Sen benim bir parçamsın... 
Ve işte... Anla artık,
Sen benim bir parçamsın!
Sensizlik mi beni böylesine parçalara bölen....
Yoksa seni bulup da sendenken senden olamamak mı?
Beni binlerce bene bölen çok şey var.
Ve sen o çok şeylerden birisin.
Senin yanlızlığın, senin acıların,
senin sevdaların ve senin kendin...
Beni parçalara bölensin.
Beni parçalara ayıransın.
Parçalarımı alıp götürensin.
Sen benim bir parçamsın!
Kahrolası saatlerde bile
zamanın durduğunu hissettim, sen olunca.
Dakikalarca, saniyenin
belki yetişemediğimiz anlarında
seni yaşadım ben.
Zamanı durduran ben miydim,
yoksa gelişinle beni okyanuslara sürükleyen
sen miydin?
Zamanlar karanlıktı, zamanlar dardı,
zamanlar durmuştu, zamanlar seninleydi.
Seni uçsuz bucaksız yaşadıklarımdı.
Sonuna kadar gelmek istedim.
Tutmadın elimden.
Daha doğrusu zaten yoktun.
Olman bile önemli değil.
Ben zaten bir yerlerden sana gelmişim,
seni bulmuşum....
Senin gönlüne çoktan girmişim bile.
Biliyorum sen gözlerimde arıyorsun kendini
ama ben kalbindeyim...
Kalbe girenin de göze gelme,
geriye dönme isteği artık yok.
Seni sana verdim.
Seni sende yaşıyorum artık.
Benden kendini istesen de veremem.
Sandın ki cevaplar beklerim senden.
Evet'lerle, hayır'ları bile dondurdun dilinde.
Uzun uzadıya konuşmalara saklayıp tükettin onları.
Oysa o anda onların söylenmesi gerekiyordu.
O anda hayır'la evet arasında bir seçim yapman gerekiyordu.
Sense sadece bakıp gözlerime,
hatta kaçırırcasına gözlerini suskunluğa vurdun her şeyi.
Her sey zamanında güzel ve zamanında anlamlı.
O anı kaçırdıktan sonra yaşamanın bir anlamı yok ki.
Belki de bütün tadlar ilk yudumda gizli.
Ve bizse hep son demlerimizin,
son yudumlarımızın
güzel ve kalıcı olmasına çalışırız.
Değil, evet değil.
Senden cevaplar değildi aradığım.
Senden beni anlamanı,
bana bir şeyler vermeni bekleyen biri değildim.
Değilim.
Senden bir şeyler isteyen bir insan da değilim.
Olamam da.
Belki, belki bir şeylerin istenmesini bekleyen
bir insan olabilirim.
Ancak bu kadar.
Sende yaşadığım yoğunlukları sen hep başkalarında aradın.
Sende bulduğumu sen benim dışımdaki yüzlerde aradın.
Tüm bunlar gerçeğin ötesinde değildi
ama bunlara düş kılan senden başkası da değildi.
Evet, sevgili...
Sen artık benden oldun.
Benden...
Anlıyor musun?
Çıkarıp atmak istesem de yapamam bunu.
Gücüm yetmez buna.
Aşkıma hiç yetmez.....
İnsanların olmadığı yerde bekliyorum.. ..
Çünkü insanların son bulduğu yerde başlıyorum ben.
Ve işte...
Anla artık.
Sen benim bir parçamsın..!