Aldırma boş ver,
Ağlayışım rahmettir gözlerime.
Ve tükenişim delilimdir...
Kanlı bir hançerdir bilesin özlemek.
Ölümün diğer adıydı dimii;,
El sallamak giderken ardından sıra ağır ve yorgun.
Ayrılığa boyun bükmek,
Acıları içmekti sanırım kana, kana.
Artık doydum be sevgili,
Artık doydum,doydum bilesin...
Şimdi sussun diyorum yer ve gök!
Ben sensizliğin,sessiz senfonisini dinleyeceğim.
Kulağımda mecnundan kalama bir ağıt.
Kırılsın varsa yeryüzünde ne kadar saat,
Bu gece,bu gece zamansız bir şehrin sokaklarında gezeceğim.
Dilimde aynı ıslık,gözlerim vuslata gebe.
Doğum sancısı çekmesem diyorum.
Alt tarafı bir can çıkacak gönül mâbedimden.
Alt tarafı,bir can!
Oysa her saniyesi bir mızrak olur saatlerin.
Nedendir bilinmez ki her çarkında aynı zehir?
Ve neden her milinde aynı bilmece
Adın nefes almak mıydı senin?,
Söylesene...
Aldırma boş ver,
Saplansın göğsüme bin mızrağı, bir kahpe hiçin,
Sorgusuz bir visâl anı işte bu, neden ve niçin?
Hatırladım da;
Bir buhara halısında ilmek, ilmek nakıştın sen.
Ve Babil’den boy veren asma yaprağımdın sen,
Yıldızlar adını yazardı göklere,
Rüzgar çizerdi resmini.
Saçların hep poyraza düşerdi,
Gözlerin melteme.
Kar senin için yağardı bembeyaz bir mintan üstünde.
Sana yağmurun düşü derdim hep,
Yağmurlu bir çift gözün gerisinde.
Hatırladım da
Ne düştüm çöllere aşkından sevgili,
Ne deldim delinmez dağları.
Al bu sana;
Göz yaşımdan derdiğim son demet.
Kurdelesini kirpiğimden azat etmişim.
İstersen bas bağrına,
İstersen fırlat at.
Senden gelen her şeye ey vallahı can bilmişim.
Ne kalır kimse bilmez yarına.
Ulu orta bir deprem anıdır gelişin.
Gidişin kızıl kıyamettir gebe kalıp umuda.
Uçsuz bucaksız bir ekin tarlasıdır bakışın,
Gülümsemen bir yakamoz anıdır.
Kansız kalışıdır yüreğimin,başını eğmen önüne.
Cezbenin visâlidir gülüşün,el sallayıp ölüme.
Alfabenin her harfi sensin.
Kundaklayıp gecelere hasretini.
Rüya diye gördüğüm sensin.
Adın yağmur düşü müydü senin?,
Söylesene...
Ağlayışım rahmettir gözlerime.
Ve tükenişim delilimdir...
Kanlı bir hançerdir bilesin özlemek.
Ölümün diğer adıydı dimii;,
El sallamak giderken ardından sıra ağır ve yorgun.
Ayrılığa boyun bükmek,
Acıları içmekti sanırım kana, kana.
Artık doydum be sevgili,
Artık doydum,doydum bilesin...
Şimdi sussun diyorum yer ve gök!
Ben sensizliğin,sessiz senfonisini dinleyeceğim.
Kulağımda mecnundan kalama bir ağıt.
Kırılsın varsa yeryüzünde ne kadar saat,
Bu gece,bu gece zamansız bir şehrin sokaklarında gezeceğim.
Dilimde aynı ıslık,gözlerim vuslata gebe.
Doğum sancısı çekmesem diyorum.
Alt tarafı bir can çıkacak gönül mâbedimden.
Alt tarafı,bir can!
Oysa her saniyesi bir mızrak olur saatlerin.
Nedendir bilinmez ki her çarkında aynı zehir?
Ve neden her milinde aynı bilmece
Adın nefes almak mıydı senin?,
Söylesene...
Aldırma boş ver,
Saplansın göğsüme bin mızrağı, bir kahpe hiçin,
Sorgusuz bir visâl anı işte bu, neden ve niçin?
Hatırladım da;
Bir buhara halısında ilmek, ilmek nakıştın sen.
Ve Babil’den boy veren asma yaprağımdın sen,
Yıldızlar adını yazardı göklere,
Rüzgar çizerdi resmini.
Saçların hep poyraza düşerdi,
Gözlerin melteme.
Kar senin için yağardı bembeyaz bir mintan üstünde.
Sana yağmurun düşü derdim hep,
Yağmurlu bir çift gözün gerisinde.
Hatırladım da
Ne düştüm çöllere aşkından sevgili,
Ne deldim delinmez dağları.
Al bu sana;
Göz yaşımdan derdiğim son demet.
Kurdelesini kirpiğimden azat etmişim.
İstersen bas bağrına,
İstersen fırlat at.
Senden gelen her şeye ey vallahı can bilmişim.
Ne kalır kimse bilmez yarına.
Ulu orta bir deprem anıdır gelişin.
Gidişin kızıl kıyamettir gebe kalıp umuda.
Uçsuz bucaksız bir ekin tarlasıdır bakışın,
Gülümsemen bir yakamoz anıdır.
Kansız kalışıdır yüreğimin,başını eğmen önüne.
Cezbenin visâlidir gülüşün,el sallayıp ölüme.
Alfabenin her harfi sensin.
Kundaklayıp gecelere hasretini.
Rüya diye gördüğüm sensin.
Adın yağmur düşü müydü senin?,
Söylesene...
