Bırak yansın kül eserken saçın
Nöbet tuttum gözlerine, görür diye
Bıçak gibi keserken ayaz, topladım
Sabahın uykusuzluğuna kahır
Feshedilmiş zamana ikrar
Sancına düştü kördüğüm.

Siyahı boyadım rengine gece oldu
Oysaki aydınlıktı düşlerim, açılırken
Sabaha kaldırdım sesini
Bilemedin, kaçarken sana gelişim
Büyük bir kurtuluşudur ölümün

Ölümünde insan kaç yaş arttırabilir
Kaç mevsimi ziyan eder, aşka cemre
Düşse gözlerinden yaş
Bana kahır kalır
Bırak, gidiyorum işte
Sen kaçarken sesimde
Ben yazamam seni

Kesilirken zamanım sakın gelme
Bir kan kurusu gülün sıcağını
Yüreğime narkoz diye
Damıtacağım gülkurusu
Sağanak olacak korku
Etrafına serilen düş
Feryat olacak.

Sanki her kahrın canisiyim
Ellerime düştüğünden beri
Yüreğimin gardiyanı, şiirin kafiyesi
Oldun mahpusluk ömrümde kırağı.

Çığ düşse de tutma elimi
Eledim seni kahırla, sana aşk
Sana sevgi, sana yağmur biriktim
Kaçarken düşümde rüya
Sızımlığında can verdin elemin.

Şimdi kutsanmış sözün bir diliminde
Aşk koydu dua içime
Gittiğin kadar yanığım kaldığının matemi
İçimde feryat kaldı gitme sesinde
Hayır, yok, bitti artık
Saklamıyorum seni saklamıyorum.
Aklanırken içimde karalanıyorum.

Saklanırken bakma kan attım şiire
Bulandı cümle, kahırken hasret
Ezeliyim gönlünde
Üç bıçak yarası
Biraz toprak
Çizdim resmini göğe
Gelme artık, kayboldum ben.