Arkamı döndüm usulca…
Ve o an düşündüm güzel’di seninle her şey…
Ama gitmeliydim artık .
Her güzelin bir sonu vardır denir ya hep şimdide öyleydi…
Aslında zaten en başta yitik olan bir aşkı noktalıyordum ben..
Senin haberin yoktu oysa benim hep vardı .
Beni öperkende biliyordum biteceğini en şiddetli kavgalarımızdada…
Aşık olduğunu söylerkende biliyordum deli gibi bir aşk olmadığını ve sevdiğini söylerkende biliyordum aslında sevginin ne olduğunu bilmediğini…
Ama insan kör olmak sağır olmak istiyor ilişkilerde…
Helede seviyorsan ve hissediyorsan iliklerinde aşkı o zaman daha da çok oluyor bu .
Hatta bazen bile bile körleşiyor insan korunma iç güdüsünden geliyor sanırım…
Acı çekmekten canının yanmasından kaçıyorsun…
Hani yakar ya karşındakinin seni ‘senin onu sevdiğin kadar çok sevmediğini bilmek ’ canını…
Hani aptal gibi hissedersin ve öfkelenirsin kendine…
Ben aslında hep böyle hissettim ama hislerimi körelttim…
Vakit artık gitme vakti…
Veda zamanlarından kaçış olmuyor hani her şeyden kaçabiliyorsunda kendinden kaçamıyorsun aslında…
Ama teselli bu ya bir anda olmadı alıştırdım kendimi birazda olsa .
Ne kadar alışabildiysem artık her gün yanımda her gün kokunla…
Şimdi bile uğraşıyorum ve uzatmaları oynuyorum esasında…
Vakit geçiyor sevgiyse daralıyor sıkılıyor boğazımda…
Yüreğim dudaklarımla çatışmada ellerim bırakıveriyor ellerini ve bitiriyorum işte o an seni...
Git artık diyor ve ardından gitmelisin diyor tuhaf olan ses içimdeki…
Biz’e ait olan yerde hıçkırıklarım uyandırıyor beni nasıl geldim onu bile bilmiyorum…
Kızmak bağırmak istiyorum en başta seni sonra kendimi ipe asmak…
Ve seni bir daha yaşam beni bulana dek bırakmamak .
Ama hayat devam ediyor…
Biri korna çalıyor arkadan alıp o arabasını başına geçirmek istiyorum .
Ama öfkem kendime sana bize…
Yinede değişmiyor tabi gerçek .
Hayat devam ediyor hayat devam ediyor…
Hayat devam ediyor…
Ve o an düşündüm güzel’di seninle her şey…
Ama gitmeliydim artık .
Her güzelin bir sonu vardır denir ya hep şimdide öyleydi…
Aslında zaten en başta yitik olan bir aşkı noktalıyordum ben..
Senin haberin yoktu oysa benim hep vardı .
Beni öperkende biliyordum biteceğini en şiddetli kavgalarımızdada…
Aşık olduğunu söylerkende biliyordum deli gibi bir aşk olmadığını ve sevdiğini söylerkende biliyordum aslında sevginin ne olduğunu bilmediğini…
Ama insan kör olmak sağır olmak istiyor ilişkilerde…
Helede seviyorsan ve hissediyorsan iliklerinde aşkı o zaman daha da çok oluyor bu .
Hatta bazen bile bile körleşiyor insan korunma iç güdüsünden geliyor sanırım…
Acı çekmekten canının yanmasından kaçıyorsun…
Hani yakar ya karşındakinin seni ‘senin onu sevdiğin kadar çok sevmediğini bilmek ’ canını…
Hani aptal gibi hissedersin ve öfkelenirsin kendine…
Ben aslında hep böyle hissettim ama hislerimi körelttim…
Vakit artık gitme vakti…
Veda zamanlarından kaçış olmuyor hani her şeyden kaçabiliyorsunda kendinden kaçamıyorsun aslında…
Ama teselli bu ya bir anda olmadı alıştırdım kendimi birazda olsa .
Ne kadar alışabildiysem artık her gün yanımda her gün kokunla…
Şimdi bile uğraşıyorum ve uzatmaları oynuyorum esasında…
Vakit geçiyor sevgiyse daralıyor sıkılıyor boğazımda…
Yüreğim dudaklarımla çatışmada ellerim bırakıveriyor ellerini ve bitiriyorum işte o an seni...
Git artık diyor ve ardından gitmelisin diyor tuhaf olan ses içimdeki…
Biz’e ait olan yerde hıçkırıklarım uyandırıyor beni nasıl geldim onu bile bilmiyorum…
Kızmak bağırmak istiyorum en başta seni sonra kendimi ipe asmak…
Ve seni bir daha yaşam beni bulana dek bırakmamak .
Ama hayat devam ediyor…
Biri korna çalıyor arkadan alıp o arabasını başına geçirmek istiyorum .
Ama öfkem kendime sana bize…
Yinede değişmiyor tabi gerçek .
Hayat devam ediyor hayat devam ediyor…
Hayat devam ediyor…