Nereye baksam şimdi,
“Sen”li bir sensizlik,
Bir küstah sessizlik...
Kendime baksam şimdi,
Yolunu gözleyen bir gece,
Aşk heveslisi bir kalp...
Acıysa,
En afilisinden...
Yokluk bu olsa gerek...
Şimdi nereden eser rüzgarın ?
Yürür mü gözlerine,
Terk edilmişlikle beslenen bir nehir ?
Kaç küfür tetikler acının şiddetini ?
Ne kadar yarım yaşanabilir böyle ?
Daha kaç şiir kurcalar, kapımın kilidini ?
Bu aşk, kaç kürek toprakla gömülür içime ?
Hâlâ bu kadar aşık bakarken gözlerin,
Kaç gece dayanır aslım, böyle yüz çevirmeye ?
Pişmanlıksa,
En köpeğinden...
“Sen”i terk etmek böyle olsa gerek!
