Kimseyi istemiyorum şu beni hiç terk etmeyen yalnızlığımın yanına… Bu gece ve her gece sus pus olmak istiyorum…
Şu koskoca evrende şu sonsuz karanlıkta attığım sessiz çığlıklara hiç bir kulak şahit olmasın… Uzaklara döndürüp gözbebeklerimi boş düşüncelere dalıp
öylece kalmak… Hiç konuşmadan
Hiç duymadan
Hiç görünmeden…
Bu gece canım yalnız kalmak istiyor
Hiç bişey konuşmadan insandan dosttan uzak…
Beni seven herkesten saklanıp kendi dünyamda kendi düşlerimle kalmak istiyorum… Beni sevmeyen herkesin hayatından kaybolup onları kendi dünyalarına bırakıp öylece uzaklaşmak istiyorum…
Bir ben bir de yalnızlığım varız… Beni yüzüstü bırakmayan bir tek o… Bu gece ve her gece uzak durun benden dokunmayın dünyama… Susun n’olur susun… Rahat bırakın beni… Çare değilsiniz derdime…
Böyle değildim sensizliği bilmezdim ben bu bu garip huylar senden yadigar
Böyle değildim ben sensizliği bilmeden
Bu garip huylar senden yadigar…
Bu garip halim
Bu tutarsızlığım
Bu zaman tutmazlığım
Bu hırçınlığım
Bu yalnızlığım…
Hepsi senden kaldı… Taşımak zorunda bıraktın bu yükü bana… Bu ben miyim?.. Değilim!
Ne varsa gönlümde sen aldın götürdün yar
Bu hüzün bana senden yadigar…
Sonu gelmez… Bitmez… Tükenmez…
Bir sen vardın bende birde ben… Sen kendini aldın gittin… Ben kalırım sandım oysa çoktan sana dolanmışım… Sürüklenip gittim
farketmeden çekip götürdün… İçimde ağlayan bir çocuk bıraktın yar
Bu acı bana senden yadigar…
İşte kalan bu…
Ağlayan sızlayan küçük bir çocuk…
Ama bitti artık gözyaşı birikmiyor gözpınarlarımda…
Bu acı artık sadece yüreğimde ve gözlerimde değil…
Bütün bedenimde…
Tek bir yanım yok acıyan…
