Anlamli Sözler
Hiçbir zaman ne cennet ten bir gül alip cehenneme dikebilirsin; ne cehennemden bir kor alip cenneti yakabilirsin.
Bir yürek nelere yeterse, bir can bir cani nasil severse, bir damardan ne kadar kan geçerse, yasam bir ölüme nasil degerse, sende benim için o kadar degerlisin...
Babama degerimi sordum, ``dünyalar kadar evlat`` dedi.
Dünyanin degerini sordum, ``bes para etmez evlat``dedi.
Çamur atma hedefini sasirir kirli ellerinle kaliverirsin.
Kristalin bedelini göze alamayan onunla oynamasin.
Ayna kirlenmeden önce herseyi yansitir....
En umutsuz aninda bile umudunu kaybetme unutma ki; en yumusak ilik en sert kemigin içinden çikar.
Dalgasiz denizde herkes kaptan olur...
Karanligin bir sis gibi çökecegi aksamlarda isik derdinedüsmemek için kalbini temiz tut.
Duvar çiviye sorar:
-Niçin beni yaraliyorsun? Çivi de:
-Bana degil, beni çakana bak. Cevabini verir.
Aksam olunca korku iner pencerelere. Perdeler ayip örter kirli sari isiklar flört eder karanlikla. Her ev kendine kapanir KENDINI YASAR GECE OLUNCA unutup digerlerini.
Akilli insan, çevresiyle münasebetleri bozuldugunda, onlarla arasindaki hosnutsuzlugu çarçabuk giderip, dostlugunu yenilemesini bilen insandir. Bundan daha akillisi da, titizlik gösterip, dostlariyla hiçbir zaman uyumsuzluga düsmeyen kimsedir.
Kötülükleri iyilikle sav; görgüsüzce muamelelere aldiris etme!
Herkes, davranislariyla kendi karakterini aksettirir. Sen, müsamaha yolunu seç ve töre bilmezlere karsi her zaman âlicenap ol..!
Sevgiyi sevip düsmanliga düsman olmak, inançla cosan bir kalbin en mümeyyiz vasfidir. Herkesten nefret ise, ya gönlü seytana kaptirmislik veya bir cinnet eseridir. Sen, insani sev; insanliga saygili ol..!
Önü arkasi iyice düsünülmeden içine girilmis nice isler vardir ki, bir adim ileriye götürülememis olmaktan baska, her zaman o ise tesebbüs edenlerin itibarlarini yitirmeleriyle sonuçlanmistir. Evet, aklina esen seyleri yapmaya kalkan birisi, bu kabil yanlis yollarla içine düsecegi inkisarlardan dolayi, yapabilecegi seylerde de er-geç ümitsizlige dûçar olur.
Az yeme, az uyuma gibi az konusma da, öteden beri olgun kimselerin siari olagelmistir. Ruhî melekelerin gelismesinde insana ilk tavsiye edilen sey, diline hakim olup, lüzumsuz ve münâsebetsiz sözlerden sakinma olmustur. Zira, her yerde agzini açip saçma sapan söz edenlerin, kafa ve gönüllerinden daha büyük olan dilleri, ihtimal ki, onlarin sürekli kaybetmelerine sebep olacaktir; hem burada, hem de öteki âlemde.
Engin iman kahramanlari, kazandiklari ve basaridan basariya kostuklari zaman, bir taraftan imtihan geçiriyor olma endisesiyle tir tir titrer; diger taraftan da sükran hisleriyle iki büklüm olur ve sevinç gözyaslariyla bosalirlar. Kaybettikleri zaman sabretmesini bilir, azimle gerilir ve bilenmis bir irade ile "yeni bastan" der yola koyulurlar. Ne nimetler karsisinda küstahlasir ve nankörlük ederler ne de mahrumiyetlere dûçâr olduklarinda ye'se düserler.
Yasam acilarini bir kösede üzerine atmak için beklerken, gereksiz acilar yaratma kendine, sevgiyle kal, mutlu ol.
Üç yerde gözyasinin zevkine doyum olmaz: vuslatta, magfirette, merhamette.
Gözlerimizden akabilen yaslarin aciligi hiçtir; asil insani, ruhunda mahpus kalan yaslar zehirler.
Gözyasi, ruh için yaz yagmurlarindan farksizdir.
Kafile içinde kalmak, genel çizgiyi korumak, rehberi ve isaretçileri takip etmek sayesinde, insan; zaman zaman sarsintilara düsse de,her defasinda, çekim gücü yüksek bir kisim aydinlik ruhlarla karsilasabilir ve iste ancak bu sayede yolda bulunma suurunu sik sik bileyerek her zaman canli, taze ve güçlü kalabilir...
Akil sonradan ah cekmek icin degil;
Önceden düsünüp tedbir almak icindir...
Insanin sözü hikmet, bakisi ibret ve susmasi ders olmalidir...
Zaman paraya benzer, lüzumsuz yere sarfedilmedikçe daima yeter.
Okumasini biliyorsan, her insanin bir kitap oldugunu görebilirsin.
Yasam bir yol ise;
kendinize su soruyu sorun:
bu yolda ben neredeyim.
Yasamak bir daga tirmanmak gibidir. Tirmandikça yorgunlugunuz artar, nefesiniz daralir ama görüs açiniz genisler.
Hiçbir zaman ne cennet ten bir gül alip cehenneme dikebilirsin; ne cehennemden bir kor alip cenneti yakabilirsin.
Bir yürek nelere yeterse, bir can bir cani nasil severse, bir damardan ne kadar kan geçerse, yasam bir ölüme nasil degerse, sende benim için o kadar degerlisin...
Babama degerimi sordum, ``dünyalar kadar evlat`` dedi.
Dünyanin degerini sordum, ``bes para etmez evlat``dedi.
Çamur atma hedefini sasirir kirli ellerinle kaliverirsin.
Kristalin bedelini göze alamayan onunla oynamasin.
Ayna kirlenmeden önce herseyi yansitir....
En umutsuz aninda bile umudunu kaybetme unutma ki; en yumusak ilik en sert kemigin içinden çikar.
Dalgasiz denizde herkes kaptan olur...
Karanligin bir sis gibi çökecegi aksamlarda isik derdinedüsmemek için kalbini temiz tut.
Duvar çiviye sorar:
-Niçin beni yaraliyorsun? Çivi de:
-Bana degil, beni çakana bak. Cevabini verir.
Aksam olunca korku iner pencerelere. Perdeler ayip örter kirli sari isiklar flört eder karanlikla. Her ev kendine kapanir KENDINI YASAR GECE OLUNCA unutup digerlerini.
Akilli insan, çevresiyle münasebetleri bozuldugunda, onlarla arasindaki hosnutsuzlugu çarçabuk giderip, dostlugunu yenilemesini bilen insandir. Bundan daha akillisi da, titizlik gösterip, dostlariyla hiçbir zaman uyumsuzluga düsmeyen kimsedir.
Kötülükleri iyilikle sav; görgüsüzce muamelelere aldiris etme!
Herkes, davranislariyla kendi karakterini aksettirir. Sen, müsamaha yolunu seç ve töre bilmezlere karsi her zaman âlicenap ol..!
Sevgiyi sevip düsmanliga düsman olmak, inançla cosan bir kalbin en mümeyyiz vasfidir. Herkesten nefret ise, ya gönlü seytana kaptirmislik veya bir cinnet eseridir. Sen, insani sev; insanliga saygili ol..!
Önü arkasi iyice düsünülmeden içine girilmis nice isler vardir ki, bir adim ileriye götürülememis olmaktan baska, her zaman o ise tesebbüs edenlerin itibarlarini yitirmeleriyle sonuçlanmistir. Evet, aklina esen seyleri yapmaya kalkan birisi, bu kabil yanlis yollarla içine düsecegi inkisarlardan dolayi, yapabilecegi seylerde de er-geç ümitsizlige dûçar olur.
Az yeme, az uyuma gibi az konusma da, öteden beri olgun kimselerin siari olagelmistir. Ruhî melekelerin gelismesinde insana ilk tavsiye edilen sey, diline hakim olup, lüzumsuz ve münâsebetsiz sözlerden sakinma olmustur. Zira, her yerde agzini açip saçma sapan söz edenlerin, kafa ve gönüllerinden daha büyük olan dilleri, ihtimal ki, onlarin sürekli kaybetmelerine sebep olacaktir; hem burada, hem de öteki âlemde.
Engin iman kahramanlari, kazandiklari ve basaridan basariya kostuklari zaman, bir taraftan imtihan geçiriyor olma endisesiyle tir tir titrer; diger taraftan da sükran hisleriyle iki büklüm olur ve sevinç gözyaslariyla bosalirlar. Kaybettikleri zaman sabretmesini bilir, azimle gerilir ve bilenmis bir irade ile "yeni bastan" der yola koyulurlar. Ne nimetler karsisinda küstahlasir ve nankörlük ederler ne de mahrumiyetlere dûçâr olduklarinda ye'se düserler.
Yasam acilarini bir kösede üzerine atmak için beklerken, gereksiz acilar yaratma kendine, sevgiyle kal, mutlu ol.
Üç yerde gözyasinin zevkine doyum olmaz: vuslatta, magfirette, merhamette.
Gözlerimizden akabilen yaslarin aciligi hiçtir; asil insani, ruhunda mahpus kalan yaslar zehirler.
Gözyasi, ruh için yaz yagmurlarindan farksizdir.
Kafile içinde kalmak, genel çizgiyi korumak, rehberi ve isaretçileri takip etmek sayesinde, insan; zaman zaman sarsintilara düsse de,her defasinda, çekim gücü yüksek bir kisim aydinlik ruhlarla karsilasabilir ve iste ancak bu sayede yolda bulunma suurunu sik sik bileyerek her zaman canli, taze ve güçlü kalabilir...
Akil sonradan ah cekmek icin degil;
Önceden düsünüp tedbir almak icindir...
Insanin sözü hikmet, bakisi ibret ve susmasi ders olmalidir...
Zaman paraya benzer, lüzumsuz yere sarfedilmedikçe daima yeter.
Okumasini biliyorsan, her insanin bir kitap oldugunu görebilirsin.
Yasam bir yol ise;
kendinize su soruyu sorun:
bu yolda ben neredeyim.
Yasamak bir daga tirmanmak gibidir. Tirmandikça yorgunlugunuz artar, nefesiniz daralir ama görüs açiniz genisler.
