Bir çocuğu kandırmak kadar kolayı yoktur.

Bir gün aya gideceğinizden bahsedersiniz, ertesi gün bir aksilik çıkar.

Olsun;

Daha güzel bir düş unutturur eskisini.


Peki ya sevgili?

O da inanır mı?


Bana senli şiirler oku, bana senli hikayeler anlat, bana senli destanlar yaz. Öyle bir yaşa ki benimle, efsane olsun adı yaşadığımızın ya da yaşayamadığımızın.

Bir trene binip gel. Buna inanabileyim. Saat beşte hareket edeceğini söyle makinistin. Sabah seni karşılamak için saati iki saat erkene kurup, tüm gece gözümü yummadan sabahı bekleyeyim. İstasyona herkesten önce geleyim. Sen treni kaçır. Endişe edeyim sen trenden inmeyince. Öylece çaresiz bakerken hasreti vuslata erdirenlere, son anda yetişmiş ol.

Gel.(eceğim de)


Bir vapurdan yer ayırt. Deniz aşırı yollar geç. Martılar benden önce alsın kokunu. Martılarda beni duy. Dalgalarda birikmiş yaşlarımı hisset. Demir atmak gereksin denizin orta yerinde, bana yetişemeyeceğinin acısını yaşarken, engelleri aşsın senli dileklerim. Gemi gitsin, yol bitsin.

Gel.(eceğim de)



Bir uykumun elinden tut. Gözlerim açılmamaya dirensin. Bir rüyamın içine gir. Tam kaybolacakken gerçek ol. Tam yitecekken sarıl. Tam düşecekken tut. Sensizliğin takatsizliğinde yaşamamın anlamsızlığını anla anlatmadan. Tam uyanacakken, bu bir rüya olmasın.

Gel.(eceğim de)



Ölsen ölünmüyor, yaşamaksa keder... Hangi düşün eteğinde kaldı senli günler. Uzaklar özlemlerle tükenmiyor, az senden ömrüme ser.

Gel.(eceğim de)

inanayım, gelmesen bile...