Bugunlerde herkes gitmek istiyor.
K???k bir sahil kasabasina,bir baska ?lkeye,daglara, uzaklara...
Hayatindan memnun olan yok. Kiminle konussam ayni sey...
Her seyi, herkesi birakip gitme istegi.
?yle ''yanina almak istedigi ?? sey'' falan yok.
Bir kendisi.
Bu yeter zaten. Her seyi, herkesi g?t?rd?n demektir.
Keske kendini birakip gidebilse insan.
Ama olmuyor.
Hadi kendimize raziyiz diyelim, ?teki de olmuyor.
ani her seyi y?z?st? birakmak g?ze alinamiyor.
B?yle gidiyor iste. Bir yanimiz ''kalk gidelim'',
?b?r yanimiz "otur'' diyor.
''Otur'' diyen kazaniyor. O yan kalabalik zira.
Is, g??, sorumluluk, ?oluk ?ocuk, aile, g?vende olma duygusu..
En k?t?s? aliskanlik.
Aliskanligin verdigi rahatlik, monotonlugun dogurdugu bikkinligi
yeniyor. Kaliyoruz.
Kus olup u?mak isterken aga? olup k?k saliyoruz.
Evlenmeler...
Bir ?ocuk daha dogurmalar...
Bor?lara girmeler...
Bir k?pek bile bizi u?maktan alikoyabiliyor.
Misal, ben...
Kapidaki Rex'i birakip gidemiyorum. Degil bu sehirden gitmek,
iki sokak ?teye tasinamiyorum. Alip g?t?rsem gelmez ki...
B?t?n sokagin k?pegi oldugunun farkinda.
Herkes onu, o herkesi seviyor.
Hangi birimizle gitsin?
''Sirtinda yumurta k?fesi olmak'' diye bir deyim vardir;
evet, sirtimizda yumurta k?fesi var hepimizin.
Kendi imalatimiz k?feler.
Ama egreti de yasanmaz ki bu d?nyada. ?l?m var zira.
?l?me inat tutunmak lazim. Inadina k?k salmak lazim.
Bari ufak ka?islar yapabilsek.
Var tabii yapanlar. Ama az. Sadece kaymak tabakasi.
Hepimiz ka?abilsek...
B?t?e, zaman, keyif...
Denk olsa. G?n i?inde mesela...
K???c?k gitmeler yapabilsek.
Ne m?mk?n.
Sabah 09.00, aksam 18.00.
Sonra baska mecburiyetler.
S?k???p kald?k.
Sirf yeme, i?me, barinmanin bedeli bu kadar agir olmamali.
Hayatta kalabilmek i?in bir ?m?r veriyoruz.
Bir ?m?r karsiligi bir ?m?r yani.
Ne sa?ma.
Bahar midir bizi bu hale getiren?
Galiba.
Ben her bahar ?sik olmam ama her bahar gitmek isterim.
Gittigim olmadi hi?.
Ama olsun... Istemek de g?zel.
CAN Y?CEL
K???k bir sahil kasabasina,bir baska ?lkeye,daglara, uzaklara...
Hayatindan memnun olan yok. Kiminle konussam ayni sey...
Her seyi, herkesi birakip gitme istegi.
?yle ''yanina almak istedigi ?? sey'' falan yok.
Bir kendisi.
Bu yeter zaten. Her seyi, herkesi g?t?rd?n demektir.
Keske kendini birakip gidebilse insan.
Ama olmuyor.
Hadi kendimize raziyiz diyelim, ?teki de olmuyor.
ani her seyi y?z?st? birakmak g?ze alinamiyor.
B?yle gidiyor iste. Bir yanimiz ''kalk gidelim'',
?b?r yanimiz "otur'' diyor.
''Otur'' diyen kazaniyor. O yan kalabalik zira.
Is, g??, sorumluluk, ?oluk ?ocuk, aile, g?vende olma duygusu..
En k?t?s? aliskanlik.
Aliskanligin verdigi rahatlik, monotonlugun dogurdugu bikkinligi
yeniyor. Kaliyoruz.
Kus olup u?mak isterken aga? olup k?k saliyoruz.
Evlenmeler...
Bir ?ocuk daha dogurmalar...
Bor?lara girmeler...
Bir k?pek bile bizi u?maktan alikoyabiliyor.
Misal, ben...
Kapidaki Rex'i birakip gidemiyorum. Degil bu sehirden gitmek,
iki sokak ?teye tasinamiyorum. Alip g?t?rsem gelmez ki...
B?t?n sokagin k?pegi oldugunun farkinda.
Herkes onu, o herkesi seviyor.
Hangi birimizle gitsin?
''Sirtinda yumurta k?fesi olmak'' diye bir deyim vardir;
evet, sirtimizda yumurta k?fesi var hepimizin.
Kendi imalatimiz k?feler.
Ama egreti de yasanmaz ki bu d?nyada. ?l?m var zira.
?l?me inat tutunmak lazim. Inadina k?k salmak lazim.
Bari ufak ka?islar yapabilsek.
Var tabii yapanlar. Ama az. Sadece kaymak tabakasi.
Hepimiz ka?abilsek...
B?t?e, zaman, keyif...
Denk olsa. G?n i?inde mesela...
K???c?k gitmeler yapabilsek.
Ne m?mk?n.
Sabah 09.00, aksam 18.00.
Sonra baska mecburiyetler.
S?k???p kald?k.
Sirf yeme, i?me, barinmanin bedeli bu kadar agir olmamali.
Hayatta kalabilmek i?in bir ?m?r veriyoruz.
Bir ?m?r karsiligi bir ?m?r yani.
Ne sa?ma.
Bahar midir bizi bu hale getiren?
Galiba.
Ben her bahar ?sik olmam ama her bahar gitmek isterim.
Gittigim olmadi hi?.
Ama olsun... Istemek de g?zel.
CAN Y?CEL
