuytu karanlığa,hükmediyorlar bana,acı çektiriyorlar.Kurtulamama izin vermiyorlar belirsizlikle ve güvensizlik aşılıyorlar sadece…Kalbim acıyor,nefret ediyorum insanlardan,ezilmekte aldatılmaktan!Bak kan akıyor artık gözlerimden Nabzım atmıyor,zaman durdu! Söylesene bana sence ben iyi miyim?Sence neden haykırıyorum nefretimi^die bağırdı.
Sadece bakıyordum bir an kendimi düşündüm.Bırakıp terk edildiğimi,sonsuz acıya mahkum edildiğimi!bende haykırmak istiyordum nefretimi yapamadim… Çıkmadı sesim
Kız tekrar konuşmaya başladı.
^Ben seni tanıyorum,şu an bende kendini bulduğunu biliyorum.Neden sen bu halde değilsin ben bu durumdayım,duygulardayım yaklaş bak yüzüme anlarsın sebebini^^
Yaklaştım merakla!Kafasını kaldırdı,olamazdı böyle bir şey,imkansızdı bu! Kalbim deli gibi çarparken ben kendi yüzüme bakıyordum kendi iç dünyama…
^^^şaşırdın,ewet beni buraya mahkum eden sensin.Yoruldum seninle savaşmaktan,her seferinde dibe vurdun yanlış insana güvendin.ben içindeki senim,sesinim…Aslında işte sen bu haldesin hapsettin bizi bu karanlığa kimseyi yaklaştırmadın yanımıza şimdi yanLızız tek başımıza!
İki seçeneğin var önünde ya ışığı görürsün yada tamamen yok oluruz seninLe.
Kurtulmalısın bu umutsuz sevdandan.Kurtaracaksın kendini bu ızdıraptan beni de yok oLmaktan!!!Çok az zamanın var.
Işık önünde ya kapıyı aç yada yada bu karanlıkta kimsenin hiç duyamayacağı çığlıklara devam et^^^^
Bayıldı,kollarımın arasında yığılıp kalakaldı.
Vazgeçmek ben bu hale getirenden vazgeçmek aslında doğru olan!Ama vazgeçemiyorum.
İçimde kopan fırtınayı asla bilemedin sen yar!Senin için ruhumu mahkum ettiğimi,her gün isyan edip acı acı yükselen çığlıklarımı duymadın sen… Anlamadın asla beni anlayamadın.Tanıtamadım kendimi sana, simdi ruhumla birlikte gidiyorum .gömüyorum onu karanlıklara!Bedenimi de toprağa …uzun zamandır sana söyleyemedim.ukde oldu içimde,şimdi söyLüyorum..
^^seni o kadar çok seviyorum ki senden vazgeçmek yerine kendimden vazgeçiyorum,hayattan her şeyden! Bana yar olamadın sende kimseye yar olma benim gibi topraktan başka…
Bileğimden akan kan buladı gözlerimi ölümün soğuğu bedenimde,son bi nefes daha çektim ciğerlerime ! gidiyorum gözlerim kapandı.
kaLbim son kez SENİ SEVİYORUM diye haykırıyor ama sen yıne duymuyorsun.