Yüzümün bu kadar aydınLık oLması niye biLiyormusun?Neden bu kadar içten güLüyorum?
Yaşamdan bu denLi keyif aLmamın nedeni ne?Kendime baktığım zaman sadece seni görüyorum artık.Seni gördükçe yeniLeniyorum,mutLu oLuyorum,keyifLeniyorum.Hep seni bekLedim ben,seni aradım!Başka yüzLere sen diye baktım.Başka koLLara sen diye sarıLdım.
Herkesi sen sandım ama yanıLdım.Senin gibi oLamazdı hiçbiri.Ne güLüşLeri sendin,ne gözLeri.OnLar sadece birer suretti.Ruhu,ateşi,yüreği oLmayan birer suret…
Kızdım kendime.Seni yeterince aramadığım için suçLadım kendimi.YoruLdum aramaktan.Kabuğuma çekiLdim.Sustum.GeceLeri yıLdızsız kaLdım,gündüzLeri ışıksız.
Her mevsim seni yaşadım.
Yağmur oLup ısLattın beni,kar oLup üşüttün…Sonbaharda ağaç oLup yaprakLarını döktün üzerime.Baharda renk renk çiçek oLup açtın bahçemde.Yazın sarı sıcak oLup ısıttın beni.Kadeh kadeh içki oLdun içtim…
ŞarkıLarda ezgi oLdun;dinLedim.Bana bakıp “ne oLuyor sana” diyenLere cevap biLe vermedim.Seni unuttuğumu artık aramadığımı sansınLar istedim.GüLdüm.GüLüşümLe aLdattım onLarı…İnandıLar.Seni yaşamaktan hiçbir zaman vazgeçmedim oysa.Uzaktaydın sen.Ama bir o kadar da içimdeydin.Beni izLiyordun biLiyordum ya da öyLe zannediyordum.Sana sakLadım içimde yıLLardır biriktirdiğim sevgiyi…
Yüreğimdeki heyecanı,dudakLarımdaki ateşi,gözLerimdeki parıLtıyı,eLLerimdeki titremeyi,küçük dokunuşLarı sana sakLadım.
Ve bir gün çıktın karşıma.Şimdi seni buLduğum içindir bu çocuksuLuğum.Seni buLmanın çoşkusudur bu.İçimden dışarıya taşan yepyeni bir hayatın başLadığını biLiyorum.Ve bu hayatın içinde vazgeçiLmez kıLdığım tek şeyin SEN oLduğunu da…