Kalbimin kırıklarını toplayıp avuçlarıma, çekip gitsem bu şehirden.. Anılar incinir
mi? Üşür mü dalında bir yaz çiçeği?.. Ve bilir mi; bir sevgiye karşılık yüreğini
kanatanı, bin ilmik atanı usuna, çekilen her tetiğe karşılık...
Kirpiklerinde baharını saklayan yaşlı bir çocuğum ben.. Düşlerin yağmurunda
ıslanmış gül izi.. Ağlamak istediğim her sahilde bir martı ölür... Bir şiir vurur
kıyılara, gücenik.. Değip geçer ellerime ihanetin rüzgârları...
İçimin ırmakları kurudu; bütün yapraklar soluk. Hüzün kokuyor çiçeğim... Hangi
yağmurları müjdelersen müjdele; yeşermez bir daha yangının düştüğü yer..
Aşk da küstü.. Kim dinler kalbimin kırık sesini artık...
Ceylanların vurulduğu bir dağbaşı ıssızlığıyım işte.. Gelinciklerin ürperdiği
şafak... Gülücükler kuruturum durmadan güz dudaklarında. Giden dönmedi;
terketti bütün mevsimler.. Bir korkunç acıya düştüm ki, sırtımda kırk paslı bıçak
kırk yerimden kanayan...
Avcılar vurdu küçücük serçe kuşlarımı; acılar tünedi sevincin tüneğine.. Giden
dönmedi; terketti bütün mevsimler.. Birtek gül kalmadı ömrümün bozkırında...
Yalnızlığın en tenha kışındayım şimdi. Kirpiklerimde yıldızlar saklasam da;
bedenime buzdan rüzgârlar esiyor her gece...
Testisi kırık bir yolcuyum; yolum duman.. Hiçbir şey avutmuyor artık...
Uçsuz bucaksız bir uçurumun kıyısında kaldım: Üşüyorum!
Ey hayat! Kucakla beni.. Mavi kanatlarının altına al.. Sığınıp kalayım bir
sevginin sıcak iklimine...

Hayat günlük defter yaprağı hazan gelir dökülür
Gelirken ne getirilir ki giderken ne götürülür ? ? ?




Sen; güneşin batışıyla bensizliğe kapattığın gözlerini güneşin doğuşuyla ben: sensizliğe açıyorum gözlerimi

tşkler....

Ankara soğuk
Ankara ıssız
Ankara sensiz..sessiz…
Sevdaların,ayrılıkların,yoksulların,yoksunların başkenti…
Gökyüzünden damla damla hüzün düşüyor öpmeye kıyamadığın yüzüme…
Ellerim soğuktan büzüşmüş, kalbim kırık,sözlerim etkisini kaybetmiş…
Gecenin,gündüzün bir anlamı kalmış gönül dünyamda… Kalbim süresiz izine ayrılmış…
Bahar geliyor bastığın topraklara…
Ben bıraktığın yerdeyim.
Kışın soğuğunda… Gecenin ayazında…
İnsan oğlu her yaşantısına bitimsiz diye başlar ve bitermiş bir gün.. Sevdalar… Aşklar… Yılarları ardına gizlediğimiz ÖMRÜMÜZ an gelir bitermiş…
Alışmak..
Okunurken ne kolay değil mi? Alışırsın ne var sanki bunda derler..!
Akıl gözüyle yürek gözünün yerleri farklı yerlerdeymiş…
Yaşadıkça öğrendim.
Zaman ilerliyor…
Bak yine sabah olacak… Karşı caminin hocası bir sela veriyor… Tanımıyorum kim olduğunu içime kanlı bir ok saplanıyor… Penceremden dışarıya gizlice bakıyorum. Bir gün diyorum ölüp gittiğimde bu kimliği belirsiz sevda yüreğimle beraber mezara gidecek ve sende orda sonsuza kadar kalacaksın diyorum. Sessizce Ankara’ya…