İçimde bir yara
Bazı yaralar kabuk bağlasada acıtır
Son sözü ben söylemiş olsamda sana, hala hala içimdesin.
Yine gelincikler çıktı, yüreğim biraz daha parça parça bu mevsimde..
Başımı cama dayayıp yaptığım nice yolculukta, yol kenarındaki gelincikler eşlik ettikçe yüreğimin sessiz yarası kanıyor.
Biliyorum artık sen sevdiğim kişi değilsin biliyorum bambaşka yerdesin
Neredesin şimdi
Ne yapıyorsun o güzel gül bakışlarınla kime bakıyorsun..
Sen ayağa kalkıp devam edebildin mi yola
Ben bir çınar gibi görünsemde devrildim, tüm gelinciklerim soldu seni bırakıp gittiğim yerde.
Birgün belki bir yerde karşılaşırız kim bilir.
Sana anlatmak istediğim şeyler var
İçimde kocaman bir pişmanlık
Kocaman bir acı
Yüreğimde taşıdığım bir yara
Bu yarayı senden başkası göremez anlayamaz.
Sen aşk’tın ve en büyük acımsın
Seni unutmadım – unutamadım
Kalbimin en derinlerinde bir yarasın …

Birgün seninle karşılaşma ihtimalim olur mu diyorum
Yeniden gözlerinin içine bakabilir miyim
Konuşmadan gözlerimizle anlaşabilir miyiz ?
Pişmanlıklarımı
Özlemlerimi
Sevgimi
Aşkımı anlar mısın ?

Herşey ihtimal
İki yabancı, iki imkansızlık
Tek acı
Tek pişmanlık


Yıllar önce sana demiştim ya
Seni asla unutmayacağım
Unutmadım gözlerinin rengini
Aşk unutulabilen birşey değilmiş
Acı zamanla geçebilen birşey değilmiş
Yıllar oldu seni görmeyeli, sessini duymayalı
İmkansız aşklar hep bir yerde yaşarmış
Bizim hikayemiz hep yaşayacak