belkide.. sevdiğimi sanmıştım.
belki zannetiğim kadar sevmemiştim,belkide
zannettiğimden de fazla sevmiştim.
belki hiç sevilmemiştim sevildiğimi zannedip,belki
çok sevilmiştim sevilmediğimi sanıp.
belkide varmamıştım farkına sevdiğimin,sevildiğim
zannıyla sevdiğimi sanmıştım
belkide farkındaydım sevdiğimin sevilmediğim zannıyla
yanmıştım.
kaç göz kaçırdı gözlerini benden yada ben kaç gözden kaçırdım gözlerimi
bilmem,kuytularda.
kaç mutluluk ihtimalini ıskaladım bildiğim, bilmediklerimle beraber
zannettiğim aşkların.
savruk bir bahardı belkide özlediğimi sandığım belkide sessiz bir
duaydı yakındığım.
aslında yalnızlığımdı ıskaladığım kalabalıklarda,beklediğimdi inen bir
önceki durakta..
ben gitmiyordum aslında bedendi savrulan tozlu yollarda,ruhum hep
aynı yerde yatağında felçliydi.
sen değildin özlediğim, sen değil beklediğim, ben içimde
bi yerlere.. ben içimdeki çoçuğa..ben içimdeki sana .! aşıktım onaydı kaçısım .
seni
başka yerlerde değil orda aradım hep, orda buldum. sen orada gülümsedin bana ilk defa önemli
değildi yoluna çıkışımdaki öfken, önemli değildi gidişin ben içime sürgün ettim seni sen.. gittiğini
sandın.sana değildi kızışım kendimeydi,belki bir bahaneydi belkide isyanım.
sana her
geldiğimde sen değildin aradığım..kokundu özlediğim zaten sen olmayan herkez
sendi..sense..herkezdin...
sana her gelişimde sen en kuytularına kaçtın içimin
göremedim...göremedin.....ben hep elim boş geldim sana sen hep bir parçasını koydun avcuma
nefret pazılının,ben hep dağıttım birleştirmeden.
zordu susmak seni
gördüğümde,konuşmak dahada zordu sen olmayınca.........ben.. kendi hatalarımdan bi girdap
ördüm kendime hatalarımla birlikte toparlanıp gidiyorum işte hiçbir şey bırakmadan ardımda
herşeyimle ve sensizliğimle savrulmaya ıssızlığın çöllerine.rahat ol artık ne bir tesadüf ne bir
hezeyan nede güçsüz bir an getiremez beni sana..sende uğrama artık çorak toprağıma gelirsen
bulacağın ben olmayacağım.
bir yığın kum oldum kumsallarında gözyaşlarımla
ıslattığım değme artık sularıma bir gelgite daha dayanacak liman yok bende..!"
belki zannetiğim kadar sevmemiştim,belkide
zannettiğimden de fazla sevmiştim.
belki hiç sevilmemiştim sevildiğimi zannedip,belki
çok sevilmiştim sevilmediğimi sanıp.
belkide varmamıştım farkına sevdiğimin,sevildiğim
zannıyla sevdiğimi sanmıştım
belkide farkındaydım sevdiğimin sevilmediğim zannıyla
yanmıştım.
kaç göz kaçırdı gözlerini benden yada ben kaç gözden kaçırdım gözlerimi
bilmem,kuytularda.
kaç mutluluk ihtimalini ıskaladım bildiğim, bilmediklerimle beraber
zannettiğim aşkların.
savruk bir bahardı belkide özlediğimi sandığım belkide sessiz bir
duaydı yakındığım.
aslında yalnızlığımdı ıskaladığım kalabalıklarda,beklediğimdi inen bir
önceki durakta..
ben gitmiyordum aslında bedendi savrulan tozlu yollarda,ruhum hep
aynı yerde yatağında felçliydi.
sen değildin özlediğim, sen değil beklediğim, ben içimde
bi yerlere.. ben içimdeki çoçuğa..ben içimdeki sana .! aşıktım onaydı kaçısım .
seni
başka yerlerde değil orda aradım hep, orda buldum. sen orada gülümsedin bana ilk defa önemli
değildi yoluna çıkışımdaki öfken, önemli değildi gidişin ben içime sürgün ettim seni sen.. gittiğini
sandın.sana değildi kızışım kendimeydi,belki bir bahaneydi belkide isyanım.
sana her
geldiğimde sen değildin aradığım..kokundu özlediğim zaten sen olmayan herkez
sendi..sense..herkezdin...
sana her gelişimde sen en kuytularına kaçtın içimin
göremedim...göremedin.....ben hep elim boş geldim sana sen hep bir parçasını koydun avcuma
nefret pazılının,ben hep dağıttım birleştirmeden.
zordu susmak seni
gördüğümde,konuşmak dahada zordu sen olmayınca.........ben.. kendi hatalarımdan bi girdap
ördüm kendime hatalarımla birlikte toparlanıp gidiyorum işte hiçbir şey bırakmadan ardımda
herşeyimle ve sensizliğimle savrulmaya ıssızlığın çöllerine.rahat ol artık ne bir tesadüf ne bir
hezeyan nede güçsüz bir an getiremez beni sana..sende uğrama artık çorak toprağıma gelirsen
bulacağın ben olmayacağım.
bir yığın kum oldum kumsallarında gözyaşlarımla
ıslattığım değme artık sularıma bir gelgite daha dayanacak liman yok bende..!"