Kimileri sevince şiirler yazar, besteler yapar melodileri söylenir, duyulur her bir ağızdan şarkılar. Biz ise tam tersine sadece bizi kalbimizde saklamakla yetiniyoruz kimseler duymasın diye, kimseler bilmesin diye.Mayınlı sokaklar misali sanki yüreğimiz,el sürmekten,yakınından geçmektem korkuyoruz.Çaresizlik içinde sessizliğe gömülüyoruz. Bana hep sorardın ya - sen hiç sevmediğin biriyle birlikte oldun mu ? diye Seni şimdi daha iyi anlayabiliyorum. Çünkü ben hiç kimseyle yapamıyorum ama bildiğim bir şey var; biz ne yapsak, nereye gitsek ruhumuz o yerde yine kesişir ve biz yine birlikte oluruz.
Biz seninle ayrılığa müebbetiz sevgili. İki uzak şehirde varsın unuttuk bilelim birbirimizi. Uzaktan izleyelim portremizi, hayattaki var oluş çabamızı. Eminim ki birilerinden duyarız nerde ve nasıl olduğumuzu.
Sonu geldi diyebilecek kadar cesaretliyiz artık. Bu seni belki son görüşüm olacak ama yinede biz hep uzaktan izleyeceğiz birbirimizi.
Yoksun, artık hatalarımızı birbirimizin yüzüne haykıramıyacağız,tartışmalar yaratmayacağız ve sen her tartışmanın arkasından sığınmayacaksın başka limanlara. Hep insanlardan uzak bir yerde kapanıp bir odaya ağlayacağız birbirimize, bazen uykularımız bölünecek, düşüneceğiz nerede, ne yapıyordur diye. Bazen de bir şarkının melodisinde bulacağız birbirimizi o zaman yalnızlık saracak ruhumuzu pes edip,dayanamayacak hale geleceğiz bir an için olmuyor, sensiz yapamıyorum;cümlesini itiraf edeceğiz benliğimize işte o anda belki bir telefon çalışında birbirimizin ismini hitap ederek telefonu açacağız. Hayal kırıklığına uğradığımız andan itibaren bu bekleyişler çoğalacak,sonra her telefon çalışında birbirimizin aradığını zannedeceğiz. Pes edişler yine çoğalacak ama korkmayacağız. Bugüne kadar yapılan hataları üstleneceğiz;bütün suç bendeydi, bütün bu olanlara ben sebep oldum; diyeceğiz. Ama yinede cesaret edemeyeceğiz birbirimizi aramaya. Biz hep uzaktan seyredeceğiz birbirimizi. Gün gelecek hiç düşürmeyeceğiz dilimizden aşkımızı;hala seviyorum onu; diyeceğiz ve gün gelecek nefret ettiğimizi haykıracağız ve gün gelecek adımızı bile anmayacağız.
Eğer bir gün tesadüfen karşılaşacak olursak seninle sevgim bakışlarımdan akacak yüreğine, sevgin bakışlarından akacak yüreğime. Biz hep uzaktan seveceğiz.
Bütün bunları neden mi yaşadık ve yaşıyoruz? Fırtınalarda yaralandığımız için yar, güçsüz olduğumuz için. Dönme sevgili! Sakın dönme. Kabullenmek zor olsa da, yarım kalacak yaşananlar, biz başka şehirlerde uzaktan izleyeceğiz yine birbirimizi yüreğimize karşı çıkacağız. Neden diye sorgulamayacağız, uzaklaşacağız hayattan ama korkma tekrar karışacağız kalabalığa. Biz seninle hep aynı cezayı çekeceğiz. Buraya kadar geldik, savaşabildik bundan sonrada savaşacağız sevgili! Suçlu aramayacağız ve bu kararımızın bize ne yaşattığını yine sadece uzaktan izleyebileceğiz
Bu gidişlerin sonu gelmişti..
Bitti diyemiyorduk ama yolun karşı taraflarında birbirlerini seyreden iki yabancıydık artık..
Biz seninle ayrılığa müebbetiz sevgili. İki uzak şehirde varsın unuttuk bilelim birbirimizi. Uzaktan izleyelim portremizi, hayattaki var oluş çabamızı. Eminim ki birilerinden duyarız nerde ve nasıl olduğumuzu.
Sonu geldi diyebilecek kadar cesaretliyiz artık. Bu seni belki son görüşüm olacak ama yinede biz hep uzaktan izleyeceğiz birbirimizi.
Yoksun, artık hatalarımızı birbirimizin yüzüne haykıramıyacağız,tartışmalar yaratmayacağız ve sen her tartışmanın arkasından sığınmayacaksın başka limanlara. Hep insanlardan uzak bir yerde kapanıp bir odaya ağlayacağız birbirimize, bazen uykularımız bölünecek, düşüneceğiz nerede, ne yapıyordur diye. Bazen de bir şarkının melodisinde bulacağız birbirimizi o zaman yalnızlık saracak ruhumuzu pes edip,dayanamayacak hale geleceğiz bir an için olmuyor, sensiz yapamıyorum;cümlesini itiraf edeceğiz benliğimize işte o anda belki bir telefon çalışında birbirimizin ismini hitap ederek telefonu açacağız. Hayal kırıklığına uğradığımız andan itibaren bu bekleyişler çoğalacak,sonra her telefon çalışında birbirimizin aradığını zannedeceğiz. Pes edişler yine çoğalacak ama korkmayacağız. Bugüne kadar yapılan hataları üstleneceğiz;bütün suç bendeydi, bütün bu olanlara ben sebep oldum; diyeceğiz. Ama yinede cesaret edemeyeceğiz birbirimizi aramaya. Biz hep uzaktan seyredeceğiz birbirimizi. Gün gelecek hiç düşürmeyeceğiz dilimizden aşkımızı;hala seviyorum onu; diyeceğiz ve gün gelecek nefret ettiğimizi haykıracağız ve gün gelecek adımızı bile anmayacağız.
Eğer bir gün tesadüfen karşılaşacak olursak seninle sevgim bakışlarımdan akacak yüreğine, sevgin bakışlarından akacak yüreğime. Biz hep uzaktan seveceğiz.
Bütün bunları neden mi yaşadık ve yaşıyoruz? Fırtınalarda yaralandığımız için yar, güçsüz olduğumuz için. Dönme sevgili! Sakın dönme. Kabullenmek zor olsa da, yarım kalacak yaşananlar, biz başka şehirlerde uzaktan izleyeceğiz yine birbirimizi yüreğimize karşı çıkacağız. Neden diye sorgulamayacağız, uzaklaşacağız hayattan ama korkma tekrar karışacağız kalabalığa. Biz seninle hep aynı cezayı çekeceğiz. Buraya kadar geldik, savaşabildik bundan sonrada savaşacağız sevgili! Suçlu aramayacağız ve bu kararımızın bize ne yaşattığını yine sadece uzaktan izleyebileceğiz
Bu gidişlerin sonu gelmişti..
Bitti diyemiyorduk ama yolun karşı taraflarında birbirlerini seyreden iki yabancıydık artık..