Her yangın önce başladığı yeri yakar.


Ben Seni Sevdikce Varım!

Hep ertelenen bir an, hiç yaşanmamaya mahkumdur.

Düşlerin bekleyişini yalnızca bir hüsran karşılayacaktır.

Mevsimleri sayarsak, ömür baharsız tükenir gider.

Sevdiğinizi bulmak ya da bulduğumuzu sevmek tercihi en zor olan iki seçenektir bu sınavda...

Boşuna akan ırmaklar mı var yüreğimizde, sebepsiz mi coşkun bir denizde maviye hasretliğimiz?

Ufukta görünen o ki, mutluluk tek kişiliktir aslında.

Karşımızdakinin çabasına ihtiyacı yoktur mutluluğun.

Aşkın da sevdiğin kadar büyüktür, sevdiğin sürece meydan okur dünyaya.

Hasretle beklenen gelmez hiçbir zaman, o hasreti yalnız tüketirsin.

Karşılık bulmuyorsa sevda, umut değil, kendini hükümdar sanan köleler üretir, dönemezsin.

Ama boşa geçmemiştir dolan vakit. Heba olan şiirlerin de değildir.

Türkülerin diliyle yas tuttuğun geceler, sırdaşlığını hiç terk etmez.

Kıymetini bilmediğin kır çiçekleri yeniden açar, o gül solarken.

Ayrılanlar yıllar geçse de üstünden, hep aynı acıyı çeker.

Ama yollar hiç bitmez. Sonuna geldiğin, zannettiğin yerler birer duraktır aslında.

Ve sen yolculuğunu gönüllü olarak bitirmişsindir o durakta.

Güneş hep geç kalırmış gibi gelir, sen bir havada mevsimlecaktır belki.

Hep bir umutla beklenirken sevda habercisi, yüreğini teselli etmek de sana düşer.

Her şeye rağmen ürkütmesin seni bu sevdanın ateşi.

Her yangın önce başladığı yeri yakar.

Sana küçük kendime büyük gelen yüreğimde, yıllar geçse de senin adın yazar.

Ve bil ki sevdiğim, uslanmaz ruhum yaşadıkça seni sever, seni sevdikçe yaşar.

Mehmet COŞKUNDENİZ in harika yazılarından birtanesi daha Teşekkürler Hilal Bu güzel paylaşım için emeğine sağlık....

ben tşk ederimmm



Her şeyin sonunu benim sonun gibi düşündüm dün gece
Hani derler ya o anda hayat bir film şeridi gidi gözümün önünden öylece akıp gidiyor diye
İşte benim hayatımda gözümün önünden o şekilde akıp gidecek bir gün
Aslında sadece benim değil herkes için geçerli bu ama ben kendi sonumu kendim hazırladım
Hayatta yapmak istediğim fakat bir türlü yapamadığım yada beceremediğim tek şey;
Sevdiğim kadar sevilebilmek ti!
İşte bunu bir türlü başaramadım nedenini bende bilmiyorum aslında belki de yeterince sevemedim? Yada sevmesini bilemedim ?
Ama sanmıyorum,çünkü ben hayatımı en doğru bildiğim şekilde yaşadım aslında asıl mesele bu yani benim yaşıyor olmam belki de ?
Hayatta kimi yada neyi sevmişsem gün geliyor benim yüzümden acı çekiyor
İstemediğim şeyler üst üste biniyor ve beni yavaş,yavaş yok ediyor kısacası taşıyamıyorum artık ya bu üzerimdeki yük bir gün hafifleyecek yada ben bu yükün altında sonsuza kadar yok olup gideceğim
Buda oluyor
zaten
yani yavaş,yavaş yok olmam.
İsteyipte yapamadığım şeyler çok
Fakat yapabilmek için belki de yeterli cesaret yok
yaşamak için her şey var ama
beni yaşatabilecek yaşam kaynağı yok.
Bazen soruyorum kendi kendime
sen neden ve neye dayanarak yaşıyorsun diye
ama hep aynı cevabı veriyorum kendi kendime
BİLMİYORUM.
Ama gün gelecek bu soruların cevaplarını bir,bir öğreneceğim
Biliyorum bu cevaplar benim sonum olacak ama neyi değiştirir ki
Ben olmasan da hayat devam ediyor olmasam da
Bu nedenle yaşamanın daha doğrusu benim için yaşamanın pek fazla bir anlamı kalmadı
Ben yaşadığım sürece herkese acı çektirmektense ben son acıyı çekip de bu çileye son versen işte o zaman herkes mutlu olacak buna en az benim yaşamamın yanlış olduğu kadar, inanıyorum......

hilal gene döktürmüssün yüreğine sağlıkkkk...

allah duygularına bi zeval vermesinnn kıs...

tşklerr atillaa kimseninn duygularına bi zeval gelmesin gecelerinn efendisii...
herşey o güzel gönlünce olsunnn

tşk çilekim bütün dilklerine yürekten katılıyorummm eyvalahh....

yar...Bakma gözlerime öyle.. Göremezsin orada savaştan öte bir şey. Okunmaz bende mutluluğun izi.. Saçlarımdan süzülür ayrılığın tadı. Gitmeler yer tutmuştur yüreğimde, hasret delip geçmekte ruhumu..

Ve aklım terk etti beni, senin ardından..

Yar.. Susma bana öyle , bir şey de.. Gel de geleyim, git de gideyim. Ama batırma içime bu sessizliği..

Şimdi hangi şehre sığınırım, hangi kapılarda bulurum izini..

Hayat küsmüş, seninle basıyor üstüme, ölüm uzuyor içimdeki yollara. Ve ben yavaş yavaş düşüyorum gidişine astığın uçuruma.. Şimdi ne okunur, ucuna kan bıraktığın dudağımda. Gözlerime yuva yapmış hüzün kırıkları, bata çıka yaşıyorum bu koca yalnızlığı.. En keskin susmalarda öldürdün beni, harflerimi de adıma gömdün. Kara yazılarda okudum hikayemi..

Duvarlarda çürüdü parmak uçlarım. Soğuk bir hücre ayazına gömdüm, yüzümde açan gölgeni..

Yar.. Durma öyle uzakta, öteden estirme ayrılık rüzgarını. Hazan değdirme yaralarıma. Şimdi yalvarışlar dizilmiştir gözlerime, yüzüme bir bıçak gibi bakma! Vurma içime bu soğuk sabahı. Unut gecenin en derin yaralarını. Varlığınla ört yüreğimi, uykuma geçit ver. Solgun düşler derledim yarına, aklımda büyüttüm ismini..

Yokuşlara dayanmaz ömrüm, idam et bu ayrılığı..

Yol ver gideyim, içimin en titrek yanına seni nöbet bileyim. Hem daha mı çok benden kanayan yaraların ?.. Bir yol ver, bir şey de ama susma!

İniltisinden durulmaz yoksa bu ayrılığın. Ve dokunmaz ellerim sana, sen aldırmasan da..

Gözlerindeki kor acıtmasın yüreğimi, ben unuttururum varlığımı..

Yar.. Yakma bu sonbahar düşkünü hayatımı, gömerim geçmişe adımı. Ama bitmesin bu ayrılığın son mısraları. Çünkü bu; yarası içinde saklı bir bedenin son duaları..