Sen yoktun.Ben cocuktum önceleri.Hayaller kentinden,cook uzaklardan cikagelen;ne yapacagını,bu ''hayattan yoksun sehirde''nereye gidecegini bilmeksizin,geceler icinde,hıçkırıklar arasında yokolan kücük bir cocuk.Kimsesiz,caresiz,umutsuz...Sen yoktun.Ben cocuktum önceleri.Geride bıraktıkları aklından bir an olsun cıkmayan,yasama inatla gozlerini yuman bu sevimsiz sehrin caddelerinde,hayatın varlıgına dair,ufacık bir belirti bulmak adına var gücüyle koşan,ancak bir türlü yol alamayan kücük bir cocuk.Sevgisiz,yalniz,zavallı...Sen yoktun.Yeni yüzler,sahte gülücükler icinde,azgın dalgalar gibi hırcın fakat bir kelebek kadar ürkek yüregimle basbasaydım ben,tüm cocuklugumla.Sonra;tam alistim derken ''yasarken yasamamaya'' bir ilkbahar aksaminda varliginla tanistim.Günlerden bir salı.Onu takip eden tüm salılar 'SENIN VARLIGIN VARKEN VARLIGIMDA' hep aynı etkiyi yaratti damarlarımda.Ve ben büyüdüm tam salinin ortasında.Artık gün de bir genckızdı.Yitik umutları yeniden can bulan karanlık gecenin ardından''O'' tam tepede doruk noktasındaydı.Sen vardın.SEN'in büyüttügün ben'se varliginla var olmaktaydı.Umutlu,sevecen,hayat dolu...Sen vardın.''Tüm güzelliklerin sebebi''Salilar icinde büyüdün de büyüdün senden kurdugum dünyamda.Bu şehri Istanbul'um kıldın.Sen vardın.Sözcükler caresiz kalmisti senle dolu salıların bana kazandırdıkları karsısında.Ama sen;harfler biraraya gelip onları,onlarsa cümleleri olusturamadan gittin.Hayal kırıklıgı...Gelmeyecektin.Dönmeyecektin geri.Gittin.Ebeveyni oldugun kız sevmeyecekti kimseyi senin gibi.Sevmedim.Gittin.Bense ezberledim yoklugunu.''Sorularımın tek cevabı!!!''Yoklugunla yok olmaktayım an an.Seni sensiz yasamak acıların en büyügüymüs.Tattım,tattırdın.Cocuktum önceleri.Büyüdüm.SEN BÜYÜTTÜN.Bedeli kaybın oldu.Bedeli kaybım oldu.SENse YOKSUN yine.Büyüttügün BENi yeniden karanlıklara gömmek pahasına YOKSUN...
