Oysa ne kadar da masum başlamıştı herşey...
Kahreden bir acının içinde kaybolurken tanıdım seni...
Acım acımız oldu sandım...
Yanında olmak..
Sana dokunmak..
Ağzını her açışında içimi titretmen..
Kullandığın her kelimeden yeni anlamlar türetmek güzeldi...
Yalanlar sezdim sonra...
Aldanmalar...
Aldatmalar...
Geceler boyu sen anlattın ben dinledim..
Geceler boyu mahveden, yıkan, yağmalayan kelimelerinin altında kaldım...
Vazgeç dedim;Anlamadı bu yürek...
Gitmeliyim dedim;Kaldıramadı...
Git dedim;Yapamadın...
Kal-dın...!
Öyle bir hücreye attın ki beni..
Sağımda ve solumda ezik bir kaç kelime..
Yıpranmış,aşk kokan resimler..
Ve yokluğunun küf kokusu kaldı..
...
[SIZE=5]Özgürsün,"git" dedin...
Her adımda bir kelimene çarptım...
Her kelimen zehirli bir hançer gibi dağladı yüreğimi...
Zehiri içime akıttın...
Kelimelerinin anlamını yitirdiği..
Salak bir iç çekiş olduğu zamanlara geldik şimdi..
Sen içime akıttığın zehirinle öldürmeye çabalarken beni..
Ben bir panzehir arayışında, kayboldum sokağında..
Yüreğindeki doğru kelimeyi bulmak için çabalarken..
Zehirli kelimelerin cümle oldu yolumda..
Yollarım kapandı...
Gözlerim karardı...
Gün ışımaya başladığında fark ettim...
Kelimelerinide alıp gitmiştin...
...
Ellerimde kan vardı...
Ve ayaklarımda...
Ve yerlerde kandan adımların...
Bir cinayet işlenmişti..
Şahit yoktu..
Ceset yoktu..
Gizli bir cinayetin iki ortağıydık artık...
Sen Katil,Ben Katil...
Sen İki Kere Katil... [/SIZE]